Bell Jar Sylvia Plath

The Bell Jar gaat over een meisje die klaar is met school en verhuist naar New York. Van een afstandje lijkt het alsof ze een leuk en gelukkig leven leidt. Maar ondertussen wordt ze steeds meer in haar depressie gesleurd. Ik was nieuwsgierig naar dit boek omdat ik las dat de schrijfster, Sylvia Plath, een aantal weken na het schrijven van het boek zelfmoord had gepleegd. Sommige stukken uit dit boek zijn herkenbaar. Maar vaak kost het ook moeite om je in te leven, ik denk dat dit bij mij vooral kwam omdat het verhaal zich in een tijd afspeelt waar vrouwen in zekere zin nog niet helemaal vrij zijn. Omdat ik psychologie studeer vond ik het ook erg interessant om te lezen hoe er met depressie om werd gegaan in die tijd in Amerika. Als je dit boek wilt lezen moet je wel aardig goed zijn in Engels, soms komt er oud taalgebruik in voor wat lastig kan zijn om te snappen. Het is een mooi en emotioneel boek, hij staat zeker in mijn top 10 van favoriete boeken.

The Bell Jar is niet bepaald een boek wat ik zou aanraden als je iets luchtigs wilt lezen. Wel is het een indrukwekkend boek dat een goed inzicht geeft hoe iemand met depressie zich kan voelen.
Het gaat over een jonge vrouw, Esther Greenwood, die het geluk heeft een stage in New York te mogen doen, waar ze verblijft in een hotel en alles voor haar geregeld is. Ze weet dat er van haar verwacht wordt dat ze plezier heeft, maar ze voelt zich steeds meer vervreemd van zichzelf, van de wereld.
Dit boek speelt zich af in de jaren '50, waar het voor veel vrouwen gebruikelijk was om jong te trouwen, te stoppen met werken, kinderen te krijgen en huismoeder te zijn. Esther lijkt hier weinig mee te hebben, maar door haar steeds ernstiger wordende depressie lukt het haar niet om zich te zetten tot wat ze wél wil.
Esthers gevoelens worden heel goed onder woorden gebracht, dit zorgt ervoor dat sommige stukken niet erg prettig zijn om te lezen (ze onderzoekt verschillende manieren om een einde aan haar leven te maken), maar je wel een ontzettend goed beeld geven van hoe leeg ze zich moet voelen. Ook een mooi tijdsbeeld van een tijd waarin het voor vrouwen nog helemaal niet vanzelfsprekend was om carrière te maken.

The Bell Jar (Engels voor stolp) is een zwaar maar prachtig verhaal. Het is het enigste boekvullende verhaal van de Amerikaanse schrijfster Sylvia Plath, en het is tot zekere hoogte autobiografisch. Zowel hoofdpersoon Esther als Sylvia kampte met depressies en suïcidale gedachtes, wat helaas ook uiteindelijk fataal is geworden voor Sylvia.
Het verhaal is zeker niet een lichte kost, maar zeer de moeite waard. Het verhaal draait om de jonge Esther, die in het Amerika van de jaren 50 alles perfect op orde heeft: een beurs, fantastische cijfers, een stralende toekomst en het belangrijkste, een knappe en slimme verloofde. Maar voor Esther voelt het verstikkend en ze voelt zich gevangen onder een spreekwoordelijke stolp, waar de lucht steeds meer uit verdwijnt.
Sylvia beschrijft de gevoelens van Esther perfect, van haar angst om te falen, verdriet om haar leven, maar ook haar frustratie over de samenleving waarin Esther maagd moet blijven tot het huwelijk, maar haar verloofde wel mag doen waar hij zin in heeft. Uiteindelijk drijven Esther's gevoelens haar tot de rand van de geestelijke gezondheid en ook hier weet Sylvia met minimale woorden de gevoelens maximaal uit te beelden. De zinnen zijn helder zonder onnodige bloemrijke vergelijkingen, waardoor het ondanks de leeftijd van het verhaal en je eventuele niveau Engels het goed te lezen is.
Zo samenvattend is het eigenlijk moeilijk uit te leggen waardoor het verhaal zo prachtig is. Daarom raad ik deze echte klassieker van harte aan om gewoon eens te lezen, want naast een integer en klassiek verhaal van een jong meisje dat volwassen wordt ondanks alle tegenslagen, is het ook een kritisch boek dat de samenleving van de jaren 50 goed observeert en beoordeelt.

Geschreven bij Bell Jar

Prachtige klassieker van een heel bijzondere schrijfster

Goed boek

Ik vond het verhaal erg leerzaam voor jonge volwassenen die twijfelen over wat ze willen worden, wie ze willen zijn. Op school bij Engels stond het op de lijst met andere goede boeken uit de periode waarin het geschreven is (rond 1963, maar het speelt zich af in 1953, dus vooral de na-oorlogse periode). De hoofdpersoon van het boek was altijd erg succesvol op school, heeft vele prijzen behaald. Toch weet ze nu, op het moment dat ze moet kiezen wat ze nu gaat doen, niet goed wat ze wil worden. Ze rekent er eigenlijk op dat ze bij een bepaalde studie wordt toegelaten, maar als dit niet doorgaat stort ze in. Waar moet ze nu beginnen? Hoe ze omgaat met de situatie en de tegenslagen, kun je lezen in dit mooie boekje in niet al te moeilijk Engels.
Het verhaal is niet zomaar verzonnen, het is namelijk autobiografisch. Sylvia Plath pleegde namelijk zelfmoord, een tijdje na de uitgave van het boek. Hoe het met de hoofdpersoon afloopt ga ik hier niet verklappen.