De hemel is zwart vandaag Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

De alcoholische aard van de hoofdpersoon en de aantrekkingskracht van de zelfkant van de maatschappij zorgen voor nogal wat aanpassingsproblemen op Curacao, wanneer hij daar als docent Nederlands gaat werken. Interessant thema. Als dan ook nog zijn vader in Nederland ernstig ziek wordt, gaat het mis. Vlot geschreven met rauwe humor. Aan het eind wordt duidelijk wat die vogels op de kaft doen. Een aanrader.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

Zo gejaagd als het vorige boek van Ralf Mohren ´Tonic´ begon, zo rustig startte `De hemel is zwart vandaag´ op. Met een Frans Bromet-achtige kalmte hoor ik de stem van de schrijver als een voice-over de situatie uitleggen. Hij schetst het leven op het eiland Curaçao en haar bewoners op een dusdanige wijze dat ik me er af en toe op betrap de dekens van me af te gooien omdat ik geloof dat ik dáár ben, in die warmte, op dat eiland. Al snel wordt duidelijk dat de hoofdpersoon een groot verdriet wacht. En ergens moet er een omslag zijn van geestelijk gezond naar ‘kolder in de kop’, zoals ons al op de eerste bladzijde wordt beloofd. De lezer zit hierdoor, weliswaar op een prettige manier, in de wachtkamer van dit leed. Als de diesel eenmaal warm gelopen is dan is deze ook goed op dreef. Waar we anderen misschien zouden veroordelen om zinloos geweld, drank- en drugsmisbruik en hoerenloperij, zorgt de schrijver ervoor dat we er bij Arthur Poolman bijna sympathie voor op kunnen brengen. Hoe vast Arthur in zijn eigen kop zit wordt pijnlijk duidelijk in het schrijnende, maar tevens voor iedereen die wel eens in de knoop heeft gezeten ook herkenbare, malen der gedachten in hoofdstuk 28.
“De hemel is zwart vandaag’ is een humoristisch geschreven boek waarbij het vakmanschap van de schrijver op iedere bladzijde leesbaar is. Een knap boek.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

Een boek dat je in verwarring achter laat en nog een tijdje bij je blijft…

De hemel is zwart heb ik ervaren als een boek waar ik aanvankelijk bij het lezen enige weerstand bij voelde. Een aarzeling of ik echt mee gaan in het verhaal, of niet… Duik je onder in de gedachten stromen van de hoofdpersoon Arthur Poolman of blijf je op een afstandje toe kijken. Want sympathiek of intelligent of aardig vond ik Arthur Poolman niet. Ik had er niet veel mee, of eerlijker, ik wilde het niet. En toen was er opeens geen weg meer terug en werd ik mee gezogen in het broeierig geschreven verhaal over de leraar Nederlands die het avontuur zoekt in Curacao. Het boek is al net zo broeierig als het klimaat van het eiland.

Ralf Mohren schrijft goed. Korte hoofdstukken die vlot lezen met mooi geschreven zinnen die niet ten koste gaan van de rauwheid en puurheid die het verhaal nodig hebben.

Van een complexe inhoudelijke vertelling moet dit boek het niet hebben. Als je het hele relaas plat slaat kun je in een paar zinnen vertellen wat er in het boek gebeurt. Er is geen sprake van een complex plot of meerdere verhaallijnen die bij elkaar komen of iets dergelijks. Het mooie zit ‘m er vooral in dat Ralf Mohren je enorm dicht bij de hoofdpersoon laat komen. Hij neemt je mee in zijn hoofd, in zijn kijk op de wereld, in wat hem raakt, in wat hij niet wil dat hem raakt. De relatie zoon-vader/vader-zoon vond ik bij vlagen ontroerend. Dat heeft hij ongelofelijk knap gedaan, zonder op ook maar enig moment sentimenteel te worden. Aanvankelijk voelde ik weerstand bij Arthur Poolman en uiteindelijk zat –ie onder mijn huid.

Een boek waar je uiteindelijk niet meer uit wilt, dat je mee sleurt in de diepten van de ziel van deze leraar die zijn grip op de werkelijkheid steeds meer lijkt te verliezen. Is dat wel zo? Of hebben we allemaal enigszins de neiging om te vluchten van de realiteit als die ons te veel wordt?

Een boek dat je in verwarring achter laat en nog een tijdje bij je blijft. Zijn dat niet de beste boeken?

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

Wel of niet mee? Dat is de vraag voor de lezer van dit boek.
Want goed de weg kwijt is hij, die Arthur Poolman, en wat maakt hem dat ongelooflijk moeilijk om te volgen. Als lezer voel ik de eerste hoofdstukken vooral weerstand. Weerstand tegen de onnodig ingewikkelde uitdrukkingen, het associatieve uitweiden over vele onderwerpen, en tegen de voortdurende lamlendigheid van de alcohol, en het gevoel dat het verhaal, en dus ook de hoofdpersoon helemaal nergens heen gaat. Toch voel ik als lezer ook sympathie voor Arthur, die zich zo duidelijk ook los probeert te maken van zijn roots. De stukjes die gaan over zijn ouders, over carnaval, over Limburg, over thuis, over Nederlands of Antilliaans leven, dat zijn prachtige stukken.
De sympathie voor Arthur groeit tijdens het lezen. En de spanning van de eclips, de Christoffelberg, het dwingt me toch tot verder lezen. En voor ik het weet zit ik er toch ook middenin, in de manie, de gekte, de roes, de kater, de keiharde werkelijkheid en even voel ik zelfs de verzengende hitte van Korsou. Het is Ralf Mohren goed gelukt me met zijn schrijfstijl mee te slepen!

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

De hemel is zwart vandaag is een inspirerend boek dat je laat nadenken over de ontworteling en eenzaamheid die mensen kunnen voelen. Het boek sleept je mee naar de smeulende omgeving van Curaçao. Arthur, die met plezier zijn baan in Nederland heeft achtergelaten, komt erachter dat deze nieuwe omgeving voor meer problemen zorgt dan hij ooit heeft kunnen denken. Hij vereenzelvigd zich met de hoofdpersoon van zijn favoriete boek en komt erachter dat zijn leven steeds meer van de gemeenschap af komt te staan.

Dit boek is een sterke vertolking van de vervreemding die een mens kan ondervinden als hij zijn wortels probeert te ontvluchten. Ralf Mohren brengt de desillusie en de angst dicht bij de lezer, waardoor het voelt alsof je zelf je grip op de maatschappij bent kwijtgeraakt. Ondanks dat het enigszins storend is dat je weinig grip krijgt op personages die toch dicht bij de hoofdpersoon staan, kan dit er wel voor zorgen dat de boodschap van het boek wordt ondervonden door de lezer zelf. Soms voelt het wel alsof Arthur weinig ontwikkeling doormaakt, maar de flashbacks in het boek en de zorgen die Arthur voelt voor zijn vader zorgen ervoor dat je toch een compleet personage leert kennen. Het boek is zeker een aanrader en je blijft erin doorlezen, ondanks dat het lezen soms ook wel pijn doet.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

In de hemel is zwart vandaag word je meegenomen in het leven van Arthur. Hij zoekt zijn geluk op Curaçao waar hij leraar wordt. In zijn vrije tijd wordt hij mee op sleeptouw genomen door Ralph en komt zo regelmatig in het nachtleven van Curaçao terecht. Inmiddels hoort Arthur dat het niet goed gaat met zijn vader. Dan slaat de twijfel bij hem toe..

Ralf Mohren schrijft zo gedetailleerd dat je even in een andere wereld bent.
Een mooi en meeslepend verhaal waarin vreugde en verdriet soms dicht bij elkaar liggen.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

Om mij beter te kunnen inleven, vond ik het een goed idee om eerst 'Tonic' te lezen,
maar dat heeft een dubbel gevoel opgeleverd.
'Tonic' is een pareltje! Ik voelde mij heel erg betrokken, omdat ik kom uit een huwelijk met een alcoholist, waarvoor helaas geen hulp blijkt te baten.
Maar door het lezen van 'Tonic' bleek al snel dat drank nu ook weer het overheersende thema was, en
dat was op zo korte tijd een beetje te veel van het goede om geboeid te zijn/blijven. maar dat is persoonlijk.
Enigzins verwarrend was dat dit verhaal zich heeft afgespeeld voor dat van 'Tonic', terwijl het daarna is geschreven.
Voor het overige, heb ik alleen maar lof voor de schrijfstijl van de auteur.
Zijn gedetailleerde beschrijvingen zorgden ervoor dat ik me als het ware op Curaçao waande...
Besluit : knap geschreven boek! Er zal zeker een publiek voor zijn.
En ik kijk alvast uit naar een volgend werk van deze auteur.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

Hoewel ik er even in moest komen, wilde ik vanaf het begin toch weten hoe het afloopt met Arthur Poolman, de hoofdpersoon. Op één of andere manier herken je dingen in hem en realiseer je je dat het leven niet altijd maakbaar is; dat we allemaal erg kwetsbaar zijn en beïnvloed kunnen worden door de dingen die om ons heen gebeuren. Arthur is een man waar ik soms medelijden mee had, maar meestal overheerste het gevoel van ‘man, toon nou eens ruggengraat en doe er iets aan’. Het boek liet mij achter met het gevoel, dat, hoewel je niet alles in de hand hebt en er dingen in je leven gebeuren waar je geen invloed op hebt, het toch ook erg belangrijk is hoe je er zelf in staat, je moet er zelf iets van maken.
De hoofdstukken zijn kort, wat ik prettig lezen vind. In het begin moest ik wennen aan de volgorde van vertellen; het is niet chronologisch en af en toe is dat even zoeken. Maar daar wen je snel aan. Het taalgebruik is schitterend! Mooie zinnen, waarvan de betekenis soms pas tot je doordringt als je ze 2x hebt gelezen, maar dan zijn het ook pareltjes! Mijn favorieten: ‘… ik moest een begin hebben, want als ik een begin had, zou er vast ook een einde komen’. En: ‘Elke val eindigt op de grond en dan sta je hoe dan ook op’. Mooi!
Zoek je een luchtig, feel-good boek zou ik voor een ander boek gaan. Maar als je een boek zoekt dat stemt tot nadenken en ook nog eens humoristisch en met mooi gevormde zinnen geschreven is, is dit een aanrader.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

In een vlotte, humorvolle stijl voert de schrijver de lezer in deze roman mee naar Curacao waar zijn jonge "alter ego" Arthur Poolman een baan heeft aanvaard als docent Nederlands. De roman is het verslag van Poolmans stranding op dat stoffige, broeierige eiland, ook al wordt niet meteen duidelijk waarom die stranding moet plaatsvinden. Is het de bewust gekozen ontheemding van het thuisfront (Limburg) die Poolman naar de ondergang brengt? Zijn het de verlokkingen van het eiland die hem teveel worden? Of is het een diep geworteld verlangen aan de werkelijkheid te willen ontsnappen? Het wordt de lezer niet meteen duidelijk wat Poolman (bijna) doet stranden en dat is misschien een van de grote verdiensten van deze roman. Tijdens zijn dwaaltocht ontmoet Poolman vele kleurrijke en soms duistere personages waarmee de schrijver en passant de couleur locale van het eiland in subtiele lijnen neerzet. Nogal eens bedient Mohren zich van fonkelende zinnen als: Drank en adrenaline dansen een geile merengue in mijn lijf. Wie daarvan houdt moet dit boek beslist niet laten liggen.

Geschreven bij De hemel is zwart vandaag

In De hemel is zwart vandaag volgen we - net als in Mohrens vorige roman Tonic - de figuur Arthur Polman. Mohren heeft een meeslepende en heldere pen die je als lezer, ook wanneer je het boek even terzijde hebt gelegd, moeiteloos weer laat instappen. De hoofdpersoon Polman is een gelaagd personage, die de lezer in zekere zin wijst op haar vooringenomenheid. 'Dat is er zo eentje', denk je na een of twee hoofdstukken, om er daarna achter te komen dat dat oordeel te voorbarig was.

Mohren levert wederom een roman van kwaliteit af. Een aanrader voor, ja voor iedereen die van een meeslepend verhaal houdt dat zich in lagen laat afpellen.