Tegen De Decadentie de democratische rechtstaat in verval

Professor Cliteur. Wat kan er over deze man geschreven worden? Briljant? Visionair? Uber-intellectueel? A class all of his own? U zegt het maar. Deze bescheiden maar o zo scherpe intellectueel zal nog lang, heel lang, geciteerd worden, Zijn schrijfsels zijn van Spinozaanse omvang. De man is 'bigger then himself'.
Dit boek is natuurlijk een 'populair werkje', met de bedoeling de niet intellectuele meer populistische lezer te bereiken. Maar wat is daar mis mee? De meeste mensen hebben geen universitaire opleiding tenslotte. Je moet dus 'out of the box' denken. En het resultaat mag er zijn. De lezer gaat op een grote reis. Een reis door Europa. Door de tijd. Terug naar de oorsprong: de Grieken en Romeinen dus. Daarna gaat Cliteur frontaal in de aanval op het multiculturalisme. Het etnisch multiculturalisme wel te verstaan. Dat is een gruwel. En Cliteur legt uit waarom. In het pre-Wilders tijdperk weet Cliteur al de juiste snaar te raken. Uiteindelijk zal Wilders zijn boodschap geheel overnemen. Met verve. Cliteur neemt de lezer mee naar de oorsprong van de Europese verlichting. Waarom Europa zo byzonder is. Een baken van licht in een duistere wereld. En juist nu Europa aan de top van haar ontwikkeling is, gaat zij haar eigen ramen in gooien! Onze grondwet blijkt broddelwerk te zijn. Houtje-touwtje werk. Wat zijn eigenlijk onze basis beginselen? De schrijver legt het uit. NL staat op een splitsing. Welke kant slaan we af? Is er nog hoop? Het wachten is op een cultuur omslag. Daarvoor moeten wel enige heilige huisjes sneuvelen. Het wachten is op een beetje revolutionair elan! Wie durft? Na het lezen van dit boek is de lezer in spannende afwachting...

Geschreven bij Tegen de decadentie

Het boek biedt een rechtstreekse confrontatie met de tijdgeest die zo’n beetje alles relativeert en vervolgens kwijnt bij de teloorgang van onze (juridische) historische normen en waarden.
Met name het voortdurend relativeren van de normen en waarden brengt de samenleving in de positie waarin zij zich nauwelijks of niet kan verdedigen tegen aanvallen van ‘buiten’.
Waarom verklaren we niet dat onze ordeningen superieur zijn aan die van andere culturen ?; geloven we er dan niet in ?
Waarom morrelen we toch steeds aan goed verdedigbare instituties zonder de waarde daarvan goed te willen doorgronden ? Het boek rekent -met stevige inzet van argumenten- af met tal van pogingen om de rechtstaat van haar fundamenten te ontdoen. Het z.g. toetsingsrecht (of het ontbreken daarvan), de vrijheid van meningsuiting van ambtenaren, de politieke verantwoordelijkheid voor het handelen en optreden van het Openbaar Ministerie enz.enz. Voldoende stof om na te denken en over te discussiëren.

Prikkelende beschouwingen die dynamiek brengen in beginselen die het zeker waard zijn om ze van hun statische karakter te ontdoen zonder ze af te schaffen of inhoudelijk te veranderen.
‘Maar daarvoor moeten dan wel -bij wijze van spreken- de stenen patriciërs van hun sokkel komen’.