De rots van boven

‘De rots van boven’ door Jon Klassen trok meteen mijn aandacht. De prachtige illustratie op de cover maakte mij nieuwsgierig naar meer. Vooral het feit dat hij al verschillende prijzen won met zijn vorige boeken zorgde ervoor dat ik hoge verwachtingen had.

Het verhaal bestaat uit vijf hoofdstukken. Daarin volgen we een schildpad, een gordeldier en een slang. De schildpad heeft een lievelingsplek gekozen en nodigt de andere uit om bij hem te komen staan. Die aarzelen en later valt er een gigantisch rotsblok naar beneden op die plek. Vervolgens gaat het verhaal verder daar waar de rots neergekomen is.

Allereerst vind ik de minimalistische kant van dit verhaal erg krachtig. Vaak zitten kinderboeken vol schreeuwerige kleuren dat is hier niet het geval. Door gebruik te maken van zachte aardetinten weet Klassen toch de lezer mee te nemen in zijn verhaal. De warmte die wordt overgedragen in het vierde deel vind ik erg sterk weerspiegeld. Je wordt als het ware in het verhaal gezogen.

De dialogen tussen de schildpad, het gordeldier en de slang zijn erg eenvoudig. Je weet als lezer wie aan het woord is door het kleurverschil wanneer iemand spreekt. Dit is erg leuk om als voorlezer op in te spelen. De rol van ieder personage wordt zo duidelijker.

Elk deel zit boordevol humor. Als volwassene valt dit natuurlijk veel harder op, dan voor kinderen. Dat zorgt ervoor dat ook de voorlezer plezier beleeft aan het verhaal. Een leuk voorbeeld hiervan vond ik terug in deel 4: ‘Oke, wat doen jullie.’ ‘We doen het niet meer.’

Kortom, Klassen weet weer een sterk minimalistisch verhaal neer te zetten voor jong en oud. De illustraties en korte conversaties zorgen ervoor dat je echt in het verhaal zit. Je wordt niet afgeleid door overbodige felle kleuren of nutteloze toevoegingen. De kracht in dit verhaal zit in het simplistische.

Een krachtig, minimalistisch en prachtig vormgegeven prentenboek dat uitnodigt tot gesprek!

De kracht van het boek zit 'm in de eenvoud van de illustraties in combinatie met de filosofische wat diepere laag én de humor.

Dit boek bestaat uit vijf hoofdstukken die nauw met elkaar samenhangen. Het verhaal gaat over schildpad en zijn vrienden de slang en het gordeldier én het gaat over een rotsblok. De dieren gaan in dit boek met elkaar in gesprek en af en toe voel je de dreiging van het rotsblok als je de pagina omslaat en een rotsblok ziet dat duidelijk van boven (uit de lucht) komt. Alle gesprekken in dit boek gaan over een plek. 'Een goede plek. De perfecte plek om te gaan staan. En er nooit meer weg te gaan'. Het 'iets' in het verhaal 'de toekomst' is op het eerste gezicht wat futuristisch, gordeldier en schildpad weten ook niet wat het is, maar kinderen vullen het dit zelf snel genoeg in en vinden het heel interessant.

Door het minimale verschil in tekstkleur kun je snel zien wie wat zegt. Daarnaast staan de woorden die van de ene kant naar de andere kant van het boek worden geroepen in hoofdletters. Als voorlezer kun je daar op inspelen. Heel handig gedaan.

De illustraties hebben zachte kleuren, zijn eenvoudig, maar de details van het schildpad, het gordeldier en de slang heel krachtig zin uitgewerkt. De gezichtsuitdrukkingen zijn minimaal, maar spreken boekdelen.

Een boek dat gesprekken oplevert: wat gaat er gebeuren? Wat is jouw fijnste plek en waarom? Wat als jij....wat zou jij dan doen?

Ook een ideaal boek om te werken aan woordenschat; het boek bevat veel mooie nieuwe woorden die door de context direct duidelijk worden.

De rots van boven. Door: John Klassen. Vertaald door: Edward van de Vendel.

Boeken die zijn geschreven én getekend door één en dezelfde persoon hebben bij mij een streepje voor. Als ze dan ook nog eens vertaald zijn door van de Vendel hebben ze twee streepjes voor.

Kinderboeken zijn vaak druk, kleurrijk, soms schreeuwerig. De rots van boven is dat allemaal niet. Het is een rustig, sober boek, qua illustraties, vormgeving en tekst. Met frêle, sfeervolle pagina’s, met in de hoofdrol de lucht en wolken (daar hou ik van).

Doordat de tekeningen en tekst zo sober en open zijn is er veel ruimte voor interpretatie, je kan grotendeels zelf je eigen verhaal vormen. En dat kan afhankelijk van je leeftijd, gemoedstoestand, de wereld om je heen variëren. Zo krijg je een meditatie-achtig boek dat de creativiteit van de lezer (en eventuele voorlezer) stimuleert en blijft prikkelen. Kortom een boek om te herlezen.