Het Sindone Complot Twee geheime broederschappen

Toen ik het boek zag dacht ik wow dit moet een goed boek zijn, aangezien ik meer literaire thrillers gelezen heb.

In eerste instantie wou ik het boek niet neerleggen omdat ik zoiets had van, dit moet spannend worden. Maar die spanning bleef weg tot over het midden van het boek. Ik heb een aantal keer een paar pagina's overgeslagen omdat ik er niet doorheen kon komen. Naarmate ik het einde naderde werd het boek wel spannender. Het einde vond ik zelf erg raar en kort geschreven.

Wat ik vervelend in het boek vond was dat ze van het ene op het andere hoofdstuk sprongen naar een andere tijd. Vaak zie je boeken waar de data van het verleden word weergegeven. Dat was hier niet zo en dat maakte het boek erg verwarrend.

Basis van het verhaal is best goed, maar de uitwerking is rommelig. Je springt van het ene tijdperk naar het andere en van de ene groepering naar de andere. Personages worden afwisselend met voornaam, achternaam, functie of nationaliteit aangeduid, waardoor je vaak nauwelijks doorhebt over wie het nu weer gaat.
De dialogen komen mij vaak erg houterig over.
Ik ben nu op driekwart van het boek en lees het uit omdat ik dat altijd met boeken doe, maar daarna gaat hij op het stapeltje voor de kringloop want ik weet nu al dat ik hem niet weer zal lezen.

De vergelijking met Dan Brown's Da Vinci Code doet zich ongewild voor. Het Sindone Complot, debuut van Navarro uit 2008, ziet 4 jaar na de Da Vinci Code het licht en baseert zich ook op Bijbelse historie (de geschiedenis van de lijkwade van Jezus in dit geval), onderzoek naar de mysteries van het verleden en geheime en gewelddadige genootschappen die in geloof en kerk hun oorsprong vinden en, in dit geval, beiden de hoeders van de lijkwade willen zijn. De kathedraal van Turijn, waar de lijkwade zich bevindt, is doelwit van insluiping en brandstichting, er is een dode man zonder tong en het is een raadsel wat er gebeurt is, motief van de daad of aanleiding van de dood van de mogelijke insluiper is. De speciale politieafdeling Kunstdelicten onder leiding van Marco Valoni heeft daarmee een bijna onmogelijke zaak onder handen. Marco en zijn team zoeken niet alleen naar dader(s), maar ook naar de reden van de brandstichting en dood van een dader (?) zonder tong. Er ontspint zich een hypothese - alles draait om de zich in de kathedraal bevindende lijkwade - die niet te bewijzen valt.
Tijdens de zoektocht van het team maakt de lezer, in tussenliggende hoofdstukken, ook kennis met de geschiedenis van de lijkwade door de eeuwen heen en de mensen en groepen die hier een rol in gespeeld hebben. Deels gebaseerd op authentieke geschriften, deels waarschijnlijk een portie fictie er omheen gedrapeerd.
De complotten en organisaties vanuit verleden en in het heden blijven steeds onzichtbaar voor de dienst Kunstdelicten, maar maken voor de lezer een groot deel uit van het verhaal en de opbouw naar de uiteindelijke ontknoping. Het neemt maffia organisatieachtige vormen aan. Journaliste Ana doet later in het verhaal haar intrede en volgt een eigen spoor die niet de verkeerde koers blijkt te zijn. De mengeling van haar journalistiek onderzoek met de officiële onderzoeken en sporen van de afdeling kunstdelicten geeft het verhaal een aardige invalshoek en variatie.

Een moderne thriller doorspekt met historie. Dit geeft meteen het grote verschil met de Da Vinci Code aan. Veel speelt zich in het boek af in het verleden en helpt de lezer zo met het ontwikkelen van zijn eigen verhaal en conclusies over een mogelijke afloop.
Een boek dat boeiend is met historische werkelijkheden, zelfs Bijbelteksten, afgewisseld met fictie, thrillerachtige onderdelen en een aardig plot.

Julia Navarro is een schrijfster die geschiedenis koppelt aan een verhaal waarin je blijft lezen. Zelden zo'n boeiende schrijfster meegemaakt.