Het dertiende sterrenbeeld

Dit is mijn eerste boek van deze schrijfster, en tevens het eerste boek van de serie met in de hoofdrol Cato Isaksen.

Er worden twee moorden gepleegd door middel van messteken. Cato Isaksen en zijn team hebben een verband tussen de twee moorden, maar kunnen verder niets vinden wat hen naar de dader kan leiden. Wanneer de derde moord wordt gepleegd, zit het team met de handen in het haar. De zaak moet zo snel mogelijk opgelost worden, maar hoe? Waar moeten ze zoeken?

Tevens speelt er naast deze verhaallijn nog de lijn van het leven van Cato. Eigenlijk staat dit meer centraal in het boek dan de moorden. Cato heeft zijn gezin verlaten voor een andere vrouw die zwanger van hem werd. Maar eigenlijk weet hij niet wat hij wil. Hij heeft zijn gezin in de steek gelaten, althans zo voelen zijn ex-vrouw en kinderen dat. Hij kan toch niet kiezen tussen zijn ex-vrouw en zijn vriendin met wie hij nu een kind heeft. Hij tobt hiermee, en weet niet goed wat te doen. Hij probeert er te zijn voor zijn kinderen, maar zijn oudste zoon wil niet veel van hem weten. Zijn jongste hoopt dat hij weer terug komt.

Uiteindelijk komen privéleven en de moordzaak bij elkaar en volgt een ontknoping die toch enigszins voorspelbaar is.

Het verhaal leest vlot. Dit ligt aan de korte hoofdstukjes waarin het verhaal is vormgegeven. Bijna elk hoofdstuk wordt weer verteld uit een ander perspectief, wat de vaart in het verhaal houdt. Veel wordt verteld door de ogen van Cato, maar ook zijn ex-vrouw en vriendin komen aan het woord.
Door de gebeurtenissen vanuit meerdere perspectieven te lezen, krijg je begrip van de situatie zoals het privéleven van Cato. Dit helpt in het meeleven met de hoofdpersonen. Je begrijpt het, je voelt het.
Het is dus meer een psychologische thriller dan een met alleen moord en doodslag en het verhaal dat daarom draait. Hier draait het om mensen met fouten, zoals Cato. Dit heeft Lindell duidelijk willen neerzetten, wat op een goede manier tot uiting is gekomen. Het werkt voor het verhaal.
Naar het einde toe worden de hoofdstukken steeds korter, dit neemt de spanning met zich mee. Knap neergezet van de schrijfster, want op dat moment begin je de spanning wel te voelen, wat ik in het begin van het boek enigszins miste.
Overigens is het geen vrolijk boek, het heeft een deprimerende sfeer, omdat het boek vooral om de problemen rondom Cato en zijn privéleven draait. Het heeft mij niet gehinderd bij het lezen, maar het zou wel een struikelblok kunnen zijn.

Je moet er de eerste paar bladzijden even inkomen, maar daarna is het een spannend boek. Je hebt op een gegeven moment wel een idee waar het heen gaat, maar dan is het toch net weer even anders. Leuk boek om te lezen. Thriller en roman in 1.