Ten zuiden van de grens

Geschreven bij Ten zuiden van de grens

Normaal vind ik Murakami's korte romans minder interessant dan zijn lijviger werken, simpelweg omdat de kracht van zijn werk ligt in het langzaam ontvouwen van bizarre verhaallijnen en de dromerige overpeinzingen van de hoofdpersonen. Het gepeins en gemijmer van hoofdpersoon Hajime krijgt juist alle ruimte in 'Ten Zuiden Van De Grens'. Het helpt misschien dat er weinig personages in het boek voorkomen en we in plaats daarvan Hajime langzaam aan gek zien worden door zijn eigen gevoelens. En hoe Murakami het steeds voor elkaar krijgt, weet ik niet, maar als hij de jazzclub van Hajime beschrijft, zie je die ook echt voor je. Wellicht helpt het dat hij er zelf ooit een had. 'Ten Zuiden Van De Grens' is een mooie roman over menselijke emoties en nostalgie.

Geschreven bij Ten Zuiden Van De Grens

Ik had nog niet eerder werk van een Japanse schrijver gelezen toen ik begon met dit boek van Murakami. Om de één of andere reden verwachtte ik een heel bijzonder, misschien zelfs exotisch boek, van een schrijver uit zo'n andere cultuur als de Japanse. Dat kwam echter helemaal niet uit. Het boek was voor mij verbazingwekkend gewoontjes. In de kern is het niet meer dan een liefdesverhaal, dat in dit geval zich afspeelt in Tokyo, maar dat had net zo goed Amsterdam of Parijs kunnen zijn.
Het goede nieuws is dan weer wel dat het boek in dit genre absoluut een positieve uitschieter is. Murakami zet zijn personages goed neer en laat je de passie, pijn, liefde en eenzaamheid van hen goed mee voelen en beleven.
Het verhaal gaat over Hajime: een succesvol zakenman, die gelukkig is getrouwd en twee schatjes van dochters heeft. Maar toch heeft er bij hem altijd een verlangen geknaagd, alsof er toch iets ontbrak. Als hij Shimamoto weer ontmoet, zijn jeugdvriendinnetje die hij sinds zijn twaalfde niet meer heeft gezien, beseft hij dat alleen zij die leegte kan vullen. Maar moet Hajime voor de passie die hij voor haar voelt, zijn vrouw en zijn hele leven verloochenen?
De titel van het boek refereert aan een nummer van Nat King Cole, dat de jeugdige Hajime en Shimamoto vroeger eindeloos luisterden, waarbij ze fantaseerden wat voor een wonderlijks er dan wel niet zou zijn, ten zuiden van de grens. Het geeft de essentie van dit boek weer, dat gaat over verlangen en meer specifiek: over onvervuld verlangen.
Concluderend: zonder meer een goed geschreven boek. En alhoewel het thema niet echt mijn kop thee was, is het zeker de moeite waard!

Geschreven bij Ten zuiden van de grens

echt niet twijfelen. Prachtig boek!

Wat een mooi boek. De taal, het ritme, de personages. Alles is zo fijn om te lezen. Romantisch en soms keihard. Ik hou van de boeken van Murakami. Dit boek bevestigd weer zijn ultieme vakmanschap.

In reviews lees ik vaak dat iemand een bepaald boek van Murakami het minst interessant vindt. Voor mij was dat dit boek. Op een of andere manier blijft hoofdpersoon Hajime aan het behang plakken, terwijl zijn jeugdliefde Shimamoto van de pagina's afspettert, maar over haar komen we heel weinig te weten. Ik vraag me af of dit boek veel autobiografische elementen bevat en of Murakami er daardoor geen afstand van kon nemen. Dit is de enige Murakami die ik slechts vier sterren geef. Maar het is nog steeds een Murakami en hij steekt dus evengoed aardig boven het maaiveld uit.

Geschreven bij Ten zuiden van de grens

Prachtig mooi boek, als altijd van deze schrijver..

Geschreven bij Ten Zuiden Van De Grens

Dit is het tweede boek dat ik van Murakami lees, na Norwegian Wood, en ik weet nu al dat ik ze allemaal ga lezen. Wat een lekkere stijl heeft deze Japanse auteur. Hij zet zijn personages levensecht neer en verteld een prima verhaal. Zeker een aanrader.

Geschreven bij Ten zuiden van de grens

Op aanraden van een lezer in de podcast "de drie boeken van Wim Oosterlinck" ben ik zeer benieuwd begonnen aan dit boek.

Ik was direct verkocht, hij heeft iets in zijn schrijfstijl waardoor je onmiddellijk in het verhaal wordt gezogen.
Voor mij nog veel meer Murakami graag!!

Geschreven bij Ten zuiden van de grens

Op aanraden van een vriendin ben ik dit boek gaan lezen. Dit is tevens het eerste boek dat ik heb gelezen van Haruki Murakami. Het boek vertelt over een jongen die goede herinneringen overhoudt aan zijn vriendschappelijk relatie met een ander meisje. Je leest eerst de relatie tussen deze twee vrienden, vervolgens gaat de jongen naar de middelbare school en de universiteit. Ondertussen komt hij andere meisjes tegen maar hij kan zijn jeugdvriendinnetje maar niet vergeten. Ik zal verder niet verklappen hoe het boek verder gaat maar zijn jeugdvriendinnetje blijft hem in gedachte achtervolgen...

Het verhaal begon redelijk prettig, maar vervolgens kwam je in een sleur van het leven van de hoofdpersoon. Voor mij gevoel ging dit oneindig door en ik had veel moeite om het boek verder uit te lezen. Ik kan mijn slecht verplaatsen/identificeren met de hoofdpersoon en de keuzes die hij maakt. Desondanks vind ik de schrijfstijl wel prettig.

Pluspunten:
+ Makkelijke schrijfstijl
+ Realistisch verhaal

Minpunten:
+ Moeite identificeren met de hoofdpersoon
+ Langdradig

Geschreven bij Ten zuiden van de grens

Ik ben een enorme fan van Haruki Murakami's schrijfstijl. Ook deze uitgave is er weer een om te smullen! Gewoon prachtig hoe hij de menselijke emoties kan beschrijven!