De verdronkene

Geschreven bij De verdronkene

De Verdronkene
Auteur: Margriet de Moor
Uitgeverij Contact, ISBN 9025425038 (313 blz.)

Met De Verdronkene heeft Margriet de Moor weer een parel aan haar kroon geschreven. Deze musica die haar instrument voor een pen verruilde, blijft verwonderen door de wijze waarop ze onderwerpen, die op het eerste gezicht wat uitgekauwd lijken, zo levensecht van vlees en bloed weet te voorzien.

Pas na een bladzijde of veertig krijg je een tijdsaanduiding voor de periode waarin het verhaal zich afspeelt: 31 januari 1953, de watersnoodramp zal Zuidwest Nederland grotendeels van de kaart vegen. De negentienjarige Armanda vraagt haar iets oudere, getrouwde zus Lidy om een verplichting van haar in Zeeland over te nemen, ze lijken tenslotte zoveel op elkaar dat het niemand daar zal opvallen. Armanda past dan op Lidy’s dochterje en kan zodoende naar een feestje thuis in Amsterdam, niet toevallig samen met de man van Lidy.
Lidy heeft, door deze samenloop van meteorologische en licht boosaardige omstandigheden nog maar één weekend te leven, Armanda wordt een oude dame die door haar eigen manipulaties het niet geleefde leven van haar zus gaat leiden.

Margriet de Moor componeert als in een muziekstuk die twee gegevens aaneen in afwisselende tempi. De doodsstrijd van Lidy verloopt traag en sereen, afgezien van de voortrazende storm, daartussenin speelt zich het leven van Armanda af met stappen van decenia tegelijk. Juist daardoor ontstaat er een spanningsboog, pas zeer geleidelijk merk je waar het verhaal heen gaat. Het is een levenskwestie voor Armanda dat Lidy in haar plaats naar Zeeland is gegaan. Noodzaakt dit Armanda tot het doorleven van het leven van Lidy ? Het is geen leven in de plaats van, maar een niet kunnen loslaten. Opvallend genoeg is er bij Armanda pas in het laatste hoofdstuk sprake van enig schuldgevoel. Gemis en loslaten zijn veel aanwezigere thema’s.

Naast deze psychologische ontwikkeling is het ook heel knap hoe indringend De Moor weet te schrijven over de dreiging van water en wind. Zelfs in deze tropische setting (ik woon in Costa Rica) kreeg ik kippenvel en behoefte aan een warme jas. Een warm aanbevolen roman kortom.

Geschreven bij De Verdronkene

Het boek heeft veel indruk op me gemaakt. Zeer knap tot de verbeelding sprekend geschreven. Toch is het geen deprimerend boek, mede door de verschillende tijden waarin de hoofdpersonen zich bevinden.

Geschreven bij De Verdronkene

Een heel mooi verhaal over de watersnoodramp van 1953, opgehangen aan de levens en onderlinge relatie van twee zussen. Hun leven wordt beschreven, maar hun karakters zijn niet erg diepgaand uitgewerkt. De schrijfstijl is wel mooi, maar niet zo vlot leesbaar en het geheel heeft toch iets van een docu-roman waardoor je niet écht meeleeft met de personages. Wisselend volg je het leven van Armanda, dat tot ver na de watersnoodramp met sprongen in de tijd doorloopt, en het leven van Lidy tijdens de ramp. Het korte deel van Lidy's leven in zuidwest Nederland is het boeiendst om te lezen. Kortom, wel de moeite van het doorzetten waard, maar je moet er even de tijd voor nemen.

Geschreven bij De Verdronkene

betreft een tweedehands boek waarbij de bestelling al na 2 dagen geleverd werd en het boek was in zeer goede staat

Geschreven bij De verdronkene

Dit boek gaat over 2 Amsterdamse zussen waar er een op 31 januari 1953 naar Zierikzee gaat en uiteraard te maken krijgt met de watersnoodramp. We lezen over haar belevenissen in de strijd tegen het water en aan de andere kant ook hoe de achterblijvers er mee om gaan, zelfs nog jaren na de watersnoodramp.
Een aardig boek, maar toch kon het me lang niet altijd boeien. De strijd van Lidy in Zierikzee was aangrijpend, zeker omdat ik de verhalen van ouders en kennissen kende; dat brengt het toch dichterbij. Maar het leven van Armanda in Amsterdam vond ik weinig aan.

Geschreven bij De verdronkene

Het duurde even voordat me schrijfstijl me te pakken had, ik moest daar in het begin erg aan wennen. Maar eenmaal gewend aan ook de opbouw van het verhaal kon ik het boek maar moeilijk wegleggen. Een boeiend geschreven verhaal rond de watersnoodramp van 1953. Ook het laatste hoofdstuk waarin de twee zussen, waar het verhaal hoofdzakelijk om draait, elkaar weer "tegenkomen" is voor mijn gevoel zeker van toegevoegde waarde en maken het verhaal compleet.

Dat ik sommige plaatsen die er genoemd worden persoonlijk ken is alleen maar een bonus.

Een mooi boek voor in de boekenkast!!