De Onzichtbare Maalstroom 2 - Vorstin van de kou

Dit tweede deel van 'De onzichtbare maalstroom' begint op zo'n manier dat het boek meteen mijn aandacht had;
'Konraad Stralbock merkte dat sterven geen pijn deed. De doodsoorzaak wel, natuurlijk: het moment waarop het monster met zijn klauw zijn zij insneed en een aantal belangrijke organen uit zijn lijf rukte. Ja, dat deed pijn. Maar het doodgaan zelf, het uitblazen van de laatste adem, het wegglippen van zijn bewustzijn: pijnloos.'
Ik wist meteen weer dat het geen flauwekul-serie was.'

Het is zelfs indrukwekkender dan het vorige deel. Mede door enkele personages die meer uitgediept worden en nog meer gaan leven. Laat je verrassen door Odette! Een aantal personages uit het eerste deel zag ik (bijna) niet meer terug en ik vraag me af of ik ze in het derde deel wel weer terug zal zien. Ik ben bijvoorbeeld heel benieuwd naar Lise, het zusje van Heike.

Ook zijn er nieuwe personages, zoals Rune Mathijsen; een aanwinst voor het verhaal! Rune is een sjamaan die bij mij vaak een lach of toch een glimlach op mijn gezicht wist te toveren, ook wanneer het serieus is: 'nooit meer flirten, nooit meer haar grappen ten koste van hem. En nooit meer -ja, hij gaf het toe- naar haar lekkere kont kijken.
Heb je het eerste deel niet gelezen, kun je toch goed het verhaal volgen door de terugblikken in dit tweede deel. Maar lees toch liever eerst 'Lege steden', anders laat je zeker wat liggen.

Het zijn 51 hoofdstukken met verhaallijnen die zich afwisselend afspelen tussen de verschillende parallelle werelden. Dit vormt voor de lezer geen enkel probleem; zoals ook in het eerste deel het geval was werd het meteen duidelijk dat je meekeek in een andere wereld door het gewijzigde lettertype. Dit tweede deel is prima geredigeerd waardoor het prettig lezen is.
De epiloog met de titel 'Vorstin van de kou' heeft een open einde. Het is duidelijk dat het verhaal met het einde van dit deel niet afgelopen is. Dit deel met meer nog spanning, een goede spanningsopbouw, zeker meer horror en zo mogelijk nog meer fantasie dan in het eerste deel.

Wat brengt ons het derde deel?

Ik ben er in begonnen na het lezen van het eerste boek en was gelijk helemaal verliefd!

In dit tweede deel van de Onzichtbare Maalstroom volg je verschillende verhaallijnen. Zo volg je de agenten uit de Alix wereld Edison en Rune op hun zoektocht naar de dubbelaar van Werner Boren in Otrostaadt-schemering, Het meisje Deira, die de wereld van de Vorstin van de Kou aangeboden krijgt.. En hoe het vergaat met de ESP-ers Heike en Odette in Otrostaadt-Alpha. Langzaam maar zeker wordt het iedereen duidelijk dat ze tegen een onoverwinnelijke duistere macht staan. Kunnen ze het onheil nog keren....

Jasper weeft verschillende verhaallijnen die elkaar kruizen, samenlopen en uiteindelijk bij elkaar komen in een spannende climax. Dit deel vond ik leuker en spannender om te lezen dan deel 1. Hij weet de sfeer en contrasten in de verschillende parallelle werelden goed neer te zetten. De figuren blijven nog wat vlak, maar dat is niet de essentie van zijn verhalen. Het gaat om de sense of wonder, de verbazing van zijn werelden en dat zit goed. Verder is de spanningsopbouw in dit deel sterker. Er zit meer onderhuidse spanning en horror in. Hierdoor was ik meer betrokken bij het verhaal.

Dit tweede deel krijgt van mij 3.5 sterren, toch naar beneden afgerond, omdat ik potentie zie in deze serie, maar het nog niet helemaal waar maakt om een ster extra te verdienen.

Dit is het tweede deel van de onzichtbare maalstroom cyclus. En wat heb ik weer genoten.
Edison (Walraven) en Rune ( Mathijsen), zijn op zoek naar een andere dubbelganger van Werner Boren. Ze komen terecht in een parallelle wereld, die weer veel op hun eigen Otrostaadt lijkt, alleen is het daar nooit dag. Deze wereld lijkt zich op te houden in Schemering en Nacht. En wat voor wezens en dingen daar op je loeren? Als ze in het duister op je loeren, kan het niet veel goeds zijn!
Rune heeft in dit verhaal een aanbidster: Deira, een meisje van veertien jaar oud. Zij is heel bijzonder, ze is net zoals Odette. Kan in haar eigen wereld springen. De wereld is geschapen door iemand anders, maar zei neemt het over. Het is de wereld waarin de Vorstin van de Kou gevangen zit. Als zij uit deze wereld kan ontsnappen, gaan alle werelden er aan ten onder. Want zij zaait alleen kou, verderf en kwaadaardigheid rond.

Heike Krim en Odette zijn natuurlijk ook weer van de partij. Samen met Rune en Edison doen zij er alles aan om de Vorstin tegen te houden. . De Vorstin wil Deira hebben. Dus ze besluiten om het meisje onder hun hoede te nemen.
Heike leert haar gave beter gebruiken en probeert iedereen die haar lief is te beschermen. Er dreigt een nieuw Nullpunt! Kunnen ze dit voorkomen? Het vorige Nullpunt heeft een heel deel van haar Otrostaadt weggevaagd!

Wie is toch die akelige Heraut? Ik kreeg echt de kriebels van zijn personage. Een griezelige man!
En hoe zit het met de Schaduwen/ Fantomen, zijn ze echt wel allemaal hun geheugen kwijt?
Er zijn wederom verschillende werelden, de personages gaan heen en weer, van de een naar de ander. Maar qua sfeer is het je meteen duidelijk waar ze zijn. En of het een goede of een nare versie is van Otrostaadt. En die nimfen zijn ook zo goed op papier gezet. Het is net alsof je erbij bent in die vijver! (wel ademhalen als je mee onder water duikt). De schrijver schrijft sowieso erg beeldend. Dus je ziet de steden, werelden, mensen en wezens zo voor je tot leven komen. Heerlijk is dat!

Je leert Heike ook weer een beetje beter kennen. Maar ook Odette en wat haar bezig houdt. Edison is echt mijn heldin in deze cyclus….Maar ik heb een nieuwe held, na dit boek: Rune. Zijn hart zit op de goede plek en hij doet wat hij kan. Bewondering voor zijn personage. Vooral om wat hem overkomt en hoe hij zich er doorheen sleept!

Het einde! Wow! Ik ben zo blij dat ik meteen door kan met boek 3 van de week! Lol. Het einde is zo spannend en goed. Ik wil meer!!!!!!!!
Wederom weer een mix van Fantasy, SF en Horror. Echt uniek en origineel!
Ik vind het ook net weer een stukje beter, dan het eerste boek. Het leest nog vlotter. Dat las het al, maar nu is het nog spannender, dus je kunt het echt niet wegleggen. Het is dat ik andere dingen moest doen. Lol, anders had ik non-stop doorgelezen.

Het boek krijgt van mij 4,5 sterren. Een dikke 9 van de 10 dus!