Ik Stond Laatst Voor Een Poppenkraam als je dochter in handen valt van een loverboy

Inmiddels is bekend dat het verhaal van Maria zoals ze dat beschrijft in Echte mannen eten geen kaas niet kan kloppen. Met dat in het achterhoofd las ik dit boek natuurlijk ook behoorlijk kritisch. Helaas moet ik vaststellen dat er ook hierin zoveel niet klopt dat ik het waarheidsgehalte sterk in twijfel moet trekken. De moeder van Maria werkt als docent Drama en onderhoudt daarmee haar gezin. Ik lees niets over alimentatie. Hoe is het mogelijk dat ze binnen de schooltijden van haar twee jonge kinderen kan werken? Ze schrijft meermalen dat ze haar jongens zelden of nooit overdraagt aan een ander. Voor mij is dat al compleet onmogelijk, zeker omdat ze ook schoolvergaderingen bijwoont. Daarbij reist ze ook steeds heen en weer om Maria weg te brengen en op te halen. Er wordt nergens genoemd dat er dan iemand bij de jongste twee blijft. Als Maria haar diploma niet haalt op het vmbo, mag ze naar de school van haar moeder. Moeder zegt dat dit een vmbo-school is. Als dat zo is, dan kan Maria niet instromen op niveau 2. Daar komt nog bij dat iemand zonder vmbo-diploma ook nooit kan instromen op niveau 2. Ze spreekt de schooldirecteur aan op het feit dat Manou nog op de school van Maria rondloopt en hij zegt toe dat hij er niet meer mag komen. Hoe kan hij dat doen? Er wordt pas heel laat in het boek gezegd dat Manou niet op dezelfde school zit, maar een andere opleiding doet die toevallig ook in die school gehuisvest is (kan trouwens ook niet anders als hij al 18 is in het begin van het verhaal ...). Het lijkt me sterk dat de schooldirecteur van Maria ook over die opleiding zeggenschap heeft. Maria's moeder is helemaal van de kaart als Maria naar India gaat, want ze is nog nooit een week buiten haar blikveld geweest. Eerder heeft ze al beschreven dat toen Maria elders gehuisvest was, ze haar soms wekenlang niet zag omdat Maria dat niet wilde. Dit is maar een kleine greep uit een groot aantal punten die gewoon niet kloppen. Het ergste vind ik dat hiermee het echt bestaande probleem van loverboys wellicht straks op één lijn zal worden gesteld met een fantasieverhaal van een meisje en haar moeder die duidelijk het spoor bijster zijn. Jammer van alle ophef over de boeken. Als ze nu gewoon allebei hadden verteld dat de boeken en dus ook het achterliggende verhaal grotendeels fictief zijn, dan zou dat voor alle partijen veel beter zijn geweest.

Na alle ophef de laatste dagen over of het boek wel of niet verzonnen is dacht ik, Ik zal maar eens een review erover schrijven, Hopelijk kan ik daarmee een paar mensen weerhouden ervan om dit boek te kopen.Wat het is eigenlijk gewoon echte slecht.. Het verhaal is slecht, er word veel aangehaald uit het boek van Maria maar je gaat niet echt meeleven met die moeder van "Oh wat erg voor haar" , dat vind ik toch wel één van de belangrijkste punten wil een boek mij boeien. Dit is overduidelijk een poging om mee te liften op het succes van het boek van haar dochter maar mijn mening is dat moeder zich beter iets meer met haar dochter had kunnen bezighouden dan een boek te schrijven. Geld weggooien is mijn mening. Die ene ster voor het papier waar het op gedrukt is!

Ik heb heb boek van Lucie gelezen na het boek van Maria (Echte mannen eten geen kaas). Ik vond het erg heftig om het verhaal van beide kanten te kunnen lezen.
Heel schokkend ook om de ervaringen van "de moeder" te lezen. Ze beschrijft haar gevoel, angst en ervaringen met instanties erg goed. Ook haar frustraties over het niet weten wat er aan de hand is met haar dochter grijpen erg aan.

Ik heb ook deze weer in 1 keer uitgelezen, het pakt je gewoon. Het mooie/interessante ervan is dat je nu leest hoe de moeder dit alles ervaart. Heel fijn om te lezen net als het boek van de dochter, Maria ( het boek: Echte mannen eten geen kaas ). Dit is ook een echte aanrader voor degene die deze nog niet gelezen hebben.

Fantastisch boek. Je kunt de radeloosheid van de moeder bijna proeven. De gevoelens van de moeder van Maria komen hier heel goed in naar voren en vooral de machteloosheid, dat zij geen grip op haar kind kon/kan krijgen. Het boek is heel vertederend geschreven, vooral het begin van het boek, over Maria`s vroege jeugd. Van begin tot het einde een ware machtsstrijd. Echt ongelofelijk. Het verhaal boeit zeer en is goed en vlot geschreven. Ik denk dat hun (van moeder en dochter) schrijftalent erfelijk is! Echt een aanrader. Helemaal van nu!

In eerdere reviews lees ik dat dit boek niet zo vlot wegleest als de twee geschreven door Maria. Lucy heeft duidelijk een andere schrijfstijl, niet erg vreemd als je bedenkt dat er een groot leeftijdsverschil is. Ik vond het confronterend om te lezen hoe Lucy met haar dochter en Manou om probeert te gaan. De eerste helft van het boek beschrijft hoe Lucy met haar dochter omgaat. Ik vind haar dan vrij naief, hierdoor wil je doorlezen tot het einde en hopen dat Lucy ingrijpt voor het te laat is..

Na echte mannen eten geen kaas te hebben gelezen kun je niet verwachten dat dit boek op dezelfde manier is geschreven.

Simpel gezegd wordt het verwoord door haar moeder die natuurlijk geheel haar eigen belevenis er aan heeft.

Wél is het een zeer aan te raden boek voor moeders die denken
of zeker weten dat hun dochter in het "loverboy" circuit zijn terecht gekomen.

Ook uiteraard voor de niet mama's maar wellicht kan het dan wat anders geinterperteerd worden wat betreft de enorme hoeveelheid moederliefde voor het kind.

Dit verhaal is totaal geschreven uit een ervaring van een moeder die alles op alles zet om haar dochter voor zich terug te winnen, aangezien ze compleet gebrainwashed is door haar loverboy oftewel pooier.

Héél begrijpelijk voor ons moeders onder elkaar, hoe machteloos je dan staat en wat voor gemakkelijk prooi je bent als alleenstaande moeder.

Op de dag van vandaag telt Nederland heel veel alleenstaande moeders met uiteraard ook dochters die ons de toekomst brengen en dan te bedenken dat deze zo best genoemde loverboys geheel de vrije hand hebben om zo onze dochters te kunnen paaien.

Simpelweg een harde strijd van een moeder voor haar dochter, Prachtig boek!

Daarnaast wordt het ook bekeken vanuit een andere perspectief dan die van Maria waardoor je ook meer inzicht krijgt hoe het Maria vergaat achter het masker die zij steeds optrekt.

Een indrukwekkend aangrijpend boek. Ik heb groot respect voor Lucia Mosterd en haar dochter. Ik hoop en ga ervan uit dat ze inmiddels genoeg eelt op hun ziel hebben om de soms negatieve reacties aan te kunnen. Helaas bestaat er nog veel onbegrip en ongeloof als het gaat om de weerzinwekkende praktijken van loverboys. Maar ik ben blij dat zij deze praktijken in de publiciteit hebben gebracht. Het is een waarschuwing voor alle vaders, moeders met dochters. En nogmaals....ik kan alleen maar groot respect hebben voor deze twee heldinnen.

heel mooi boek heb het boek binnen 2 dagen uitgelezen erg interessant

Dit boek is geschreven door de moeder van het meisje dat 'echte mannen eten geen kaas' schreef. Het is interessant om het verhaal te lezen door de ogen van de moeder. Je gaat mee met gevoelens van de moeder en hoe het voor haar is geweest.