Vengeance wordt in '83 in Waalwijk (vanouds een bakermat voor hardrock) opgericht door Jan Bijlsma en Oscar Holleman. Een frontman wordt gevonden in Leon Goewie, nadat deze lichtelijk aangeschoten de pauze opvult van een talentenjacht in Tilburg. Aan een eerste demo en het debuutoptreden dat wordt bijgewoond door CBS-A&R-manager Derk Jolink, houdt Vengeance een platencontract over. In september '84 resulteert dit in Vengeance, gitarist Arjen Lucassen, die op de laatste twee elpees van Bodine niet echt zijn compositorische ei kwijt kon, is dan inmiddels toegetreden. De plaat, een low-budgetproduktie, wordt goed ontvangen en geeft in ieder geval blijk van grote inzet en een gulle hand van componeren. Behalve recht-toe-recht-aan-zonder-franje is de rock van Vengeance uitermate meezingbaar en voldoet ze aan de meest elementaire behoeften van de headbanger. Live groeit Vengeance uit tot een regelrechte sensatie, niet in het minst dank zij de tomeloze energie en humor van frontman Goewie. Voorjaar '85 wordt drummer Matthieu Oligschlager vervangen door Snels, een jaar later werkt men aan We Have Ways To Make You Rock. Producer is John Sonneveld, die met Helloïse bewees een hardrockband levensecht te kunnen vastleggen. Speciaal voor de vocalen wordt Hans Vermeulen als coach aangetrokken. De aanpak werkt: We Have Ways To Make You Rock is een topplaat, die meer dan Vengeance de eigen klasse van de groep laat horen. Het betekent niet alleen een bevestiging van Vengeance' succes in Nederland, maar ook een doorbraak in West-Duitsland. De groep is te zien in programma's van de Vara en Ikon en duikt regelmatig op in plaatsen waar een hardrockband niet zo snel verwacht wordt, op die manier net als Helloïse zorgend voor een bredere acceptatie van de hardrock in Nederland. Voordat aan de opnames van Take It Or Leave It wordt begonnen verlaat Holleman de groep. Hij wordt vervangen door Peter Verschuren, die prima in het totaalgeluid past. Take It Or Leave It, wederom geproduceerd door John Sonneveld, laat wat complexere arrangementen horen, alsmede een hoger technisch niveau. De mogelijkheden van de studio worden optimaal uitgebuit en zo leveren de meest uiteenlopende gasten (van kinderkoor tot douche) een bijdrage. Vengeance gaat vervolgens een jaar lang intensief toeren en als Take It Or Leave It ook in Engeland en de Verenigde Staten wordt uitgebracht (en nog veel meer landen over de hele wereld), wordt er ook voor het eerst overzee promotie bedreven. Voordat er aan nieuw plaatmateriaal wordt gedacht, geeft Verschuren te kennen de groep te willen verlaten om zich meer op het gezinsleven te kunnen storten. Na uitgebreide audities wordt de frisse jonge kracht Jan Somers ingelijfd. Voor Arabia, de plaat die de definitieve doorbraak in het buitenland moet gaan verzorgen, gooit Vengeance het over een iets andere boeg: minder franje, harder rocken. Goewie geeft zijn stem tot het uiterste, Sonneveld's produktie zet het gitaargeluid extra ruig neer en de strakheid van de band doet de rest. Zonder in herhalingen te vervallen weet Vengeance aan de Nederlandse top te blijven. Arabia wordt op de Aardschokdag in Arnhem ten doop gehouden en voor de rest van '89 richt de groep zich op de festivals en de grotere podia. Bron: OOR Popencyclopedie

Lees meer Lees minder

Muziek