Dit konijntje is koud, meneer en andere verhalen

‘Dit konijntje is koud, meneer’ is een bundel met een variëteit aan verhalen. Er is geen gemeenschappelijk thema, behalve wellicht dat de verhalen stuk voor stuk aan het denken zetten. Voor het overige lijkt het een willekeurige combinatie van verhalen van de hand van Van Domselaar. Dat maakt deze bundel tegelijk afwisselend en verwarrend en wellicht is het ook wel de bedoeling van de auteur om wat verwarring te zaaien bij zijn lezers. Hij pakt in elk geval onderwerpen aan die menig auteur ‘laat liggen’ omdat ze mogelijk wat ongemakkelijk zijn en dat intrigeert.

Ook qua stijl zijn de verhalen verschillend. Niet zozeer qua schrijfstijl, want daar is de hand van Van Domselaar wel in te herkennen, maar meer qua constructie. Soms zie je een plot al van verre aankomen, andere verhalen kennen een verrassend einde. Personages zijn heel divers, maar veelal wel boeiend. Soms simpelweg eigenaardig, soms aandoenlijk bijzonder.

“Ik wandel op de Nieuwendammerdijk als er een dame komt aangefietst. Ze stopt vlak voor me en vraagt op scherpe toon: Bent u Nederlander of toerist? Nederlander hoezo?, antwoord ik. Ze ziet er opvallend uit met haar gebloemde colbert, tijgerprint broek, gekleurde shawl en oranje bandana.”

Ach, wellicht is er toch een gemeenschappelijkheid te ontdekken: de verhalen ráken wel stuk voor stuk. Bovendien blijkt uit het geheel dat Van Domselaar belangstelling heeft in mensen, in hetgeen hen bindt en beweegt. Waarom zei doen wat ze doen en zeggen wat ze zeggen.

“Als ik wakker word, voelt mijn hoofd als een steen waarop een aan cafeïne verslaafde stratenmaker zijn agressie botviert. Ritmisch beukt de hamer erop los. Die man heeft lol in zijn werk, dat is wel duidelijk. Langzaam doe ik mijn ogen open. Het is al licht buiten.”

De schrijfstijl van Van Domselaar is interessant, redelijk uniek, verzorgd en aan fantasie en verhalend vermogen ontbreekt het hem zeker niet. De wijze waarop hij aan al zijn vertellingen een vleugje humor meegeeft, is plezierig. De enkele keer dat hij daar wat in doorschiet, is hem vergeven.

Kortom, ‘Dit konijntje is koud, meneer’ is een amusante en onderhoudende bundel en zeker het lezen waard.

Over de auteur
Douwe van Domselaar (1968) woont in Amsterdam, is gehuwd en heeft twee zoons. Hij studeerde Culturele Antropologie (UVA), werkte in de marketing en stapte later over naar het onderwijs. Hij was jarenlang als redacteur verbonden aan het vakblad “Maatschappij & Politiek” en leverde een bijdrage aan twee studieboeken over onderwijs. Op het gebied van fictie is dit zijn debuut.

Uitvoering
Uitgever Elikser
ISBN: 9789463653350
Paperback, 123 pagina’s

Heerlijke verhalen. Vlot geschreven, hardop gelachen maar ook een brok weggeslikt. Lekker boek, leuk kado, een aanrader!

Bij het zien van de mooie cover van Dit konijntje is koud, meneer van Douwe van Domselaar krijg je niet meteen een idee wat je van het boek kan verwachten. De titel doet het ergste vermoeden en kan zomaar bij mensen die wel eens op een konijn hebben gepast van iemand iets traumatisch naar voren halen. De titel wordt al heel snel duidelijk en dan kan je alleen maar de conclusie trekken dat het een goed gekozen titel is.
In Dit konijntje is koud, meneer van Douwe van Domselaar staan dertien afwisselende verhalen. Verhalen over bekende, minder bekende en soms absurde situaties. Verhalen met diverse soorten mensen. Verhalen die je aan het denken zetten van wat jij had gedaan, hoe jij gereageerd zou hebben in zo'n situatie. Verhalen met verrassende wendingen. Er is één verhaal dat een ware thriller is. Sommige verhalen hebben een open eind waarbij je zelf kan bedenken hoe het verhaal afgelopen zou zijn. Sommige verhalen ontroeren je en weer andere schokken je. Sommige verhalen hebben, al dan niet bewust gedaan door de auteur, een boodschap. Sommige verhalen vernietigen keiharde vooroordelen die heersen in de maatschappij, laten je anders naar de mensen kijken. Het enige wat de verhalen stuk voor stuk met elkaar gemeen hebben is dat je bij elk verhaal aan het denken wordt gezet en dat de meeste verhalen een al dan niet verborgen boodschap hebben, verder hebben ze niets met elkaar gemeen. De verhalen kan je los lezen, je bepaalt zelf met welk verhaal je begint, welk verhaal je daarna leest en met welk verhaal je eindigt.
Douwe van Domselaar heeft zich heel erg goed weten in te leven in de personages in Dit konijntje is koud, meneer. Je leeft mee met de diverse personages, aan sommige personages erger je en weer anderen sluit je al heel snel in je hart. Het is mooi dat je bij sommige verhalen steeds op het verkeerde been wordt gezet, vooral in het verhaal Rare gasten wordt je steeds op het verkeerde been gezet omdat je daarin steeds iets anders verwacht, vooral aan het begin verwacht je iets dubbelzinnigs. Het verhaal eindigt humorvol, maar heeft tegelijkertijd ook een boodschap.
Het is mooi dat de auteur gelijk in het eerste verhaal een vastgeroest vooroordeel in de maatschappij heeft weten te ontkrachten. Voor veel mannen kan het zijn dat ze zich (deels) in het verhaal Ons kleine geheimpje zullen herkennen. Het verhaal laat goed zien dat we niet altijd controle hebben op wat ons lichaam doet, ook al probeer je nog zo goed de controle te behouden.
Het is aan te raden om een doos met tissues bij de hand te houden, want er zitten een paar verhalen in die je een brok in de keel bezorgen zoals bijvoorbeeld het verhaal Artis blues waarin een oma naar Artis gaat en herinneringen ophaalt aan de keren dat ze met haar kleinkinderen erheen ging. Het einde komt dan ook als een schok. Een ander verhaal lijkt humorvol te eindigen, maar blijkt dan toch niet zo humorvol meer als je het einde leest. Je krijgt dan te doen met de vrouw waar je het al mee te doen had omdat het een gênante situatie was waar ze in kwam te zitten.
Kortom; De verhalen in Dit konijntje is koud, meneer van Douwe van Domselaar zijn stuk voor stuk verhalen die je doen afvragen wat je zelf gedaan zou hebben in zo'n situatie, hoe je gereageerd zou hebben als het jou overkomen was. In bijna elk verhaal zit wel een boodschap en sommige verhalen laten zien hoe je ook met een bepaalde situatie zoals het plotsklaps overlijden van iemand om kan gaan. Als je het boek uit hebt, hoop je dat de auteur met nog zo'n verhalenbundel komt. Dit is een heel mooi boek om te lezen als je een reading challenge te halen hebt, want het is een dun boek dat je in een paar uur uit hebt.

Een verhalenbundel met 13 verhalen waarvan het eerste 'Dit konijntje is koud, meneer'. Zoals kenmerkend voor een verhalenbundel raakt het ene verhaal meer dan het andere. Of leg je het boek even aan de kant na een verhaal om het even te laten doordringen. Want doorlezen is vergeten. Bij mij dan toch. Ze zijn stuk voor stuk op een doordringende manier geschreven, mooie stijl. Soms met humor, soms neigend naar het absurde zoals op de achterflap te lezen valt : de verhalen in deze bundel zetten ons aan het denken over ongemakkelijke situaties, eenzaamheid, onzekerheid en onalledaagse alledaagsheid. Telkens de vraag oproepend : hoe zou ik reageren in deze situatie?