A Dramatic Turn Of Events - Dream Theater

Ik vond vanmiddag mijn exemplaar van A Dramatic Turn Of Events in de bus en zette hem op. Het hele album was weer een progressive meesterwerk. Ik was benieuwd hoe Dream Theater het met Mike Mangini zou doen, aangezien het het eerste album is na het vertrek van Mike Portnoy en ik kan niks anders dan positief zijn over zijn werk. De drums zijn verfrissend en anders dan die van Portnoy, echter past het wel bij de Dream Theater stijl.

Het is even wennen aan de nieuwe stijl van drums, en je mist de backing vocals van Portnoy toch wel een beetje. Echter is het gewoon weer een album van hoge kwaliteit.

van begin tot eind DT op z'n best. wat niet van alle albums gezegd kan worden. wat mij betreft een absolute must-have

Na DT in de zomer van 2011 in Lokeren te hebben gezien waar ze een geweldige setlist lieten zien, keek iets wat gespannen uit naar de nieuwe cd. Immers, met Mangini op drums (die technisch niet onderdoet t.o.v. Portnoy) zijn het toch wel 5 ideale schoonzonen. Hoewel de cd weer uitstekend is, valt direct op dat de drums vlak en misschien zelfs wel saai zijn. Achteraf bleek dat Petrucci alle drums had voorgeprogrammeerd en dat Mangini weinig keuze had om deze drumlijnen te volgen. Er staan 2 ballads op de cd iets wat te veel is voor het goede. LaBrie zingt echter weer zeer sterk, zijn de gitaarlijnen van Petrucci en Myung weer sterker dan ooit en staan er toch wel wat échte metalriffs op de cd, heerlijk! On the Back of Angels en Breaking all Illusions zijn mijn hoogtepunten, briljante nummers. Voor de rest is het veel van hetzelfde en ietsje te gepolijst vergeleken met Systematic Chaos en Black Clouds bijvoorbeeld.

Vanmiddag de cd in de bus. Grijs draaien kan dus in zo korte tijd nog niet maar dit gaat zeker gebeuren. Het is echt weer genieten van deze nieuwe DT. Verfrissende nieuwe drums van Mike Mangini en de vocalen van James Labrie snijden weer door je ziel net als de gitaren van Petrucci en Myung. Keyboards van Jordan Rudess zorgen weer voor kippevel. DT:stronger than ever: YES!!

Heb nu al een tijdje dit album en ben al een lange tijd fan van DT en iedere keer ontdek ik nieuwe dingen in hun nummers en als je dat als band voor elkaar krijgt dan sta je op grote hoogte niet alleen als muzikant maar ook als band, en niet veel bands krijgen dat voor elkaar.Hun nummers zitten ingenieus in elkaar, zijn soms complete overtures waar een orkest nog de hik van krijgt.ADTOE is een perfect album, mijn favouriet is Breaking All Illusions, fenomenaal, Petrucci tovert de meest fantastische solo's eruit, deze man is van eenzame klasse en behoort voor mij tot 1 van de beste gitaristen ter wereld samen met Satriani en Vai.
Dit nummer zit zo goed in elkaar en doet mij denken aan het nummer ''Count of Tuscany'' ook al zo'n juweel.
''This is the Life'' is ook een geweldig nummer met een weergaloze tekst die iedereen verplicht zou moeten lezen dan zou de wereld er een stuk beter uit zien.
Dit album is een must voor iedere fan en fan progessieve rock,DT is echt op dit moment de beste band en live band ter wereld en hebben geen hits nodig om een groot publiek te bereiken en als je dat kunt verdien het predicaat bovencategorie.
Petrucci presteert om tijdens optredens gemiddeld 3000 noten te spelen en mischien mis ik nog wel 0 en dat zie ik die ''jatters'' van Coldplay niet zo snel doen.