The World Is Waiting For You Words to Live By from Activists, Writers, and Visionaries

Zoon van een kolenmijnwerker uit Pontypridd, Wales, die
als begenadigd vocalist met macho-uitstraling uitgroeit tot wereldster. Als knaap zingt Tom
Woodward al in het schoolkoortje, maar vroegtijdig vaderschap doet hem op zijn zestiende van
school gaan. Overdag werkt hij als bouwvakker om 's avonds te schnabbelen als zanger onder de
namen Tiger Tom of Tommy Scott & The Senators. Joe Meek wijst hem af, maar in '64
wordt hij bij een optreden in een club in zijn geboortedorp ontdekt door Gordon Mills (die later
ook Engelbert Humperdinck en Gilbert O'Sullivan introduceert). Mills contracteert hem als
demozanger en verandert zijn naam in Tom Jones, naar de gelijknamige film. Na een weigering van
Sandie Shaw laat Mills de demo van It's Not Unusual door Jones opnemen en het nummer wordt
een grote hit. Tom mag in het voorprogramma van The Rolling Stones en The Spencer Davis Group
optreden, maar in de twee jaar die volgen floppen bijna al zijn verdere singles, op twee
filmthema's na (What's New Pussycat? en Thunderball). Dank zij veel tv- en cluboptredens is Tom
Jones echter een enorme live-attractie, vooral bij het vrouwelijke publiek dat hem als een Elvis
Presley adoreert. De definitieve doorbraak komt met de wereldhit Green Green Grass Of Home,
waarna een onafgebroken stroom van successingles hem vijf jaar aan de top houdt. Met grote
concerten en eigen tv-shows is hij een superster. Als het hitparadesucces begint te tanen, kan hij
zich als zanger moeiteloos staande houden in Las Vegas-achtige theaters. Na vijftien jaar
Verenigde Staten keert Jones in '87 terug naar Engeland, waar hij de vocalen voor de musical
Matador inzingt. De single A Boy From Nowhere brengt hem na lange tijd weer terug aan de top
van de Engelse hitparade. Internationaal succes volgt weer in '88 als hij samen met The Art Of
Noise de Prince-hit Kiss covert. In '91 schrijft Van Morrison vier songs voor hem die ze samen
opnemen voor Carrying A Torch. Hij zingt een duet met Emf, Unbelievable, en verschijnt in de
tekenfilmserie The Simpsons. Onder leiding van de producers Jeff Lynne en Trevor Horn neemt hij
The Lead And How To Swing It op, dat de hit If I Only Knew voortbrengt. Op het podium van Ahoy',
mei '95, blijkt dat Jones nog altijd een voortreffelijk zanger en entertainer is. Als gastvocalist is hij
te horen op de in september dat jaar uitgebrachte Procol Harum-CD The Long
Goodbye.

Bron: OOR Popencyclopedie