Tijgers in de nacht roman

Op een nacht wordt de 75-jarige weduwe Ruth angstig wakker: ze denkt dat er een tijger door haar huis loopt. Ze woont alleen en weet niet goed raad met deze gebeurtenis. Is dit echt gebeurd of verbeeldt ze zich het maar? Niet veel later meldt Frida zich, die zegt namens de regering gestuurd te zijn om voor haar te zorgen. Aanvankelijk wil ze de hulp niet accepteren, maar al snel is ze erg gesteld op Frida’s hulp, maar vooral op haar persoontje. Frida wordt steeds belangrijker voor Ruth, die zelfs haar intrek heeft genomen bij haar. Toch slaat de twijfel toe bij Ruth. Over Frida, de tijger die ze vaker denkt te horen en ruiken, maar vooral over haar eigen geheugen.

Klassieke tragedie origineel verteld
De basis van het verhaal is niet bijzonder origineel. Een oudere, weerloze dame die, zo lijkt het aanvankelijk toch, slachtoffer wordt van mensen met slechte bedoelingen. Maar omdat de schrijfster gekozen heeft om het verhaal vanuit het perspectief van Ruth te vertellen, wordt de lezer vaak in twijfel gebracht. Want Ruth wantrouwt haar eigen geheugen, dus is wat we lezen wel de waarheid? Of slechts de interpretatie van een verwarde vrouw? Dit geeft het verhaal spanning, maar legt tegelijkertijd ook de pijnlijke gevolgen van het ouder worden bloot. Een compliment voor de schrijfster, die zelf nog maar een jonge vrouw is, maar de gedachten van een oudere dame zo mooi weet te verwoorden.

Symbolieken verwoorden ouder worden
Het verhaal kent vele symbolieken, die synoniem staan voor het ouder worden. De tijger in de woonkamer, en dan vooral de twijfel rondom zijn bestaan en het twijfelen aan het eigen geheugen is er één van. Maar er is meer. Het boek kent bijna geen personages, het geeft perfect de beperkte wereld van een vrouw in sociaal isolement weer. En wat te denken van de tijger: hoe sterker Ruth ervan overtuigd is dat die er is (omdat ze de tijger steeds beter hoort en ruikt), hoe dichterbij en dominanter Frida in het leven van Ruth komt.

Roman én thriller
Het boek wordt in de Engelse uitgave aangeduid als thriller, in de Nederlandse uitgave als een roman. Beiden zijn waar. Tijgers in de nacht is de perfecte mix van roman en thriller, aangevuld met de harde en schrijnende realiteit.

Conclusie
Tijgers in de nacht is een vlot te lezen roman, die zeker geschikt is voor beginnende romanlezers. De diepere lagen, doorgaans aanwezig in een roman, zijn niet mijlendiep verstopt. Daarnaast is het boek op z’n tijd ook gewoon spannend. Kortom: een aanrader!

De 75-jarige Ruth is weduwe en woont in een afgelegen huisje aan de kust in het westen van Australië. Haar zoons wonen in een ander land en veel vrienden heeft ze niet. Ze probeert er toch nog het beste van te maken. Af en toe weet ze ook niet meer zo goed, wat ze nu precies gedaan heeft.
Na een onrustige nacht wordt ze wakker. Ze is ervan overtuigd dat ze 's nachts tijgers in haar huis heeft horen rondsluipen. Naarmate het verhaal vordert komt dit vaker voor. Als lezer weet je dat het niet waar kan zijn. Het is immers een oude eenzame vrouw. Maar het verhaal is zo geschreven dat je ook als lezer gaat twijfelen of het nu waar is of niet.

Op een dag staat ene Frida voor de deur. Frida is door de overheid gestuurd om voor Ruth te zorgen. Ze heeft alle benodigde papieren al bij zich. Op het moment dat Frida voor de deur staat, vertrouwde ik haar al voor geen cent. En dat vermoeden blijkt juist te zijn. Je krijgt zelfs een beetje medelijden met Ruth. Ruth heeft helemaal niemand die haar bijstaat en haar zegt om niet iedereen zomaar te vertrouwen. Al snel woont Frida zelfs in Ruths huis. Het is Ruths jeugdliefde Richard die haar erop wijst. Maar volgens Frida is dat al besproken en heeft ze elk recht om in het huis te zijn. Ruth weet niet weer wie ze moet vertrouwen. Maar ze gaat er toch maar in mee. Soms merkt ze wel dat er iets niet in de haak is, maar dan draait ze toch wel weer bij.

Ondanks dat je als lezer weet waar het verhaal naartoe gaat, is het toch een mooi boek om te lezen. Ondanks dat er soms wat onbegrijpelijke dingen gebeuren. Zoon Jeffrey bijvoorbeeld. Die is ervan op de hoogte dat er een vreemde bij z'n moeder over de vloer komt. Jeffrey weet dat Ruth het af en toe niet meer helemaal weet. Zou je als zoon dan niet eerst die overheidszuster natrekken? Of Richard, de jeugdliefde van Ruth. Zij willen hun laatste jaren toch nog samen doorbrengen, hij vraagt Ruth zelfs om bij hem te komen wonen. Maar Frida dwarsboomt dat. Ze houdt zelfs alle brieven achter die Richard schrijft en geeft de telefoontjes niet door. Zou Richard dan niet na gaan denken dat het toch best raar is dat hij geen enkel bericht terug krijgt.

Maar ja, had dat er wel ingezeten, dan was het boek misschien niet zoveel aan geweest. Dan was Frida veel te snel weer verdwenen. Dat is natuurlijk ook altijd achteraf gepraat. Want wat in dit boek gebeurt is geen fictie. Dit zou zomaar echt gebeurt kunnen zijn. En dat geeft dit boek toch wel weer wat extra's.