De Bewaker roman

De bewaker
In een totaal verlaten stad staat een zeer luxe appartementencomplex dat slechts via de onderliggende parkeergarage toegankelijk is. Alle bewoners zijn inmiddels vertrokken, op één na. De bewaker en zijn collega hebben de taak het gebouw en de laatste bewoner te beschermen.
Het boek schetst een postapocalyptische wereld waar de bewaker in opgesloten zit. De eenzaamheid maakt argwanend. Als in een nachtmerrie lijken waarschijnlijke acties, in dit geval een onderzoek instellen naar wat er werkelijk aan de hand is, onmogelijk. Om grip te houden op de uitzichtloosheid schetst de bewaker zijn eigen werkelijkheid en verbeeldt zijn toekomst. Diepe angst (voor wat blijft onduidelijk) en onrealistisch hoop wisselen elkaar af. De bewaker als levende dode lijkt in het vermoorden van zijn kompanen te kiezen voor de eenzaamheid. Misschien allemaal waanbeelden.
Het boek is goed geschreven, maar het verhaal verloopt uiterst traag. Alsof het je als lezer wil meetrekken in de volstrekte verlatenheid en waanzin van de hoofdpersoon. Een boek als een slaapmiddel.

Geschreven bij De bewaker

Heel boeiend boek, vind ik. Het eerste deel lijkt nog een beetje realistisch, al is de sfeer hier ook al claustrofobisch en paranoïde. In deel twee leidt de angst tot gruwelijkheden. In deel drie wist ik als lezer niet meer te beslissen of ik het verslag van gebeurtenissen of van hallucinaties las. Het verhaal speelt zich af in een enorme duistere betonnen kelder, en later in een doolhof van trappen, gangen, verdiepingen en appartementen, in een grote stad waar geen teken van leven meer is. De hoofdpersonen - de bewaker is niet alleen - zijn geen mensen zoals u of ik: ze leven om te bewaken, dromen van een carrière in het bewaken, en zijn obsessief in futiliteiten die altijd met het bewaken te maken hebben. De geestdodende eentonigheid van hun bestaan, de voortdurende honger die ze hebben, de onzekerheid over wat er eigenlijk aan de hand is in de wereld en in de organisatie waarvan ze deel uitmaken maakt hen steeds obsessiever en wantrouwender en weekt hen los uit de werkelijkheid. Ze leven steeds meer in een eigen deels verzonnen realiteit. De bewaker ontspoort tenslotte in een ontspoorde wereld. Geen vrolijk boek, kortom, maar ik vond het fascinerend en zeer de moeite van het lezen waard.

en zomaar opeens wordt bladzij na bladzij, een mens in isolement langzaam knettergek. en wat was ik blij dat toen hij eindelijk buiten kwam dat ik het zelf niet was maar een personage in een verhaal dat zó scherp beschreven is, dat ik ondanks dat nog dagen het beklemmende gevoel niet kwijt was. Naargeestig verhaal, door de enorme traagheid en zeer beperkte ontwikkeling in de setting waarin het verhaal zich afspeelt vergt het lezen veel toewijding, maar de beloning is dat je het écht meemaakt en tot in je buik voelt.

Geschreven bij De bewaker

onbegrijpelijkerwijs wordt dit boek in de kranten met aardig wat sterren bestrooid, maar in alle eerlijkheid is het verhaal saai en langdradig.
Als lezer wil je meegenomen worden in een verhaal en spanning. Terrin gebruikt om iets simpels te beschrijven tientallen overbodige zinnen. Ergens zal t vast knap zijn dat je de saaiheid van een bewakersbestaan kan beschrijven tot in t uiterste detail, maar dat is dan ook t enige knappe aan dit schrijven. de schrijsfstijl van Terrin is er sowieso één die je moet liggen. eer je een boek van hem koopt raad ik aan eerst enkele pagina's te lezen en te kijken of de stijl bevalt.

Ik raad dit boek ten zeerste af!!