De Chaos-trilogie 1 - Het mes dat niet wijkt Chaos-trilogie deel 1

Ik hield nooit van boeken waar elementen in zaten die eigenlijk niet konden gebeuren, maar na het lezen van dit boek, ben ik wel een beetje van mening veranderd. Het mes dat niet wijkt, deel I van de Chaos-trilogie, is - wat mij betreft - zeer de moeite waard! Een boek voor de Young Adults, maar ook een boek voor volwassenen!

Todd woont in een dorp waar alle vrouwen zijn verdwenen. Hij is de laatste jongen, maar hij is bijna een man. In het dorp is een probleem: je kunt van alle levende wezens hun 'Herrie' horen. Dat is lastig, want op die manier hoor je niet alleen wat iemand zegt, maar ook wat hij denkt. Op een dag komt Todd voor een probleem: hij ontmoet een meisje (iets wat al niet kan) en hij kan haar 'Herrie' niet horen. Samen met haar - Viola - besluit hij te vluchten voor de burgemeester van het dorp. Ze worden continu achterna gezeten. Zullen ze het overleven? En wat gebeurt er wanneer ze in aanraking komen met de gevaarlijke 'Spakkels'? Viola en Todd proberen naar het veilige 'Haven' te komen. Zullen ze daar komen? Levend?

Patrick Ness maakt met 'Het mes dat niet wijkt' een fantastisch begin aan de Chaos-trilogie. Elke letter is het lezen meer dan waard. Ness gebruikt allerlei manieren om het verhaal spannend te maken en spannend te houden. Met succes! Vanaf de eerste bladzijde boeit het verhaal en dat zet door tot de laatste bladzijde. Moordpogingen, achtervolgingen en gevaarlijke ontmoetingen domineren het verhaal. Daarnaast heb je - als lezer - te maken met open plekken en onverwachte wendingen. Dat maakt het verhaal onvoorspelbaar. Heerlijk!

De fantasie-elementen in het verhaal zijn uniek. Ook in de schrijfstijl zie je dit terug. In het begin is dit even wennen: Todd hoort dingen en wat hij hoort, wordt letterlijk zo opgeschreven. Dat wil zeggen: fonetisch en alles door elkaar. Alle zinnen worden aan elkaar geplakt en op die manier leest het begin van het boek niet makkelijk weg. Voor de lezer even wennen, maar later is het zeker van meerwaarde! Door deze schrijfstijl kun je je makkelijker identificeren met de hoofdpersoon. Je krijgt een gevoel en een beeld bij de situatie. Hoe zou het zijn wanneer je de gedachten van iedereen kunt horen? Na een paar hoofdstukken ben je aan deze schrijfstijl gewend en dan kun je echt in het verhaal duiken.

De boodschap van Ness in dit boek is uniek en ingewikkeld. Hij laat eigenlijk zien hoe 'krom' de macht verdeeld is in de wereld en hoe gevaarlijk 'macht' is. Dit heeft hij in een mooi jasje weten te steken, door je met Todd mee te laten kijken. Het boek is duidelijk niet af aan het eind. Dat maakt dat je deel II zeker ook wilt lezen. Mijn aandacht wordt getrokken door de gebeurtenissen aan het eind van het verhaal. Verrassend, onverwacht en uniek. Deze gebeurtenissen worden - volgens mij - uitgebreid besproken in deel II. Dat maakt me nieuwsgierig!

Al met al denk ik dat Chaos - Het mes dat niet wijkt een geslaagd boek is. Ness heeft met dit eerste deel een sterk begin gemaakt aan de trilogie. Het boek staat te boek voor Young Adults, maar ik denk dat het ook zeer geschikt is voor de volwassen lezers onder ons. De boodschap in het verhaal is mooi, maar ingewikkeld. Om de boodschap volledig mee te krijgen, zijn deel twee en deel drie volgens mij noodzakelijk. De schrijfstijl van Ness is uniek te noemen. Dat maakt het boek anders dan andere boeken! Een aanrader dus!

Geschreven bij De Chaos-trilogie 1 - Het mes dat niet wijkt

Sommigen vinden de speciale taal die in dit boek gebruikt wordt eerder storend of onhandig. Ik vind dat dit taalgebruik net een meerwaarde geeft aan het boek. Het toont namelijk het aspect dat taal constant in evolutie is. In het begn is het natuurlijk even wennen, maar na een hoofdstuk of 2 ben je er al helemaal in mee. OOk het feit dat er voor de herrie een ander soort lettertype wordt gebruikt (wat een chaotisch effect geeft), vind ik zeer goed gevonden. Zo ondervindt de lezer zelf hoe het is om constant de herrie van iedereen te horen. Zo kan je je beter inleven in het hoofpersonage. Het boek is ook verassend en origineel. Maar het boek heeft ook een onedrliggende betekenis en laat je nadenken over bepaalde aspecten van het leven. Ik ben zeker en vast fan!

Geschreven bij De Chaos-trilogie 1 - Het mes dat niet wijkt

Dit boek is een aanrader vor de jeugd. Het is in het genre van 'De hongerspelen' maar het is een totaal ander verhaal. In het begin moest ik een beetje wennen aan de schrijfstijl ( omdat sommige woorden 'letterlijk' werden geschreven) maar ik vermoed dat jongeren daar geen probleem mee hebben.
Het verhaal is spannend en ontroerend te gelijk.
Ook voor jongeren die niet zo vaak lezen is dit een aanrader het is eenvoudig geschreven, er zijn geen ingewikkelde verhaallijnen en de beschrijvingen zijn niet langdradig.

Patrick klopt vaak op ongelakt hout. Hij weet dat hij geluk heeft gehad. Hoeveel schrijvers zijn er wel niet die hun werk ongezien in de la terug moeten stoppen. Die afwijzing na afwijzing moet incasseren. Die geen publiek hebben, geen lezers, geen fans… maar ook geen interviews, etentjes met fans & boekhandelaren. Dingen waarvan hij, nee hij wil niet klagen, waarvan hij vindt dat ze horen bij het professionele gedeelte van het schrijven. Als ik zeg dat er schrijvers zijn die interviews pertinent weigeren, schudt hij zijn hoofd en zegt met een glimlach dat je dat niet kan maken, niet meer in deze maatschappij. In deze maatschappij van informatie, informatie overload eigenlijk, waar zijn Chaos Trilogie over gaat.

Was je op voorhand van plan een trilogie te schrijven?
Ja, ik had elk boek van tevoren uitgedacht, ieder boek heeft een eigen thema en kun je op zich ook los van elkaar lezen. Het eerste boek heeft 1 stem, het tweede twee en in het derde boek hoor je drie stemmen. In deze drie boeken zat genoeg om me geïnteresseerd te houden – dat is de grootste angst bij het schrijven van een serie namelijk; dat je er op een gegeven moment geen zin meer in hebt, of afgeleid raakt, of in de herhaling valt. En als het verhaal mij al niet meer kan boeien, dan zal het een lezer zeker niet boeien. Ik dacht dat drie boeken wel voldoende was om mijn verhaal in te kunnen vertellen.

De Chaos-trilogie zou je kunnen lezen als, heel kort door de bocht geformuleerd, als een aanklacht tegen de constante informatiestroom die ons overspoelt. En het gebrek aan stilte. Waarom heb je door een fantasiewereld voor gecreëerd? De werkelijkheid is vreemd genoeg met Twitter, Facebook, Instagram…
Ik schreef het eerste boek al in 2008, toen was het allemaal nog iets rustiger dan nu. De wereld die ik creëerde is een wereld waar tieners zich thuis in voelen, ik gaf ze een eigen wereld. Waarin alles onzeker is, elke beslissing die genomen moet worden, voelt alsof de wereld er vanaf hangt… tieners weten dat ze over een gefantaseerde wereld lezen, als ze bijvoorbeeld The Hungergames lezen, maar het voelt op emotioneel vlak als een net zo onzekere wereld als de werkelijke wereld waarin ze leven. Juist door die fanatasiewereld kom je dichter bij hun belevingswereld. Ik wil ze duidelijk maken dat ze in een wereld leven waarin hun leven op straat ligt, ik wil ze bewust maken van het feit dat ze wel privacy kunnen hebben door niet alles op Facebook et cetera te zetten. In de Chaos trilogie ben ik nog een stap verder te gaan door te fantaseren over een wereld waarin je geen keuze hebt of je iets deelt met anderen… in de chaos kan iedereen jouw gedachten horen, en jij die van de anderen. Er is altijd Lawaai.

De Chaos trilogie wordt verfilmd?
Er is een scenario geschreven, ja, door Charley Kaufan die ook Being John Malkovich en Eternal Sunshine of the Spotless Mind heeft. De studio die The Hunger Games heeft geproduceerd zal ook deze productie begeleiden. Ik heb lang gepraat met Charley, of eigenlijk vooral vragen beantwoord over waarom ik bepaalde keuzes had gemaakt in het verhaal. Ik geef mijn boeken met een gerust hart uit handen. Natuurlijk hoop ik dat het een geweldige film wordt, maar net als bij de recensies, of het nu goed of slecht is: het boek blijft hetzelfde.

Voor meer interviews & inspiratie, zie www.bol.com/boekenredactie.

Todd en Viola zijn aan zichzelf overgeleverd in deze onbekende, vijandige wereld, waar iedereen zich elk moment tegen hen kan keren. Hoe bewaar je een geheim, als iedereen kan horen wat je denkt?

De schrijfstijl is even wennen, maar dan heb je ook wat. Patrick Ness beschrijft op een verslavende manier en met mooie inzichten hoe het moet zijn om als kolonist te landen op een planeet waar alles anders is dan je dacht. Hoe het is om op te groeien in die wereld. En hoe het is, als alle verhalen waarmee je opgroeide onwaar lijken te zijn.

Geschreven bij De Chaos-trilogie 1 - Het mes dat niet wijkt

Spannend meeslepend boek. Origineel bedacht dat de gedachten van mannen en dieren hardop te horen zijn en dat de gedachten van vrouwen een stilte vormen. Dat geeft deze sf net een andere draai. Leuk om te lezen

Een maand voor zijn verjaardag, de dag waarop hij man zal worden, moet Todd vluchten uit het dorp waar hij al zijn hele leven heeft doorgebracht. Er is geen tijd meer voor advies, enkel een goed gevulde rugzak, een mes én een boek van zijn overleden moeder krijgt hij in sneltempo in zijn handen gedrukt, waarna hij het samen met Manchee zijn hond op een lopen moet zetten.

Todd Hewitt is nooit verder weggeweest dan Prentissdorp, nu hij op de vlucht is ontdekt hij pas hoe groot de Nieuwe Wereld is. En dan hebben we het niet over de aarde, maar wel over de planeet waar de mensen hun toevlucht zochten toen het leven in de Oude Wereld de moeite van het blijven niet meer waard was. Blijkbaar is dit niet het enige waar men hem in Prentissdorp over heeft voorgelogen.

Terwijl Todd al vluchtend de ene ontdekking na de andere doet, komt Prentissdorp in beweging. Ze voeren hun plan uit. Een plan dat al jaren beraamd werd, maar pas nu verwezenlijkt kan worden.Op het ogenblik dat de laatste jongen uit Prentissdorp man wordt.

Patrick Ness's schrijfstijl zorgt ervoor dat het verhaal een heel hoog tempo heeft. Het taalgebruik dat hij hanteert draagt daar nog meer toe bij. In het begin vond ik het vrij moeilijk om aan dit taaltje te wennen. Maar eigenlijk past het wel bij het verhaal. Todd groeide op in een dorp waar boeken verboden waren. Men was zo druk bezig met overleven dat er geen tijd overbleef om te leren lezen of schrijven en dus heeft hij op een auditieve manier woorden geleerd. Dat verklaard zijn manier van spreken wel voor een groot deel. Maar voor de lezer is het in het begin wel een heuse hindernis. De samentrekkingen van woorden en afkortingen hebben een vrij gejaagde taal als eindresultaat en die geeft het verhaal nog meer vaart.

Niet dat dat nodig was, vermits de altijd aanwezige spanning er automatisch al voor zorgt dat je als lezer steeds sneller op het einde lijkt af te stevenen. Om dan bij de ontknoping vast te stellen dat dit einde eigenlijk eerder een start voor het volgende boek is.

Je herkent tijdens het lezen heel veel thema's die in het verhaal verweven zijn: het gevaar van blindelings vertrouwen (of beter … het gevaar van eventueel misbruik hiervan), discriminatie, machtsmisbruik, … Maar bovenal de overrompeling van informatie die je als mens over je heen krijgt. Natuurlijk kan niet iedereen gedachten lezen. Maar goed ook, want ik vermoed dat mensen anders gek zouden worden vermits mijn gedachten een hele dag door van het ene op het andere overgaan. Bovendien zou je dan nooit geen rust of privacy hebben. Maar eigenlijk gebeurd dat nu stilletjes aan ook al. Je moet altijd bereikbaar zijn, men lijkt te verwachten dat je je hele leven uit de doeken doet via sociale media, … En net die herkenbaarheid is volgens mij één van de redenen waarom deze trilogie zoveel succes heeft.

Bij het eerste hoofdstuk begint het al , agressief gedrag, slaan, bloedspatten , kneuzingen , ..... en zo gaat het maar door .

Geschreven bij De Chaos-trilogie 1 - Het mes dat niet wijkt

Na alle goede recensie dit boek gekocht. Wat een tegenvaller! Het taalgebruik is vreselijk. De schrijver probeert het idee te geven dat het personage afkomstig is uit een dorp. Om deze reden worden woorden verhaspeld en verkeerd geschreven. Heel irritant. Daarnaast is de lay-out vervelend. Gedachten worden van personages worden weergegeven in dikgedrukte, schuine letter. Dit geeft een onrustig beeld. Daar komt bij dat om de een af andere reden het lettertype en de lettergrootte van het ebook niet gewijzigd kunnen worden bij dit boek. Het lettertype is erg licht en daardoor slecht te lezen. Heb mijzelf verplicht om door te lezen, maar ben bij het laatste hoofdstuk gestopt. Spanning wordt namelijk zeer slecht opgebouwd waardoor het boek voorspelbaar wordt en dus juist helemaal niet spannend

Geschreven bij De Chaos-trilogie 1 - Het mes dat niet wijkt

Ik vond het boek zeer origineel.het begin vond ik moeilijk te begrijpen maar de rest ging vlotter. Het boek kan je na het moeilijk begin niet wegleggen