Stukjes Hemelblauw

Originele review met foto's op mijn blog hillybillybeauty.nl

“Ik wou maar dat we wisten waarom onze moeder bij ons is weggegaan en wie ze was en waar ze is. Want niets weten betekent dat alles wat je maar bedenken kunt gebeurd kan zijn en dat alles wat ik en Zac ons in het hoofd halen zomaar waar kan zijn.”
Een ontroerend verhaal over de weeskinderen Ira (Miracle) en haar broertje Zac. Hoe hun jeugd zich ontplooide in een weeshuis. Vriendschap, liefde, hoop, allemaal gevoelens die bij Ira en haar broertje voorbij komen in dit prachtige boek. En een boek met zoveel prachtig geïllustreerde pagina’s heeft bij mij meteen een streepje voor.

Achterflap
“Mijn naam is Miracle, maar dat vertel ik aan niemand. Het is gênant, helemaal voor een pleegkind. Mijn broertje heet Zac. Als je hem Zackery noemt, is hij al weg voordat je zijn naam hebt kunnen uitspreken.
Stukjes Hemelblauw is een onvergetelijk verhaal over opgroeien, hoop, het maken van vrienden en het vinden van een thuis.”

Het verhaal is geschreven in dagboekvorm in korte overzichtelijke hoofdstukken. Elk hoofdstuk heeft een mooie illustratie en onderaan elke pagina zijn blaadjes als illustratie toegevoegd. Dit geeft het verhaal iets intiems. Alsof Ira deze pagina’s in haar dagboek zelf zo heeft versierd.
Na jaren van pleeggezin naar pleeggezin te zijn verhuisd komen Ira en Zac in een kindertehuis terecht. Door hun leeftijd (9 en 7) en het feit dat ze met z’n tweetjes zijn is de kans op het vinden van adoptieouders niet heel groot. Dus proberen ze in het kindertehuis er het beste van te maken. Wat soms erg moeilijk is omdat ze nieuwe waardevolle vriendschappen krijgen die soms abrupt weer eindigen als hun nieuwe vriendje of vriendinnetje weggaat naar een nieuw gezin.
De personages in het boek worden goed uitgediept en Sue Durrant weet op een zeer beeldende manier het verhaal te schrijven. Hierdoor krijg je als lezer heel veel informatie over het kindertehuis, de mooie tuin die erachter ligt. Ook het huis en de tuin van Martha, de vrouw waar Ira en Zac hun eerste echte vakantie mogen vieren, wordt rijkelijk beschreven. Dit geeft het boek zoveel sfeer!
‘Stukjes Hemelblauw’ is een warm boek. Een boek waar zoveel liefde en emotie uitstraalt dat je het in één ruk wil uitlezen. De hoop die Ira uitstraalt, de behoefte aan een écht gezin, is zo ontroerend dat je ook daadwerkelijk hoopt dat het er voor hun inzit.
De verhaallijn van de mysterieuze brief die Ira onder de houten vloer vindt, met daarop de naam die overeenkomt met de gekerfde naam in de vensterbank, vond ik geweldig. De geschiedenis die het kindertehuis heeft vond ik een mooie toevoeging aan het verhaal.
‘Stukjes Hemelblauw’ is een prachtig ontroerend verhaal. Ira en Zac hebben een plekje in mijn hart.”

'Hoe akelig het ook is, je kunt altijd omhoogkijken naar de lucht en dan voel je je beter'.

Stukjes hemelblauw is een mooi, hoopvol en ontroerend in dagboekvorm geschreven verhaal over Ira en haar broertje Zac. Zij hebben in verschillende pleeggezinnen gewoond en zijn nu terechtgekomen in het kindertehuis Huize Skilly. Ze hebben van vroeger alleen een foto van een hond en weten verder bijna niets van vroeger.
Ze maken kennis met Hortense en Silas die hen goed verzorgen, de directrice mevrouw Clanks en de andere kinderen die er wonen. Voor deze kinderen is er sneller een adoptiegezin, maar voor Ira en Zac waarschijnlijk niet, omdat zij samen zijn en met hun 9 en 7 jaar al wat ouder.

Ieder dagboekhoofdstuk begint met een bijpassende illustratie waarin Ira, de ik-persoon, schrijft wat haar bezighoudt, haar dromen, de zorg om haar broertje en wat ze verder meemaakt. Zoals de titel doet vermoeden speelt de blauwe lucht die ze vanuit haar raam ziet een hoopvolle rol. In de grote tuin met vijver achter het huis staat een grote boom en daardoor ziet ze alleen maar ‘stukjes’ lucht.
Niet alleen Ira heeft in deze kamer geschreven, zij vindt brieven van een meisje die er vroeger heeft geslapen. Dit deel geeft een klein magisch tintje aan het boek en dit meisje ziet in haar verbeelding in de tuin zitten.
Op een dag mogen ze toch een week op vakantie naar Martha. Zij is schoolhoofd geweest en woont in Huize Appleton, met veel ruimte maar ook veel spullen. Ze hebben een heel fijne week op het platteland buiten Londen ondanks dat ze eerst dachten dat zij het helemaal verpest hadden. Deze week verandert hun leven voorgoed, want ze mogen toch terugkomen!

Dit prachtige verhaal is fijn geschreven. De auteur heeft een goed evenwicht gevonden tussen de ontroerende, gevoelige passages en de grappige, hoopvolle en vrolijke momenten. Als lezer leef je mee met deze twee jeugdzorgkinderen, want ook hier komt het besef boven dat je als kind rijk bent dat je in hetzelfde huis en bij dezelfde mensen/hetzelfde gezin mag opgroeien.
Het is een aanrader voor kinderen vanaf 10 jaar, maar ook voor volwassenen is dit boek fijn om te lezen en met voor hen herkenbare geschiedenisgebeurtenissen.