De laatste liefde van mijn moeder, De helaasheid der dingen, Kaddisj voor een kut

Geschreven bij De Laatste Liefde Van Mijn Moeder

Dit boek is een geweldig verhaal. Het toont onder andere de tijd van toen en hoe ze toen met nieuw samengestelde gezinnen om gingen. Soms vervaagt de boodschap van het boek een beetje doordat Dimitri Verhulst soms wat overdrijft met zijn humor, maar meestal weet hij zijn humor wel te doseren. Het is ook heel vlot geschreven in korte hoofdstukjes, waardoor je zin krijgt om verder te lezen. Ik had wel wat problemen met het einde, maar de rest van het boek was echt fantastisch, ik heb echt genoten van het verhaal.

Geschreven bij De laatste liefde van mijn moeder

Ik vond het een heel goed boek, het las zeer vlot en het is een realistisch verhaal dat in het dagelijkse leven ook voorkomt. Het verhaal was zeer leuk opgebouwd. Het begon toen Martine getrouwd was met haar vorige echtgenoot. Martine was ongelukkig in haar huwelijk. In de hoofdstukken die daarop volgen, is Martine met haar nieuwe vriend en Jimmy op reis. Ze maken de reis met nog andere families. Doorheen de reis leren de mensen elkaar beter kennen.

Een aantal hoofdstukken verder vraagt Héloïse, het meisje dat Jimmy leert kennen, aan Jimmy of zijn mama zwanger is. “Hij kon nog altijd moeilijk aannemen dat Héloïse gelijk had. Zijn moeder? Zwanger? “ Verhulst Dimitri, De laatste liefde van mijn moeder, Atlas contact, Antwerpen 2014, 206

“ Weet je dat de Fransen zelf beschaamd zijn om hun eigen hygiëne? Weet je hoe een Franse wc in Frankrijk heet? Een Turkse wc.” Verhulst Dimitri, De laatste liefde van mijn moeder, Atlas contact, Antwerpen 2014, 107.

Een volgend citaat luidt als volgt:” Misschien, zo dacht Martine geheel modern, heeft dat ventje last van een vitricofobie en moet hij na deze reis, … in therapie.” Verhulst Dimitri, De laatste liefde van mijn moeder, Atlas contact, Antwerpen 2014, 127
Doorheen het boek komen, voor mij, nieuwe woorden voor. Vitricofobie is zo’n woord. Volgens Jimmy betekent dit: “Angst voor een stiefvader.”

Naarmate je naar het einde van het boek gaat, komt het steeds meer tot uiting dat Jimmy en zijn stiefvader elkaar niet kunnen uitstaan. Dit blijkt ook uit volgend citaat: “… Ik zegt het, een zelfverwaande aansteller, beter kan ik hem niet omschrijven… ”Verhulst Dimitri, De laatste liefde van mijn moeder, Atlas contact, Antwerpen 2014, 211.

Martine is altijd zeer zuinig geweest. Wanneer zij, Wannes en Jimmy naar het Zwarte Woud gaan, mag ze van Wannes eens een parfum kopen. “ Vind jij Kenneth eigenlijk een mooie naam? Kenneth, even denken… Is het voor een parfum?” Verhulst Dimitri, De laatste liefde van mijn moeder, Atlas contact, Antwerpen 2014, 215

Het boek van de laatste liefde van mijn moeder heeft al een paar recensies. Met de recensie van DorienMalliet ben ik het deels eens en deels oneens. Ze schrijft dat ze het een geweldig boek vindt en dat het boek aantoont hoe ze in die tijd met samengestelde gezinnen omgingen. Hiermee ben ik het eens. Het boek leest zeer vlot. Verder schrijft ze ook dat de oorspronkelijke betekenis van het boek verloren gaat, omdat Verhulst overdrijft met zijn humor. Hier ben ik het niet mee eens. Ik vind niet dat hij overdrijft met zijn humor. Zeker en vast niet in dit boek.
Een andere recensie, geschreven door THardam, vind ik ook niet helemaal correct. Die persoon schrijft dat er veel tragische verhaallijnen in het boek zitten. In het begin is het een iets wat triestiger verhaal, maar naarmate men het einde nadert, wordt het enkel positiever.

Geschreven bij De Laatste Liefde Van Mijn Moeder

een boek vol humor, maar ook ontzettend veel tragische gebeurtenissen. Het leest gemakkelijk, zoals ik gewend ben van de boeken van dimitri verhulst. Wel wat minder heftig ," zoals in de helaasheid der dingen " en in "godverdomse dagen op een godverdomse bol". Ik hoop wel dat er nog veel boeken van hem uitgegeven worden.

Geschreven bij De Laatste Liefde Van Mijn Moeder Luisterboek

Ik begon nieuwsgierig aan dit boek, omdat ik eerder nog nooit een boek van Verhulst had gelezen. Nu dat ik eraan denk heb ik misschien niet zijn beste boek gekozen maar goed. In dat boek vond ik zowel leuke als minder leuke zaken, maar ik zou het wel niet aanraden aan een vriend(in).
Het verhaal was vrij realistisch, maar toch had ik niet meteen door dat het ook om een persoonlijke drama ging. De verhaallijn vond ik goed, maar ik vond dat tweede deel niet per se noodzakelijk. Voor mij kon hij dat ook gewoon in één deel verwerken, met daarin verschillende hoofdstukken. Ik vind het wel spijtig dat er weinig diepgang was in zijn boek. Misschien is het ook de reden waarom ik niet meteen doorhad dat het niet enkel om fictie ging. Zijn persoonlijk verhaal kon op een creatievere/betere manier worden voorgesteld en niet zo in een clichéverhaal over een vakantiereis naar het Zwarte Woud in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Aan het verhaal kon er ook wat meer spanning worden toegevoegd in plaats van feiten te beschrijven (bijvoorbeeld: deel van kleine drama dat Jimmy veroorzaakt). De reis en vakantie op zich werd op een te langdradige manier beschreven, waardoor ik enkele hoofdstukken gewoon saai vond want er gebeurde niets speciaals en ze waren ook niet noodzakelijk om het verhaal te kunnen begrijpen. Voor iemand die niet in de jaren tachtig heeft geleefd was het voor mij soms moeilijk begrijpbaar of ik kon me daar niet echt in vinden (bij sprake van beroemde personen, gebeurtenis van toen enzovoort). Er waren natuurlijk niet enkel negatieve zaken!
Het beste wat ik aan dat boek vond was de gebruikte humor. Zeker wanneer je te weten komt hoe ze vroeger dachten over McDonald's, terwijl het vandaag de dag super bekend is of wanneer ze het hebben over de (...) wc. Wat is het nu? De Franse of Turkse wc? Sommige momenten in het boek waren super herkenbaar. Zo bracht de bus scène, inclusief de moppen en de luidruchtige passagiers, herinneringen aan een busreis naar boven die ik ooit met school maakte. Door de simpele taal die Verhulst gebruikte was het boek vlot leesbaar. Het feit dat de personages soms in tussentaal spraken, maakte het voor mij gemakkelijker om te lezen. Het kan zijn dat je soms zinnen in het Duits tegenkomt, die niet vertaald werden, en dit vertraagde af en toe mijn leesproces.

Kortom, zou ik het zeker aan iemand aanraden die van realistische verhalen houdt, met weinig diepgang en spanning en een vleugje humor !

Geschreven bij De laatste liefde van mijn moeder

Martine gaat op een vakantie met haar zoon (Jimmy) en haar nieuwe vriend (Wannes) naar het Zwarte Woud. Het is hun eerste reisje samen met zijn drieën. Het feit dat haar zoon en haar nieuwe vriend echt niet overeen kunnen met elkaar, zorgt voor veel problemen. Ze bevindt zicht tussen twee vuren. Ze heeft het gevoel dat ze moet kiezen tussen degene met wie ze haar leven wilt delen en degene aan wie ze het leven heeft gegeven. Het begin vond ik toch wel langdradig. Er was niet echt iets aan het gebeuren, maar naarmate je verder leest besef je dat dit toch wel nuttig was. In het begin wordt de context uitgelegd en die heb je natuurlijk nodig om het verhaal goed te begrijpen. Vanaf p90 begint het best wel grappig te worden, want dan kom je te weten hoe dat Jimmy denkt over alles (bv waarom hij als doel heeft om geen één woord te zeggen tegen Wannes) gedurende de hele reis. Dit boek zou ik aan iedereen aanraden! Het einde was zeker ook iets dat me heeft verrast.

Mooie karakters worden neergezet door Dimitri Verhulst. Lachwekkend, melancholiek en in en in Vlaams.

Geschreven bij De laatste liefde van mijn moeder

Leuk boek, ik was er zo doorheen. Het einde was onverwachts maar wel heel goed!

Geschreven bij De laatste liefde van mijn moeder

Het was mijn eerste boek van Verhulst en ik was aangenaam verrast. Het leest vlot en ondanks dat het geen speciaal spannend verhaal is blijf je toch lezen tot het einde. Ik heb het dan ook in twee dagen uitgelezen en prompt 3 andere boeken van hem besteld.

Geschreven bij De laatste liefde van mijn moeder

Het boek de laatste liefde van mijn moeder was weeral een uitstekende presentatie van welke kwaliteiten Dimitri Verhulst in zich heeft.
Het verhaal doet zich redelijk simpel voor. Het gaat over een gescheiden moeder, Martine, die haar nieuwe liefde vind, hoewel de nieuwe stiefvader, Wannes, er alles aan doet om zich van zijn beste kant te tonen bij de zoon, Jimmy, schijnt te zoon een afkeer te hebben voor hem.
Terwijl Verhulst zijn eigen stempel drukt in verhaal door verschillende kleine anekdotes te vertellen, die het verhaal telkens nieuw leven in blazen, grijpt Verhulst altijd terug naar het verhaal die inmiddels de rode draad van het boek is.
Hoewel Verhulsts hoogtepunt de helaasheid der dingen is, vind ik dat deze zeker ook in het lijstje van de toppers behoort. Het was een zeer aangenaam boek om te lezen en bleef ook boeiend tijdens het lezen.

Geschreven bij De Laatste Liefde Van Mijn Moeder

Makkelijk lezend boek over de kleine en grote tragedies in een nieuw samengesteld gezin bestaande uit de elfjarige hoofdpersoon Jimmy, zijn moeder Martine en haar nieuwe liefde Wannes. Een tragikomedie volgens het beproefde recept van Verhulst zoals hij dat eerder liet zien in bijvoorbeeld ‘De helaasheid der dingen’ uit 2006. Hoewel ik af en toe schaterend op de bank heb gezeten dreigen de boeken van Verhulst ten onder te gaan aan een overkill aan grappen en grollen. De onderliggende tragiek van het verhaal zou m.i. veel sterker uit de verf komen als Verhulst zich wat dat betreft een beetje zou beperken.