Dreamcatcher Filmeditie dromenvanger

Geschreven bij Dreamcatcher

spannend boek

Geschreven bij Dromenvanger

goed boek.vond het verhaal in het bos super.op het laatst was het ietwat minder spannend,maar evengoed mooi.over het einde moet je wel even goed nadenken.was het tweede boek van king wat ik gelezen heb.

Geschreven bij Dromenvanger

In 'Dromenvanger' vertelt King eigenlijk twee verhalen. Enerzijds is daar het verhaal van de vier jeugdvrienden Pete, Beaver, Henry en Jonesey en hun vriendschap met Duddits, een jongen met het syndroom van Down; een vriendschap die hun hele leven zal veranderen. Dan is er het verhaal van een UFO die neerstort, waarbij een van de buitenaardse wezens aan een slachting door het leger weet te ontsnappen en zint op een manier om hun levensvorm toch te verspreiden.
Beide verhaallijnen zouden op zich een prachtig boek kunnen vormen. Het ene in de trant van 'Stand by me/Het lijk', het andere zoiets als 'The tommyknockers/De gloed'; beide toch niet de minste King-verhalen. Wat King echter doet, is deze twee gegevens met elkaar vermengen. Het resultaat is een rommelig en verwarrend verhaal, waar je constant op je hoede moet zijn om door te hebben hoe zaken in elkaar zitten. Nu is dat nog niet eens het ergste, want ik houd wel van boeken waar wat uitdaging voor de lezer in zit, maar hier gaat het net een stap te ver. De manier waarop hij de verhalen met elkaar vermengt is op zich niet verkeerd, maar de grote kracht van het boek zit hem in het verhaal over Duddits, en dat sneewt nu onder in het aliens-deel.
'Dromenvanger' was het eerste boek dat King geschreven heeft na zijn ongeluk in 1999. De pijn die hij in de maanden na het ongeluk had, voel je zo ongeveer terug in het boek, en misschien is dat wel de reden dat hij minder gefocused was dan we van hem gewend zijn. Beide verhaallijnen hebben genoeg stof om er twee volwaardige, afzonderlijke boeken te maken. Het is dan ook een gemiste kans dat King dit niet gedaan heeft. Die keuze heeft in mijn optiek in plaats van twee goede boeken, één weliswaar spannend maar verder zeer middelmatig boek opgeleverd. Nog wel vermeldingswaardig is het karakter van legercommandant Kurz, die belast is met het 'opruimen' van de buitenaardse wezens en de aardse getuigen; hij is prachtig als een sadistische, niets-ontziende, "Befehl ist Befehl" ijzervreter neergezet en is daarmee eigenlijk het meest karakteristieke personage in het boek. Het boek is overigens in 2003 verfilmd; de film is, om soortgelijke reden als mijn kanttekeningen bij het boek, volledig geflopt.