Wat Wil De Man? Dating & Relatiehandboek Voor De Vrouw

Ik ben in tweestrijd over het boek. Het is vermakelijk, juist door z'n enorme verwerpelijkheid.

Uit de manier waarop het boek geschreven is, blijkt overduidelijk dat ze vanuit een soort ivoren grachtengordel- of Amsterdam-Oudzuid-torentje neer kijken op mensen die niet zo vermogend, niet zo hip, niet zo hooggeschoold, niet Randstedelijk, enzovoort zijn. Enge, arrogante PC Hooftstraat-mutsen die slechts genoegen lijken te nemen met de hoofdprijs, zelfs al beweren ze zo nu en dan dat íets minder ('Mr Right' in plaats van 'Mr Perfect') ook al o.k. zou moeten zijn.

Er zit weliswaar een enorme dikke knipoog tussen, hier en daar, maar toch sijpelt bovenstaande gedachtengang zeer sterk tussen de regels door, zo erg dat je hem niet kunt negeren. Daarbij komt dat ik over die Femmigje al enige voorkennis had door andere mediaoptredens waar ze niet héél goed in naar voren kwam (de documentaire 'Beperkt Houdbaar', met haar 'niemand wil dikke mensen zien'), en een roman die op haar tijd als Jackie-hoofdredactrice gebaseerd was. Klatergoud, heet 'ie. Daar kwam ze ook al niet zo goed uit de verf.

Maar goed, ik heb het boek met open mond zitten lezen en in die zin is het in ieder geval wél onderhoudend.

Of je er ook iets aan hebt, als je gaat daten? Misschien als je in vergelijkbare hoge kringen verkeert. Als gewoon, gemiddeld mens zijnde een stuk minder.

Helaas geen boek om aan te raden. Hoewel het grappig is geschreven, is de ondertoon er één van onoprechtheid en manipulatie. Blijkbaar heb je als vrouw allerlei trucjes nodig om een man te kunnen vinden. Ook wordt de man afgeschilderd op wel erg stereotype manier.

In plaats van uit te gaan wat de man wil, zouden vrouwen beter bij zichzelf te rade kunnen gaan en zichzelf moeten afvragen: Wat heb ik nodig in een relatie, en wat heb ik te bieden? Wat me verder ook stoorde, is dat de schrijfsters overduidelijk het één en ander hebben ontleend aan de boeken van Sherry Argov, zonder dat dit ergens in het boek wordt vermeld.
Nee, lees in plaats van dit boek dan: "Calling in the one" van Katherine Woodward Thomas, of "Make every man want you" van Marie Forleo. Ondanks de wat opgeklopte titels, zijn deze boeken eerlijker en diepgaander. Ook de boeken van Mira Kirshenbaum zijn de moeite waard.

Alle clichés op datinggebied komen aan de orde, al lijkt het alsof de dames aan het eind van het boek ook aan het eind van hun inspiratie zijn. Een afgeraffeld hoofdstuk over de horizontale tango doet de onervaren lezeres denken dat er slechts vijf standjes zijn. Onervaren lezeres: er zijn er meer (gelukkig)! Wanneer men dit boek gelooft zijn de mannen in te delen in een evenzoweinig aantal hokjes en dat zijn niet bepaald hokjes waar je graag inzit. Er zit een hoop verbitterdheid en cyniscme in, waar ikzelf ook niet vies van ben. Maar in dit boek roept het eerder een gevoel van medelijden met de schrijfsters op. Ze laten zich kennen door hun liefdesmisstappen breed uit te meten en vervolgens geen enkel positief woord over het andere geslacht te schrijven. En een relatie met een prins? Twee nachten geen ''nee'' kunnen zeggen tegen iemand om diens status en portemonnee is geen relatie, dat moet je toch wel geleerd hebben van dit boek. Of hebben de schrijfsters het zelf niet gelezen? ;)

Ik vind het een leuk boek met grappige weetjes :) simpel geschreven dus leest makkelijk door.

Leuk boek dat snel te lezen is.
Het is makkelijk te lezen en leuke tips.
Er zitten grappige en ook intressante punten in.

Maar ik had er meer van verwacht!