Yucca

Geschreven bij Yucca

Komt over als willen schrijven van soort triller maar niet gelukt -weinig draad in het verhaal

Voor mij las het boek zeer vlot. Spannende en boeiende verhaallijnen, waarvan je verwacht dat ze op het einde gaan samenkomen in een verrassend plot. Beuh... Niet dus. Het is alsof de schrijver zichzelf verloren schrijft in de verhaallijnen. Op het einde lijkt hij er zelf niet meer aan uit te kunnen en stopt dan maar het boek. Wat een anticlimax.

Dit boek is geen aanrader.
Yucca is een standaardpostmodernistisch boek in de ongeïnspireerde invulling van dit begrip: onuitgewerkt plot, passieve karakters die geen van alle hoofdpersoon willen zijn en een schrijver die met autobiografische gegevens strooit alsof de lezer daar echt op zit te wachten. Verder zit er in het boek een aantal raadsels, overlappingen en verwijzingen, die allemaal zo vaag zijn dat je eerst ingesneeuwd zonder Sudoku’s zou moet zitten voordat je je erin zou willen verdiepen.
Ik kan mij goed vinden in de bespreking van de eveneens Vlaamse krant De Standaard:
‘Yucca is dan ook een merkwaardig boek. Taal, sfeerschepping, personagetekening ... het is allemaal even futloos, alsof de auteur er zelf geen zin in had deze keer, of halverwege de moed verloor.’
Onbegrijpelijk dat dit op de ECI-shortlist stond.

Drie keer opnieuw begonnen in dit boek, maar het kon me niet boeien. Met "lange tanden" doorgelezen, ik ben er echter niet achter gekomen waar het verhaal over gaat. Zag dat het nu op de longlist voor de Gouden Strop staat, ik heb niet eens gemerkt dat het een thriller zou zijn. Maar er hebben wel vaker waardeloze en nietszeggende boeken de Gouden Strop gewonnen helaas. Eén ster voor de moeite.

hoofdstuk 1 begint met 13 zinnen waarin 1 van de hoofdpersonen een gevangenisbewaarder (V) beschrijft. Op dat moment weet je dat het weer feest wordt. Wat prachtig beschreven! Hou je van makkelijk toegankelijke verhalen, en boeit het wat in het verhaal meer dan het hoe, is peter terrin misschien niet direct jouw schrijver.
Het gezegde is ‘ een plaatje zegt meer dan 1000 woorden’
maar Peter Terrin bewijst dat het ook omgekeerd kan.

Wat is dit een prachtige roman. Misschien geen afgerond verhaaltje maar de schrijver durft en duikt in de diepte. Het is een adembenemende tocht voor de lezer die wil meegaan in deze raadselachtige en mysterieuze tour de force. Het onderbewustzijn is een trein die rijdt langs het ravijn.