Tot en met Antwerps vijftal dat vanaf medio '94 met een avontuurlijke en inventieve mix van pop, avant-garde en improvisaties een bliksemcarrière doormaakt en volgens velen het beste is dat de Belgische popmuziek in de jaren negentig overkomt. De groep wordt in '91 opgericht door Barman, maar krijgt pas vorm in de maanden nadat de finale van Humo's Rock Rally '92 is gehaald. Dan namelijk doet dEUS een uitgebreide tournee door Spanje, waar de basis voor het eclectische dEUS-geluid wordt gelegd. Begin '93 neemt men in eigen beheer de Ep Zea op en begint het balletje voorzichtig te rollen: dEUS duikt vaak op in voorprogramma's en de Ep krijgt veel airplay op de Belgische radio. In november '93 gaat de groep de studio in voor Worst Case Scenario, dat begin '94 op het eigen Great American Nude Records en, gedistribueerd door het Waalse Bang!-label, aanvankelijk alleen in België uitkomt. De belangstelling vanuit Nederland en Engeland is echter groot; de groep verzorgt er radiosessies, gaat er uitgebreid op tournee en tekent juni '94 in Engeland uiteindelijk een platencontract bij Island, dat zorgt dat Worst Case Scenario twee maanden later in heel Europa wordt uitgebracht. Hierna kan de zegetocht beginnen: dEUS doet een aantal belangrijke Europese nazomerfestivals (Pukkelpop, Reading, Lowlands), Worst Case Scenario begint flink te verkopen, Mtv kleeft aan en de tournee die men in oktober '94 door Nederland doet is volledig uitverkocht. Daarna komt de trein even tot stilstand: De Borgher loopt een gebroken hiel op en de geplande tournees door de Verenigde Staten, Scandinavië en Duitsland worden afgezegd. Van stilzitten is echter geen sprake: de groepsleden wijden zich aan hun nevenprojecten (zowel Barman als Stef Kamil Carlens als Rudy Trouvé heeft een eigen groep) en tussen de bedrijven door wordt het grillige en fragmentarische My Sister = My Clock opgenomen: aanvankelijk bedoeld als b-kantje voor een single, maar uiteindelijk opgewaardeerd tot een mini-cd waarop alle groepsleden afzonderlijk hun ei kwijt kunnen. Voorjaar '95 toert dEUS uitgebreid door Europa en de daaropvolgende zomer staat de groep op Pinkpop, Torhout/Werchter en Lowlands. Na dit laatste festival verlaat Trouvé de groep om zich toe te leggen op zijn eigen groepen Kiss My Jazz en Lionel Horrovitz. Zijn Vervanger is de Schot Craig Ward, een bekende van de groep en ook actief in Kiss My Jazz. dEUS houdt het optreden tijdelijk voor gezien en verschuilt zich in de studio om te werken aan nieuw plaatmateriaal. Tussendoor toert Carlens met Moondog Jr. door Europa, waarvan in het najaar de eerste cd verschijnt. Juni '96 komt, voorafgaand door een mini-cd, het langverwachte In A Bar Under The Sea uit. Geen heftige gitaarsongs zoals op het debuutalbum, maar een sfeervol geheel waarbij de groep gebruikt maakt van alle stijlen uit de pophistorie en daar een geheel eigen(tijds) geluid van weet te maken. De door Eric Drew Feldman (o.a. ex- Beefheart) geproduceerde plaat verwijst naar het beste werk van Tom Waits, Frank Zappa, Captain Beefheart en andere grootheden, zonder dat dEUS ook maar in de buurt van plagiarisme komt. De hierop volgende uitgebreide toernee doet Carlens niet mee omdat hij zich geheel wil wijden aan Moondog Jr. Waarschijnlijk blijft hij in de studio wel met zijn oude maatjes samenwerken. In '97 staat dEUS voor de tweede maal op Pinkpop voor een rommelig optreden. Enkele maanden later revancheert de band zich echter op Lowlands. De gaandeweg de toer groeiende hechtheid is ook te horen op het door David Bottrill geproduceerde The Ideal Crash, een ingetogen, en voor dEUS- begripen coherent album. Het aanvankelijke idee is een echte up-plaat te maken maar liefdesverdriet gooit bij Barman roet in het eten. Het resultaat is een melancholiek album dat qua sfeer en thematiek overeenkomsten vertoont met Mutations van Beck. The Ideal Crash komt voor een belangrijk deel tot stand in het artiestenhotel En Frente Arte aan de Calle Real in Ronda, Zuid- Spanje, dat door dEUS-manager Flip Eyckmans wordt gerund en waar de band een belangrijk deel van het jaar verblijft. In de zomer van '99 verlaat dEUS haar zonnige thuisbasis voor een uitgebreide tournee. Deze duurt tot het eind van dat jaar. Craig Ward heeft de band dan al lang verlaten om zich als family man bij zijn vrouw in Schotland te vestigen. Hij produceert er plaatwerk van The Frames en Idlewild. Ward's vervanger bij dEUS is ex-Evil Super Stars-gitarist Tim Vanhamel. De hooggespannen commerciële verwachtingen voor The Ideal Crash komen niet helemaal uit. Wereldwijd worden er slechts ruim 150.000 exemplaren van verkocht. Mede daarom neemt de groep gas terug en wordt 2000 uitgeroepen tot sabbatsjaar. Tom Barman treedt vervolgens sporadisch solo/akoestisch op, o.a. op Crossing Border. In '01 zal hij dat regelmatiger doen. Begeleid door pianist Guy van Nueten brengt hij naast eigen materiaal ook covers van o.a. Joni Mitchell, Jj Cale en Leonard Cohen. Live is hiervan een sfeerrijke registratie. De compilatie No More Loud Music plus bijbehorende - uitstekende Dvd No More Video verbreekt de stilte rond dEUS slechts ten dele.In de zomer van '02 doet de groep een reünietournee van zeven concerten in Nederland, Belgie en Portugal. Craig Ward is hierbij weer gewoon van de partij. Onmiddellijk na deze toernee begint Barman - als regisseur - in Antwerpen aan de opnames van zijn eerste avondvullende film Any Way The Wind Blows. Deze gaat 18 juni '03 in België in première en zal in september in de rest van Europa te zien zijn. Ost Any Way The Wind Blows, de soundtrack, met nummers van o.a. Barman en Cj Bolland onder de gezamenlijke naam Magnus is in België reeds een groot succes. Stef Kamil Carlens toert in de zomer van '03 met Zita Swoon door verschillende Europese landen. Deze groep is een voortzetting van Moondog Jr. en maakt sinds '97 verschillende artistiek grillige platen, die opvallen door hun muzikale drift tot experimenteren. Hoogtepunt is I Paint Pictures On A Wedding Dress, terwijl Life = A Sexy Sanctuary enigszins tegenvalt vanwege haar wat conventionelere karakter. Met het uitstekende A Song About A Girls revancheert de groep zich. Hun optreden op Rock Werchter 2005 is een knallend hoogtepunt. Zita Swoon-gitarist Tom Pintens brengt met zijn groep 2000 Monkeys het verrassende 2000 Monkeys uit. Dan wordt het lange wachten op het nieuwe dEUS-album Pocket Revolution in de herfst van 2005 eindelijk beloond. De plaat wordt medio september officieel 'gelanceerd' in het Londense Institute Of Contempary Arts. De line-up bevat nieuwe gezichten als Stephane Misseghers (ex- Soulwax) op drums, Alan Gevaert (ex-Chris Whitley) en Mauro Pawlowski (ex-Evil Superstars) op gitaar. Tom Barman onderstreept zijn status als Bekende Belg door avondvullend Zomergast te zijn in het door Connie Palmen gepresenteerde legendarische VPRO-programma. Bron: OOR Popencyclopedie

Lees meer Lees minder

Muziek