De geest en het meisje Een subliem avontuur over familiegeheimen en identiteit, doorweven met een spookachtige sfeer

Geschreven bij De geest en het meisje

Familiegeheimen, een spookmeisje en een verboden landhuis - dit nieuwe verhaal van Lucy Strange is precies dat wat we in een goed kinderboek zoeken. Een verhaal dat niet behouden is aan leeftijd of tijd en dat in staat is uit te groeien tot een ware klassieker.
♥
‘’We weten wat we zijn, maar niet wat we kunnen worden.’’
(Ophelia- William Shakespeare, Hamlet)
♥
Ook de omslag van Helen Crawford-White/Studio Nico mag niet onbesproken blijven. Het brengt het intrigerende decor, van de geest van het meisje en Ghosswater onmiddellijk tot leven. Niet alleen de illustratie is betoverend, maar ook de kleur waarin het is uitgevoerd. Aan de binnenzijde, sieren bij ieder nieuw hoofdstuk, subtiel de blaadjes van een klimop.
♥
We ontmoeten de twaalfjarige Lady Agatha Asquith aan het begin van een nieuwe eeuw (december 1899). Haar vader, de graaf van Gosswater, is net overleden. Nog voor het arme kind is bekomen van de schrik, staat haar gemene neef Clarence, met zijn even valse hond Brutus, op de stoep van Huize Gosswater. Hij is gekomen om zijn landgoed en titel op te eisen en Agatha uit haar ouderlijk huis te verdrijven met opzienbarend nieuws: de graaf en gravin waren niet haar echte ouders.
♥
Agatha, ook wel Aggie heeft nergens recht op en mag enkel en alleen wat kleding en persoonlijke bezittingen meenemen voor ze wordt opgehaald door Thomas Walters. Een man die volgens haar neef, haar echte vader schijnt te zijn, maar Agatha, heeft geen enkele herinnering aan hem. Haar nieuwe optrekje, blijkt een vervallen huisje aan de andere kant van Gosswater Lake te zijn. Ze worstelt om alle indrukken en het verlies van haar oude leven een plek te geven. Hoe kon haar familie haar berooid achterlaten? En is Thomas Walters echt haar vader?
♥
Gelukkig vindt ze troost bij Bryn. Een jongen die het thuis ook niet makkelijk heeft. Samen roeien ze naar Skelter Island op oudejaarsavond. De tijd waarvan wordt gezegd dat geesten tussen de kier van vandaag en morgen, tussen het ene jaar en het volgende, tussen de eeuwen door komt kruipen. Het is het begin van een avontuurlijke en bizarre vriendschap.
♥
Het verhaal doet lichtjes denken aan Secret Garden, Charles Dickens of de spookverhalen van Edgar Allen Poe en heeft elementen uit de tijd van Jane Eyre of de Brontë zusjes, maar dan vernieuwender. Het in een soort van urban, gothic versie geworden van een klassiek verhaal.
♥
De ronddolende geest van het meisje, versterkt het gevoel, dat er elementen in het verhaal nog niet zijn afgewerkt. Met elke hoofdstuk komt het mysterie in een nieuwe fase en leef je mee met de personages. Je afvragend of het goede van het slechte zal overwinnen en of Agatha achter haar ware afkomst komt.

♥
Net als ' Het geheim van het Nachtegaal bos ' een regelrechte aanrader!

Ik was geboeid van begin tot eind, leefde ontzettend mee met dat meisje van wie het leven compleet overhoop komt te liggen, en wie niet kan geloven dat haar eikel van een neef de waarheid spreekt. Ze is moedig, geeft niet op (doet soms wat domme dingen) én probeert haar draai te vinden met haar nieuwe vader en de ganzen op de boerderij.
Ik las dit avontuurlijke, spannende en ontroerende (spook)verhaal in één ruk uit. Het las zó fijn en ik wilde zó graag weten hoe het voor Aggie zou gaan aflopen en wat voor familiegeheimen er ontrafeld zouden worden.
Het verhaal wist me mee te slepen en te betoveren! Echt weer een prachtig jeugdboek van Lucy Strange. Ik ben en blijf fan!

Het iLeesclub boek voor de maand april was "De geest en het meisje". Ik had geluk dat hij op Kobo Plus staat, want hierdoor kon ik weer gezellig mee doen! Hieronder lees je mijn ervaring over "De geest en het meisje".

--

Dit boek speelt zich af in 1899. Het begint heel triest, de graaf van Gosswater komt namelijk te overlijden. Lady Agatha, oftewel Aggie, ziet hierdoor haar hele leven uit elkaar spatten. Wat moet ze nu, nu haar vader overleden is.

Haar wrede neef Clarence zet haar uit haar ouderlijke huis. Want wat blijkt, Aggie is geadopteerd en is dus helemaal niet de echte dochter van de graaf! Aggie was al gebroken door het overlijden van haar vader, maar nu ze weet dat haar vader, haar vader niet is, breekt haar wereld nog weer verder uit elkaar.

Ze komt te wonen bij een vreemdeling die beweert haar echte vader te zijn. Hij woont in een niet echt luxeus huisje, met een ganzenboerderij. Waar is ze nu toch beland...

Rond de oevers van Gosswater zwerft er ook nog eens een rusteloze geest rond. Steeds vaker komt Aggie haar tegen en hoe meer Aggie op avontuur gaat om antwoorden te krijgen, hoe belangrijker deze geest lijkt te worden. Maar heeft ze ook daadwerkelijk iets met Aggies afkomst te maken?

--

Dit boek is heerlijk myserieus! Al vanaf het begin werd ik het verhaal in gezogen en wilde ik graag weten wie Aggie is en wat haar allemaal te doen staat.

Aggie is een personage waar je heel gemakkelijk een band mee krijgt en waarvan je graag wilt weten hoe haar verdere leven zal lopen en wat ze allemaal voor de kiezen krijgt. Dit boek maakt dit dan ook meer dan goed, aangezien het spannend en mysterieus blijft tot het einde.

Ik wist dan ook absoluut niet waar het verhaal naar toe zou gaan en het einde heeft mij enorm verrast, op een positieve manier. Het verhaal is knap in elkaar gezet en aan het einde komt het allemaal heel mooi bij elkaar.

De schrijfstijl van Lucy vind ik ook echt heerlijk! Het is heel makkelijk om je voor te stellen hoe Aggies wereld eruit ziet. Hierdoor waan je je ook daadwerkelijk in 1899. Ik merkte met name aan hoe de omgeving en vervoersmiddelen beschreven werd, dat we ons in het verleden bevinden. Erg mooi gedaan!

De iLeesclub was daarnaast ook weer erg gezellig met leuke vragen en foto-opdrachten! Ik kijk er naar uit om in mei ook weer mee te doen.

De vormgeving van dit boek spreekt mij aan. Ik vind de cover aantrekkelijk omdat er veel op te zien is maar eigenlijk wordt er niets duidelijk verklapt over het inhoudelijke verhaal dus de verrassing blijft. Het kleurgebruik van de cover is niet standaard met de verschillende blauw en bruinrode tinten waardoor het boek juist in het oog springt. De klimopranken, die subtiel op de voorzijde te vinden zijn, dragen verder bij aan de mooie vormgeving in het boek. Ze zijn te vinden bij de start van elk hoofdstuk. Het geestmeisje in de linkeronderhoek op de voorzijde valt op en geeft je mede daardoor de indruk dat het wellicht weleens griezelig kan worden. Voor mij genoeg samen met de flaptekst om het boek te willen lezen.
“Als je ervoor kiest alleen te zijn, kan de kilte van anderen je niet raken, dat heb ik gaandeweg geleerd.”
Doordat het verhaal begint in december 1899 in Engelland stap je als het ware een oude wereld binnen die niet vergelijkbaar is met de huidige tijd qua technologie en dergelijke. Geschiedkundig is het verhaal daarom interessant omdat men toen heel anders leefde op zowel jonge als oudere leeftijd en dat krijg je al lezende goed mee. De sfeer voelt hierdoor ook algauw wat mysterieus en geeft de lezer de ruimte om weg te zakken en mee te gaan in het verhaal van Aggie.
“Verdriet is een ingewikkeld gevoel, vind ik. Misschien is het oprechter als het het voetspoor van liefde volgt, en niet in het kielzog van kille onverschilligheid drijft.”
De schrijfstijl vind ik bijzonder prettig lezen. Geen simplistische, kort door de bocht, bewoording maar volle zinnen die passen bij de tijdsgeest waarin hoofdpersonage Aggie leeft. Het draagt op die manier automatisch bij aan sfeerversterking waar ik het net over had en toch leest het boek gewoon vlot en zonder moeite. Lucy Strange heeft al eerder verhalen geschreven die ik nog niet gelezen heb maar wel van plan ben te gaan lezen nu ik ‘De geest en het meisje’ gelezen heb. Ze schrijft op een fijnzinnige manier waardoor ik me gemakkelijk voor kan stellen hoe de omgeving eruit ziet waarin alles gebeurd en waarin de hoofdpersonages zich voortbewegen.
“En dan geeft het schaap antwoord.”
Naast alles wat moeilijk is voor Aggie, waar ze van leert en verder van ontwikkeld in haar persoonlijkheid, gebeuren er ook leuke dingen waardoor haar verhaal niet alleen serieus is maar ook grappig. Haar mede personages zijn tevens interessant om verder te leren kennen. Samen vormen ze een verzameling karakters die niet zouden misstaan in een Engelse televisieserie. Voor de ene voel je gemakkelijk sympathie en leef je mee, van de andere ren je zelf net zo hard weg als Agatha. Griezelen en nieuwsgierigheid gaan hand in hand in dit verhaal want niets is zoals het in de eerste instantie lijkt te zijn.
“Donkere gestalten klapperen zwart om me heen.”
Dit boek is naar mijn idee een intelligent jeugdverhaal wat ik vroeger als kind zijnde graag gelezen had en zeker ook zelf uitgekozen had. Het is een mooi verhaal vol goede, leerzame levenslessen. Spannend en verrassend en daardoor ook zeker boeiend en leuk om te lezen. Het boek eindigt in een ietwat te zoetsappig eind goed, al goed voor mijn smaak maar ik heb zeker genoten van dit bijzondere verhaal.

De geest en het meisje - Lucy Strange
Wat een spannend en mysterieus boek weer van Lucy Strange. Ook haar vorige twee boeken (Het geheim van het nachtegaalbos en Het kasteel aan zee) heb ik verslonden. Strange heeft een schrijfstijl die intrigeert: je bevindt je na 2 bladzijden al direct in een andere tijd (in dit geval meer dan 120 jaar geleden) op een andere plaats (Engeland) en je voelt je daar heerlijk comfortabel, alsof je er zelf bij bent. Hoewel, comfortabel: het is een griezelige setting: een diep en donker meer, oude landhuizen zonder elektriciteit en stromend water en ijzige kou.

Agatha, de hoofdpersoon in De geest in het meisje, is een tragisch, maar ook inspirerend personage: vanaf het begin leef je met haar mee, want na het overlijden van haar vader heeft ze niemand meer. Haar vreselijke oom erft het enorme landhuis waarin ze woonde en hij stuurt haar naar haar ‘echte vader’, waar ze tot op die dag nooit van heeft geweten. Ze heeft altijd gedacht dat de man en vrouw die haar opvoedden haar echte ouders waren; waarom zou ze dat ook niet geloven?

Vanaf dat moment volgt de ene tragische gebeurtenis de andere op. Agatha moet met een wildvreemde man mee die nogal nors tegen haar doet. Hij woont in een eenvoudig hutje en verwacht van Agatha dat ze helpt in de huishouding en met de dieren. Maar dat heeft ze, als jonkvrouw, nog nooit gedaan! Ze is eerst doodongelukkig, maar gaandeweg verandert er iets in haar: ze wordt Aggie, een stoere en stevige meid die niet bang is om de waarheid over haar ouders uit te vinden. Ze heeft veel te vrezen van haar gewelddadige oom, maar geeft niet op. Ze wil weten wat haar verleden is.

Ouderschap en familie zijn weer belangrijke thema’s in dit boek. Ik begin een patroon te ontdekken in de boeken van Strange: steeds diept ze de relatie tussen ouder en kind uit, ze onderzoekt wat hen kenmerkt en bij elkaar houdt en hoe gebeurtenissen de relaties onder druk kunnen zetten. In Ons kasteel aan zee wordt de hoofdpersoon voor een dilemma gesteld: moet ze geloven dat haar Duitse moeder ‘fout’ is? En in Het geheim van het nachtegaalbos is de moeder van de hoofdpersoon ziek, maar ze mag niet bij haar komen van haar vader.

Terug naar De geest en het meisje. In prachtige, weelderige taal kruipen we in het hoofd van Aggie. Knap hoe het verhaal enorm spannend blijft ondanks dat er best veel sfeerbeschrijvingen in staan.

“Ik ben middernacht. Niet de ene dag en niet de volgende. Gisteren ligt achter me, en een nieuwe dageraad wacht. Maar op dit moment is er alleen maar duisternis...”

“Herinneringen fladderen als motten om me heen, ze stijgen op, hangen trillend in de lucht en gaan dan op een nieuwe plek weer zitten: hetzelfde en toch anders.”

En hoe het afloopt? Ik wil verder geen spoilers delen, je moet het echt zelf gaan lezen: maar het einde zal je verrassen!

Kortom: weer een verhaal om van te smullen met een ijzersterk plot en interessante personages. Lucy Strange stelt wederom niet teleur. Hopelijk volgen er nog meer van dit soort prachtige titels bij Gottmer. Geschikt voor lezers vanaf ongeveer 11 jaar.

Vanaf de eerste bladzijde laat het verhaal je al niet meer los. Je lijkt meteen al in de wereld van Jane Eyre of de zussen Brönte te stappen; een mysterieuze wereld met prachtige beschrijvingen. Door deze beeldende, maar makkelijk te volgen tekst ben je meteen deel van dit verhaal. De historische en betoverende sfeer maakt het helemaal compleet.

Agatha wordt na het overlijden van haar vader het landhuis uitgezet door haar hebberige en gemene neef Clarence. Hij vertelt Agatha namelijk dat de overleden graaf haar echte vader niet was. Ze wordt opgehaald door haar echte vader, Thomas Walters. Agatha en Thomas hebben tijd nodig om te wennen aan elkaar. En dat niet alleen, de overgang van lady in een landhuis naar een gewoon meisje in een boerenstulp is groot. Vanaf dat moment begint Agatha's zoektocht naar wie ze is en wie haar echte ouders zijn, want als Thomas echt haar vader is, wie is dan haar echte moeder? Tijdens de zoektocht ontmoet ze Bryn, een jongen van haar leeftijd die haar eerste echte vriend zal worden, zoals ze zelf na de eerste ontmoeting met deze aardige Bryn zegt: "..en het zou fijn zijn om een echte vriend te hebben". En juist samen met Bryn ziet zij voor het eerst iets mysterieus, een geest.... Nog een mysterie, want wie is die geest en waarom ziet Agatha die geest?

Je voelt het mysterie bijna op elke bladzijde, soms lijkt het heel duisters, maar het tegendeel is waar. Prachtig hoe Lucy Strange mysterie en duistere krachten tot iets positiefs en toegankelijks weet te maken. Een vak apart.
Een boek dat je in één keer uitleest en een boek dat tot op het eind spannend blijft want wie is Agatha en wie is die geest die Agatha ineens ziet?

Een hartverwarmend verhaal over verlies en relaties. Vanaf 10 jaar.

We zijn in het jaar 1899 wanneer de Graaf van Gosswater komt te overlijden. Zijn neef en erfgenaam, Clarence, neemt de adellijke titel en de bezittingen van zijn overleden oom over. Onmiddellijk waait er een nieuwe, maar slechte wind door het landhuis en laat de nieuwe graaf zich maar al te graag gelden.

De twaalfjarige Lady Agatha Asquith wordt door Clarence uit het landhuis verbannen, omdat zij volgens de nalatenschap een bastaard zou zijn. Clarence brengt haar in contact met haar echte vader, Thomas Walters, een ganzenhoeder en timmerman. Vanaf nu verliest ze haar status, haar aanzien en wordt ze een gewoon ‘boerenmeisje’ dat aan de oevers van Gosswatermeer in een vervallen huisje gaat wonen. Lady Agatha is niet meer en heet vanaf nu Aggie.

Rond het meer dwaalt de geest van een rusteloze jonge vrouw rond. Heeft deze geest iets te maken met Aggies afkomst? Zal Aggie de waarheid achterhalen? Zal zij opnieuw een adellijke titel kunnen/mogen dragen?

Lucy Strange zette haar verhaal neer in het prachtige Lake District en maakt gebruik van de natuurelementen, van een mooi landhuis en van de typische dorpen in en rond deze streek. Ik genoot met volle teugen van de beeldende beschrijvingen: een meer waar mistwolken uit opduiken, een mysterieus eiland waar de privé-begraafplaats van de familie Asquith is ondergebracht, een ronddwalende geest, het landhuis Gosswater en de beschrijving van de kerk in het dorp Penrith.

De auteur heeft een vlotte, beschrijvende schrijfstijl. Lucy Strange maakt gebruik van korte hoofdstukken met korte zinnen en fijne dialogen wat het leesplezier ten goede komt en waardoor er ook heel wat vaart in het verhaal zit. Zij slaagde in haar opzet en zette de sfeer uit de beginjaren van de twintigste eeuw prachtig neer. Een periode waarin veel mensen afhankelijk waren van de landheer en uit diens hand moesten/mochten eten, waar de adel het voor het zeggen had en het gewone volk voor een aalmoes moest werken.

Leuk vind ik hoe beetje bij beetje het familiegeheim wordt ontrafeld, hoe Aggie zich staande weet te houden en plezier vindt in haar nieuwe onbeschermde wereld en uiteindelijk openstaat voor wat er op haar pad komt. Alle personages zijn diep genoeg uitgewerkt en komen in het verhaal allemaal tot hun recht. De verhaallijnen lopen mooi naast en door elkaar om uiteindelijk uit te monden in een fijne, spannende en onverwachte plot.

Naar mijn gevoel is het belangrijkste onderwerp in dit boek een zoektocht naar identiteit, naar afkomst met een grote vraag die door heel het boek sluimert: ‘Wie ben ik?’. Vriendschap, vertrouwen, familie, gerechtigheid en hebzucht zijn de onderliggende thema’s.

Ik ben ook fan van de mooie mysterieuze cover, die heel goed op het verhaal aansluit: een meer met op de achtergrond een landhuis en op de voorgrond een vrouwelijke geest en een aantal grafstenen. Tof gegeven vond ik ook dat elk hoofdstuk voorafgegaan wordt door een rank klimop, wat het mysterieuze karakter van het verhaal mijns inziens onderschrijft!

Ik ben er zeker van dat de doelgroep 10+, maar ook oudere lezers en zelfs volwassenen van dit boek zullen genieten. Misschien dat de doelgroep na het lezen zich wil verdiepen in de geschiedenis van begin 19e eeuw, wat ik een heel leuk idee zou vinden, zodat ze ontdekken dat vroeger ook niet alles rozengeur en maneschijn was!

Voor het vermengen van historische elementen met fijne beschrijvingen en het creëren van een opwindende mysterieuze sfeer waardeer ik dit boek heel erg graag met 5 sterren.

Meer leuke en fijne recensies zijn te lezen op www.indeboekenkast.com