Vier Letzte Lieder, Orchesterlieder

De ‘Vier letzte Lieder’ van Richard Strauss vatten meer dan elk ander werk het einde van een tijdperk samen - dat van de romantiek - evenals het einde van het oude cultureel hoogstaande Duitsland (dat door het nationaal-socialisme verloren ging) waar Strauss naam had gemaakt. Er klinkt een sfeer van afscheid in door en hoewel de liederen niet bedoeld waren om als geheel te worden uitgegeven (of überhaupt met de titel ‘Vier letzte Lieder’), waren ze de laatste werken van de componist. Hij was na de oorlog naar Zwitserland vertrokken en moest leven met de kritiek op zijn connecties met de nazi's - hoewel hij zelf geen nazi was. Hij kreeg geen inkomsten meer uit royalty's en wereldwijd bestond er tegenzin tegenover het uitvoeren zijn muziek. In 1947 verbeterde zijn situatie, toen zijn muziek werd uitgevoerd tijdens een aantal concerten in het kader van een festival in Londen, onder leiding van de componist zelf en Sir Thomas Beecham. Het was een groot succes en zijn zoon moedigde hem aan weer te gaan componeren. De première van de vier liederen vond in 1950 plaats in de Royal Albert Hall in Londen, een jaar na de dood van de componist. Wilhelm Furtwängler was de dirigent en Kirsten Flagstad de soliste. Aan het eind van het laatste lied, 'Im Abendrot', bleef het publiek stil.