Music of the Eagles Made Easy Easy Guitar

Bekijk op deze pagina alle producten van Eagles, waaronder het nieuwste album van Eagles. De meest invloedrijke Amerikaanse westcoast-groep van
de jaren zeventig en als zodanig de opvolger van met name Buffalo Springfield, The Byrds en The
Beach Boys. Na vergeefse pogingen van The Flying Burrito Brothers en Poco, is de Eagles de eerste
groep die erin slaagt om op basis van country en rock een stijl te ontwikkelen die een groot publiek
aanspreekt. De oorspronkelijke groepsleden zijn dan ook geen groentjes: Bernie Leadon zit al
jaren in het vak, als banjospeler en bassist bij o.a. Dillard & Clark en The Flying Burrito
Brothers ; Randy Meisner is mede-oprichter van Poco en speelt eerder bij de Stone Canyon Band
van Rick Nelson; Glenn Frey vormt met John David Souther het duo Longbranch Pennywhistle; Don
Henley doet een zestal jaren ervaring op bij Shiloh. Alle vier fungeren ze op een bepaald moment
als begeleider van Linda Ronstadt en dan ontstaat het idee om samen een groep te formeren.
Aanvankelijk boekt de Eagles het meeste succes in Nederland, al doet de single Take It Easy van
het veelbelovende Eagles het in de Verenigde Staten zeker niet slecht. Het fraaie, eveneens door
Glyn Johns in Londen geproduceerde Desperado is een door Jackson Browne bedacht en door
Henley en Frey samen met hem en Souther uitgewerkt conceptalbum, dat de popmuzikant als
hedendaagse 'outlaw' afschildert. De opnamen voor On The Border verlopen dermate moeizaam
dat besloten wordt om met Bill Szymczyk als nieuwe producer in Los Angeles het karwei af te
maken. Het op single uitgebrachte Best Of My Love, ironisch genoeg overgebleven van de
Londense sessies, betekent de grote Amerikaanse doorbraak. Op On The Border speelt voor het
eerst gitarist Don Felder uit de begeleidingsgroep van singer/songwriter David Blue mee, die
vervolgens voor vast aan de bezetting wordt toegevoegd. Met One Of These Nights bouwt de
Eagles haar populariteit verder uit, waarbij Frey en Henley zich representanten tonen van de zich in
Hollywood manifesterende verzakelijking binnen de popindustrie. Die mentaliteit doet de door
het jarenlange toeren oververmoeide Leadon eind '75 besluiten zich terug te trekken. Pas in '77
zal hij in samenwerking met vriend Michael Georgiades weer van zich laten horen met het alles
behalve indrukwekkende Natural Progressions. Zijn plaats in de Eagles wordt overgenomen door
Joe Walsh, die eerder naam maakt in The James Gang, een powertrio naar voorbeeld van Cream.
Walsh kan zijn artistieke ambities echter niet realiseren binnen die groep, reden waarom hij met
drummer Joe Vitale en bassist Kenny Passarelli onder de naam Barnstorm voor zichzelf begint. Het
van inventiviteit getuigende Barnstorm behaalt echter niet het commerciële succes van de
hardrock van de James Gang. Met toetsenist Rocke Grace als vierde man bevat het extravertere
The Smoker You Drink, The Player You Get in Rocky Mountain Way wel een hit. Daarna valt de
groep uit elkaar en levert Walsh alleen nog maar min of meer verdienstelijke soloplaten af die
weinig vooruitgang laten horen. De komst van Walsh naar de Eagles duwt de groep in elk geval
meer de richting van de rock op, waarbij Frey aan inbreng inboet en de filosofisch ingestelde
Henley zich steeds nadrukkelijker profileert. Zo komt hij aanzetten met het concept voor het
indrukwekkende Hotel California, waarin Hotel California metaforisch staat voor de hedonistische
en kapitalistische instelling van het Californische popwereldje in het bijzonder en de westerse
welvaartsmaatschappij in het algemeen. Het resuleert in de meest succesvolle Eagles-plaat tot dan
toe. Tijdens de Europese tournee van '77 geeft ook Meisner te kennen dat hij er genoeg van
heeft. Hij start al vrij snel een solocarrière en scoort met het van het verdienstelijke One More
Song afkomstige Hearts On Fire zowaar een Amerikaanse hit. Na het floppen van het hard-
rockachtige Randy Meisner verdwijnt hij van het toneel, totdat hij in '89 plotseling weer opduikt in
het herrezen Poco. Met Timothy B. Schmit, nota bene ook ooit in Poco de vervanger van Meisner,
werken de Eagles moeizaam aan The Long Run, een slechts ten dele bevredigend album, dat ook
qua verkoop ruimschoots in de schaduw blijft van het monstersucces Hotel California. Pal voor de
feestdagen van '80 wordt Eagles Live uitgebracht, een dubbelalbum met live-opnamen uit '76 en
'80, dat tevens dienst kan doen als een alternatief overzicht van de zwaar bevochten carrière van
de Eagles. De relatie tussen de beide kopmannen Frey en Henley blijkt echter ernstig verstoord,
met name als gevolg van Frey's frustratie over het feit dat hij Henley artistiek niet meer kan
bijbenen. In '82 verschijnen dan de onvermijdelijke soloplaten. Frey stelt ernstig teleur met No
Fun Aloud, een maniëristisch werkstuk, volgeschreven met Jack Tempchin, de componist van de
Eagles-klassieker Peaceful Easy Feeling op Eagles. Meer succes, zowel artistiek als commercieel,
boekt Henley, die met compositorische en instrumentale hulp van medeproducer en gitarist Danny
Kortchmar, de voormalige rechterhand van singer/songwriter James Taylor, tot een rauwere
variant op de Eagles komt. Minder pretentieus dan Hotel California en The Long Run komt I Can'T
Stand Still spontaner en vitaler over, al blijft Henley zich incidenteel geëngageerd opstellen. Eind
'82 wordt eindelijk officieel bekendgemaakt dat de Eagles zijn uitgevlogen. Vervolgens verschijnen
druppelsgewijs nieuwe soloplaten van Felder, Frey en Schmit, die zich zonder uitzondering
kenmerken door artistieke bloedeloosheid. Henley verrast eind '84 met Building The Perfect
Beast, wederom gemaakt met zijn nieuwe partner Kortchmar. Niet alleen bevat het album in het
met Mike Campbell van Tom Petty's Heartbreakers geschreven The Boys Of Summer een briljante
hitsingle, de tweede helft van Building The Perfect Beast baart bovendien opzien door de
gewaagde combinatie van soul-achtige patronen en een door synthesizers en computers
gestuurde instrumentatie. Het album handelt dan ook over de gecomputeriseerde westerse
beschaving. Vrijwel tegelijkertijd met Henley scoort Frey onverwacht een grote hit met het aan de
succesvolle film Beverly Hills Cop gelieerde niemendalletje The Heat Is On. Leadon op zijn beurt
gaat in '84 op tournee met een bluegrass-kwartet onder leiding van Chris Hillman, dat onder de
nodige bijval enige Eagles-klassiekers ten gehore brengt. Twee jaar later treedt Leadon, naar later
blijkt tijdelijk, onverwachts toe tot The Nitty Gritty Dirt Band. Hoewel artistiek gezien slechts een
schaduw van vroeger, doet deze groep het nog altijd uitstekend op de country &
western-markt en Hold On bevat dan ook weer ettelijke gestroomlijnde hitsingles, die in de verte
aan de begindagen van de Eagles doen herinneren. Vanaf dan wordt Leadon geregeld ingehuurd
voor sessiewerk, met name door producer Johns voor albums van o.a. John Hiatt en Nanci Griffith.
Met Soul Searchin' vindt Frey eindelijk een bevredigende, zij het nogal zielloos klinkende, blanke
variant op de hem zo dierbare southern soul uit de late jaren zestig. De stemmige Amerikaanse hit
True Love verraadt zijn bewondering voor de ingetogen Memphis-rhythm & blues van
Al Green. Henley levert met steun van Kortchmar in '89 het zorgvuldig geconstrueerde
meesterwerk The End Of The Innocence af, waarop de elektronica anders dan in het geval van
Building The Perfect Beast niet ten koste gaat van de schaarse akoestische instrumenten.
Alhoewel hij onverminderd allerlei sociale excessen blijft hekelen, toont hij zich ook van een meer
persoonlijke kant in een aantal ongemeen hartverscheurend gezongen liefdesliedjes vol
wanhoop, wroeging en loutering. Inmiddels staat hij weer op goede voet met Frey en er is zelfs
even serieus sprake van een reünie. Frey komt in '92 met het nogal synthetisch klinkende Strange
Weather, zij het dat er diverse sterke composities op staan, die bewijzen dat menige gouden
Eagles-melodie uit zijn koker moet zijn gekomen. Hetgeen nog duidelijker blijkt uit het tijdens een
korte Europese zomertournee opgenomen Live, waarop het werk van zijn soloplaten stilistisch
naadloos aansluit op de oorspronkelijk ook door hem gezongen klassiekers van zijn vroegere
groep. Eind '93 verschijnt Common Thread: The Songs Of The Eagles, waarop hedendaagse
country-sterren als Trisha Yearwood, Alan Jackson, Clint Black en Travis Tritt op natuurgetrouwe
wijze krakers van de Eagles vertolken, hetgeen wijst op hun enorme invloed op het genre. Mede
dank zij het gigantische succes van het album, waarvan een deel van de opbrengst bestemd is voor
de mede door Henley geïnitieerde organisatie ten behoud van de Walden Woods, vindt zomer '94
dan eindelijk de lang verwachte reünie-tournee door Noord-Amerika plaats, die prompt tal van
bezoekers- en recetterecords breekt. Met de bezetting van The Long Run worden vier
verdienstelijke nieuwe nummers opgenomen, bestemd voor de live-plaat Hell Freezes Over,
waarop adembenemend perfecte en onbetwist bezielde versies staan van ook niet al te voor de
hand liggend materiaal uit vroeger dagen. Inhakend op het succes van Hell Freezes Over, waarvan
binnen een half jaar vijf miljoen exemplaren worden verkocht, verschijnt er van zowel Frey als
Walsh een voorbeeldig samengestelde compilatie. De groep besluit de reünie financieel verder uit
te melken met een nieuwe tournee, die haar in de zomer van '96 ook naar de Rotterdamse Kuip
brengt. De Amerikaanse concerten leveren liefst 60 miljoen dollar op, waarmee ze iedereen
overklast. Samen met Jackson Browne en Linda Ronstadt geeft de Eagles tijdens de
millenniumwende een galaconcert, dat terechtkomt op de vierdelige box Selected Works 1972-
1999, die te weinig waar voor zijn geld biedt. Henley komt aan het begin van de nieuwe eeuw op
de proppen met het ongemeen oubollige Inside Job, terwijl Schmit het even degelijke als
zoetsappige Feed The Fire aflevert. In '01 wordt Felder als mededirecteur van de Eagles door Frey
en Henley uit de groep gegooid als hij zijn vermoeden uitspreekt dat het duo hem financieel
benadeelt. Samen met een stel huurlingen strijkt het overgebleven viertal die zomer neer in
Europa voor een uitgebreide tournee. Tegen astronomische toegangsprijzen worden de
bezoekers vergast op een avondje onverbeterlijke nostalgie. In '05 opent Leadon samen met
gitarist Tommy Burroughs het Utrechtste Americana-festival Blue Highways, waarop hij naast een
handvol door hemzelf meegeschreven Eagles-klassiekers nummers ten gehore brengt van het in
eigen beheer uitgebrachte Mirror, dat op de zwakke solozang na overtuigend klinkt. Met een afzet
van een kleine 84 miljoen albums bezet de Eagles de vijfde plaats op de Amerikaanse ranglijst van
meest succesvolle artiesten aller tijden, waarbij ze van de popgroepen alleen The Beatles en Led
Zeppelin boven zich moet dulden. Bovendien is Their Greatest Hits 1971-1975 met ruim 27 miljoen
miljoen stuks het best verkochte album in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Wereldwijd
staat de verkoop van het totale platenoeuvre inmiddels op zo'n 120 miljoen exemplaren, terwijl
Hell Freezes Over de meest verkochte muziek-dvd ter wereld is.

Bron: OOR
Popencyclopedie