Huis van eb en vloed

Ik heb in lange tijd niet meer zo’n lekker boek gelezen. Huis van eb en vloed is een ouderwets fijne familiekroniek, volgens de achterflap het fictie debuut van Sarah Maine. In dit boek komen naar mijn smaak alle ingredienten voor een goed boek samen. Liefde, verdriet, geheimen, verraad en dat het leven niet alleen maar winnaars of verliezers kent. Samen met de prachtige omschrijvingen van de natuur is het plaatje compleet.
Harriet erft na de dood van haar ouders een groot verlaten landhuis met een flinke lap grond eromheen. Het huis is al generaties lang in de familie. Vast besloten hier een mooi hotel van te maken reist ze af om vervolgens teleurgesteld vast te moeten stellen dat haar plannen wel erg hoog gegrepen zijn. En dat niet iedereen op haar zit te wachten. Het hoe en waarom wordt vervolgens in het boek verder uitgewerkt. En bij dit boek kun je daar helaas in een recensie niets mee want dan geef je mogelijk de plot weg. En dat is niet de bedoeling.
Het enige wat je wel kunt doen is dit boek gewoon gaan lezen. En dan hoop ik van harte dat jouw leeservaring net zoals de mijne is: helemaal goed.

Het boek heeft 2 verhaallijnen die zich in verschillende periodes afspelen. Dit wordt duidelijk aangegeven door het jaartal boven de hoofdstukken.
Het eerste verhaal dat zich afspeelt rond 1910 is het verhaal van de schilder Theo Blake die samen met zijn echtgenote Beatrice terugkomt naar het huis uit zijn jeugd Bhalla House bij de Schotse Hebriden om daar te komen schilderen. Voor Beatrice is het de eerste kennismaking met de omgeving, het huis en de plaatselijke bevolking.
De tweede verhaallijn is het verhaal van Hetty Deveraux die in 2010 uit de nalatenschap van haar oma het Bhalla House erft en plannen heeft er een hotel van te gaan maken. Inmiddels is het huis in verval geraakt en tijdens het onderzoek naar de mogelijkheden om het op te knappen stuit James Cameron op menselijke botten.
Beide verhaallijnen zijn zeer boeiend. In het begin moest ik wel moeite doen om alle karakters uit het boek te onthouden omdat er verschillende personages zijn met dezelfde achternaam. Ook de familielijnen zijn een punt waar je even goed je aandacht bij moet houden.
Het verhaal is heel mooi, soms zelfs poëtisch geschreven. De beschrijvingen van de omgeving zijn zo sfeervol en beeldend dat ik mezelf zag kijken naar de schilderijen van Theo Blake of door Beatrice haar ogen keek naar de omgeving van Bhalla House. Zo duidelijk en gedetailleerd Alsof ik de vogels zelf zag vliegen of net als Hetty de golven op de rotsen zag beuken met een zware lucht als achtergrond. De hele omgeving kwam echt tot leven.
De veranderingen in de manier van schilderen door Theo Blake zijn heel interessant en passen heel goed bij de ontwikkelingen in dit boek. De schilderijen geven het verhaal een extra dimensie die na het lezen van het boek nog duidelijker zullen zijn.
De hoofdpersonages groeien echt met het verhaal mee en je leert hen steeds beter kennen. De verhoudingen tussen de landeigenaren en de eilandbewoners en het verschil tussen hun rangen en standen zorgen telkens weer voor problemen en meningsverschillen. Dat wordt heel goed weergegeven passend in het tijdsbeeld van 1910 of 2010.
Het blijft tot op de laatste bladzijden van het boek onduidelijk van wie de botten zijn die gevonden zijn Dat maakt dat het verhaal tot aan het einde nog alle kanten op kan gaan en blijft dus boeiend tot aan het einde.

Op een dag besluit Harriet (Hetty) Deveraux het oorspronkelijke huis van haar overleden oma te bezoeken. Dit huis, Bhalla House, staat op een van de buiteneilanden van de Schotse Hebriden en is al geruime tijd in het bezit van haar familie. Het huis, waar een eeuw geleden de beroemde schilder Theodore Blake en zijn vrouw Beatrice hebben gewoond, bevindt zich in zeer slechte staat. Hetty weet nog niet of ze het gaat verkopen of laat opknappen om haar plannen om er een hotel van te maken te verwezenlijken. Onder een van de vloeren worden menselijke botten gevonden. Maar van wie zijn deze menselijke resten? Als Hetty later oude dagboeken en brieven vindt, wordt steeds duidelijker wat zich destijds in Bhalla House heeft afgespeeld, maar ook van wie de gevonden botten zijn.

Sarah Maine is een Engelse schrijfster die in Canada is opgegroeid, maar tegenwoordig weer in Engeland woont. Als romanschrijfster is Maine niet bekend, maar ze heeft wel een aantal non-fictie publicaties op haar naam staan. Huis van eb en vloed, dat in Engeland eerder onder de naam Bhalla House is uitgegeven, is haar eerste roman.

Huis van eb en vloed is een roman die zich in verschillende periodes afspeelt en heeft daardoor twee verhaallijnen. In het verhaal van 1910 gaat de schilder Theodor Blake met zijn nieuwe vrouw Beatrice naar Bhalla House. Daar blijkt het stel meer en meer uit elkaar te groeien en wordt de relatie die beiden met de zoon van de rentmeester hebben steeds complexer. De tweede lijn speelt zich honderd jaar later af. In dat verhaal probeert Hetty boven water te krijgen wat er in 1910 op het eiland gebeurd is en wil ze een belangrijke beslissing nemen over de toekomst van Bhalla House, maar ook hoe ze haar eigen toekomst ziet.

Vanaf het begin van het verhaal is de sfeer van de Hebriden en de schoonheid van deze eilandengroep te proeven. Sarah Maine heeft dit zo beeldend beschreven dat je jezelf tijdens het lezen bij Bhalla House waant. Of dat nu in de huidige tijd of in 1910 is, maakt daarvoor niet uit. Daarnaast geeft het boek ook een goed beeld over de problematiek rond de landhervormingen en de jacht op vogels. Een probleem dat zich vooral in het begin van de twintigste eeuw afspeelde, maar feitelijk nog steeds actueel is.

De personages die het meest belangrijk zijn, zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt. Naarmate het verhaal vordert kom je steeds meer over hen te weten en leer je ze daardoor ook beter kennen. Je krijgt zelfs de indruk dat Beatrice en Cameron Forbes (de zoon van de rentmeester) een sterke overeenkomsten hebben met Hetty en James Cameron (de huisbewaarder).

Hoewel het boek wel degelijk een roman is, heeft het begin van het verhaal veel weg van een thriller. Op zich niet zo vreemd, want het boek heeft een zekere spanning die in sommige boeken binnen dat genre niet zou misstaan. Het verhaal heeft tevens een aantal verrassingen, maar er komen ook wel voorspelbare momenten in voor. Dat je sommige situaties ziet aankomen, heeft geen enkele invloed op de beleving van het verhaal. Want die blijft, vooral dankzij de schrijfwijze van Maine, onveranderd goed.

Huis van eb en vloed is een bijzonder leesbare roman die op geen enkel moment de indruk wekt dat dit een debuutroman is. Sarah Maine heeft de liefhebbers van spanning, romantiek, geschiedenis, natuur en mysterie op hun wenken bediend. Want het boek heeft al deze kenmerken in zich. En na het lezen kun je je zelfs nog afvragen of de Engelse schilder Theodore Blake Wirgman inspirator was voor het schrijven van dit boek.

Huis van eb en vloed is Sarah’s fictiedebuut. Als archeologe schreef ze wel al veel non-fictie maar dit boek is dus in feite een debuut. Op de één of andere manier vond ik het boek er eerder non-fictie dan fictie uitzien en dat maakte dat mijn leeshonger niet werd aangewakkerd. Toen ik begon te lezen bleek het een heel gedetailleerd boek te zijn dat zicht afspeelt in 2010 en in 1910 én vaak gaat het over een nog vroeger verleden. Even doorbijten!
Toen ik eenmaal in het verhaal zat las het boek als een trein. Wat in het begin een struikelblok leek, de vele verhaallijnen en uitgebreide beschrijvingen, maakt dit boek rijk en gelaagd.

Het verhaal begint met Harriet Deveraux (Hetty) die na het overlijden van haar ouders Bhalla House erft. Een huis dat zich op de Schotse Hebriden bevindt en al generaties lang in het bezit van haar familie is. Hetty heeft wilde plannen om er een luxe hotel te beginnen maar als ze ter plekke een kijkje gaat nemen blijkt het huis volledig verwaarloosd én worden er menselijke resten gevonden onder de vloer.
Hetty gaat, samen met de plaatselijke bewoners James en Ruairidh en aan de hand van brieven en dagboekfragmenten, op onderzoek uit.

Het verhaal van Bhalla House in 1910 is het verhaal van schilder Theodeore (Theo) Blake en zijn vrouw Beatrice. Al gauw blijkt dat hun huwelijk niet zo geweldig was en dat bepaalde (mis)stappen van Theo en Beatrice een keten van gebeurtenissen in gang hebben gezet die nu nog steeds spelen.
Bhalla House staat in een kleine gemeenschap die toen en nu nog steeds heel besloten is. En leven in zo een kleine gemeenschap kan warm en beschermend zijn maar je kan er ook je vingers branden… Iedereen heeft te maken met iedereen en alles dat in het verleden is gebeurd heeft nog steeds zijn weerslag.

In die 100 jaar blijkt er veel veranderd maar is ook veel hetzelfde gebleven. De levens van Theo en Beatrice blijken belangrijke overeenkomsten te hebben met de levens van bijvoorbeeld Hetty en James. Mannen bleken in 1910 nogal gretig hun ideeën aan hun vrouwen op te dringen en dat blijkt in 2010 nog niet veel veranderd te zijn bijvoorbeeld :)

Soms leest het verhaal als een thriller, soms als een liefdesroman en dan weer als een geschiedkundig verhaal.
Dat alles maakt dit verhaal rijk en boeiend en fascinerend om te lezen. Op het einde komt alles verrassend samen en dat maakt dat het verhaal nog even blijft nazinderen in je hoofd!

Geschreven bij Huis van eb en vloed

Mooi geschreven roman, sfeer wordt langzaam opgebouwd. Na het uitlezen van boek blijft je nog paar dagen in het sfeer van het boek.

Harriet (Hetty) Devereux erft na het overlijden van haar ouders Bhalla House, een enorm huis op een van de buiteneilanden van de Schotse Hebriden. Zij twijfelt tussen verkopen of er een luxe hotel van maken, maar het gebouw blijkt erg verwaarloosd. Als zij ernaartoe gaat om het huis samen met de plaatselijke aannemer, James Cameron, te inspecteren, zijn er net menselijke resten onder de vloer gevonden. Waarschijnlijk hebben die er al een eeuw gelegen.
In die tijd was het huis van de vermaarde schilder Theodor (Theo) Blake, een verre verwant van haar, die er met zijn bruid Beatrice ingetrokken was.
Hetty ontmoet bij een veiling Jasper Banks, die oude brieven en dagboeken in zijn bezit heeft van Theo en Beatrice. Hierdoor ontdekt zij dat hun huwelijk niet echt gelukkig was.
Beatrice speelt een grote rol in het verhaal. Hoe meer Theo zich in zijn eigen wereld terugtrekt, hoe meer zij geraakt wordt door de schoonheid van het eiland en het lot van de bewoners. Met name Cameron Forbes, de zoon van de rentmeester, wordt steeds belangrijker voor haar. Maar ook voor Theo is Cameron heel belangrijk, wat is daar de reden voor?
Door ontmoetingen met eilandbewoners leert Hetty veel over het eiland en zijn bewoners in 1910 en het belang van het eiland voor mens en natuur in 2010.

Het boek schakelt steeds tussen 1910 en 2010. In 1910 begint het met de aankomst van Theo en Beatrice op het eiland en in 2010 als Hetty naar het eiland gaat. De twee verhaallijnen vertonen veel overeenkomsten, die in de loop van het boek steeds meer verstrengelen.
Ik vind het boek erg poëtisch geschreven, de opgeroepen sfeer en de verschillen tussen mensen en hun bedoelingen zijn heel beeldend. De beschrijving van de natuur is ronduit prachtig.
Het feit dat het eiland alleen bij eb te voet, per rijtuig of met een auto te bereiken is, speelt regelmatig een niet onbelangrijke rol.
Schijnbaar onbelangrijke gebeurtenissen, die zijdelings genoemd worden en waar je bijna overheen zou lezen, blijken later in het verhaal van belang te zijn. Dit maakte mij steeds nieuwsgieriger en hoe verder ik kwam in het boek, hoe meer moeite ik had het boek opzij te leggen. Het liefst had ik het in een ruk uitgelezen.
De voortduren aanwezige, sluimerende spanning tussen de personen in het boek brengt vaart in het verhaal en je weet dat die spanning een keer zal moeten ontladen. Pas aan het eind van het verhaal komt die ontlading daadwerkelijk.
Op een subtiele manier worden de verschillende manieren besproken hoe mensen over natuurbehoud en duurzaamheid denken. Dit geeft het boek mijns inziens extra diepgang.

Wat mij betreft is dit boek een verfilming waard.

Bhalla House, gelegen op de Schotse Hebriden, behoort al generaties lang tot de – verre – familie van Harriet. Harriet ( Hetty) is de nieuwe eigenares en ze is erheen gereisd om het huis te inspecteren en te kijken wat de mogelijkheden zijn Zelf twijfelt ze tussen verkopen of er een luxe hotel van te maken.
Zij is net aangekomen op het eiland als er onder de vloer van het huis menselijke resten worden aangetroffen. Waarschijnlijk liggen deze resten er al een eeuw.
Hetty vindt oude dagboeken en brieven en ze ontdekt dat aan het begin van de twintigste eeuw het huis bewoond werd door de schilder en naturalist Theodore Blake en zijn vrouw Beatrice. Uit alles dat ze leest blijkt het huwelijk van Theo en Beatrice geen gelukkig huwelijk te zijn geweest.

'Huis van eb en vloed' bestaat uit twee verhaallijnen. Eén speelt zich af in 2010 en de andere in 1910. In het verhaal van 2010 leren we Hetty kennen. Haar plannen voor Bhalla House worden door de lokale bewoners aldaar niet in dank afgenomen en ze ondervindt flinke tegenwerking. Ondertussen is het onderzoek naar de identificatie van de gevonden menselijke resten in volle gang.
Het verhaal dat zich afspeelt in 1910 verteld over Beatrice en haar leven met Theo. Een verhaal dat aan het eind duidelijkheid zal geven en er ook voor zal zorgen dat Hetty de juiste keuze zal maken.

Op de een of andere manier duurde het even voordat dit verhaal mij te pakken kreeg. Maar toen het eenmaal zover was, kon ik het boek ook niet meer wegleggen. In de vele gebeurtenissen die zich afspelen is voortdurend een sluimerende spanning aanwezig en de beeldende en sprekende schrijfstijl laten je alles van dichtbij meemaken. Het strand, de zee en alles eromheen wordt zo beschreven dat je helder beeld krijgt van de omgeving waar alles zich afspeelt. Een dichterlijke, ietwat klassieke schrijfstijl, een verhaal dat mij een beetje deed denken aan een opera.

‘Hij had haar meegenomen naar zijn droomwereld, ze was erdoor betoverd geraakt en wilde die graag met hem delen, maar zijn passie was omgedraaid, naar binnen gericht en hij had haar buitengesloten, hij was verduisterd tot iets wat ze niet kon begrijpen, en ze was het spoor bijster geraakt.’

Het leven van Beatrice ziet er erg triest uit en straalt veel eenzaamheid uit. Een personage waar ik medelijden mee had en ik hoopte dat voor haar het tij zou keren. Op een gegeven moment kiest ze heel even voor zichzelf en voor de liefde, maar dit zal helaas niet datgene brengen waar ze zo naar verlangd. In het boek wordt al snel duidelijk gemaakt waarom Theo zich op een bepaalde manier gedraagt maar voor Beatrice zal dit lang een raadsel blijven. Het aanwezige spanningsveld tussen de hoofdpersonages is op een wijze beschreven dat deze zeer voelbaar is waardoor de boog continu gespannen blijft.

‘Hij had bij aankomst opgetogen geleken, verrukt om hier te zijn en ze had hem naar het strand zien lopen en daarna met de zoon van de rentmeester zien praten. Maar ze was zich bewust geworden van zijn stemmingen hier. Zijn stiltes.’

De spanning in 'Huis van eb en vloed' zat hem ook in het feit dat ik voortdurend benieuwd was wanneer er eindelijk open kaart zou worden gespeeld. En wanneer het bekend zou worden van wie de gevonden menselijke resten waren. Als het moment daar is het waarom niet zo verrassend meer, maar het hoe des te meer.
'Huis van eb en vloed' is een verhaal waarin veel geheimen worden prijsgegeven maar eigenlijk draait het allemaal maar om één ding en dat is de ware liefde.
Romantiek, drama en spanning samengevat in een zeer mooi welgevormd verhaal.

2010. Harriet Deveraux erft na het overlijden van haar ouders Bhalla House.

Het is sterk verwaarloosd, en volgens de plaatselijke aannemer, James Cameron, niet de moeite waard om het te ontwikkelen als hotel. Zeker gezien de te verwachten kosten.

Haar verloofde Giles is echter een andere mening toe gedaan. Hij heeft een ruim netwerk dat hij al volop aan het werk heeft gezet.

Hoe langer Harriet echter op de Schotse Hebriden doorbrengt, met name het eiland waarop Bhalla House staat, hoe meer ze gaat twijfelen over het opknappen van het huis.Moet ze het eiland alle rust ontnemen, de puurheid die er nog te vinden is.

En van wie zijn de menselijke resten die gevonden zijn onder de vloer van de serre?

Het huis is al lange tijd in de familie, van oudsher was de familie Blake eigenaar. Theo Blake, een beroemde zoon van het geslacht, schilderde er zijn beste, maar ook meest vreemde werken aan het begin van de 20e eeuw. De familie gedraagt zich echt als grootgrondbezitter: zoals zij zeggen dat het gaat, zo moet het zijn.

Theo's vrouw Beatrice speelde ook een grote rol in het geheel. Hoe meer Theo zich in zijn eigen wereld terug trok, hoe meer zij geraakt werd door de schoonheid van het eiland. En trok zij zich het lot aan van de mensen die daar leefden. Vooral Cameron Forbes werd een steeds belangrijker persoon in haar leven. In 1910 komt het tot een bijzondere ontwikkeling, zowel persoonlijk voor Beatrice als ook voor Theo. En wat is Cameron eigenlijk van Theo?Geliefde, of toch zoon?En bleef Beatrice bij Theo, of ging ze met Cameron mee naar Canada? Harriet leest het veel later in haar dagboeken, en andere brieven die zij schreef.

In het begin moest ik wennen aan het feit dat steeds geschakeld werd tussen 1910 en 2010. Maar hoe meer ik in het verhaal verdiept raakte, hoe sneller ik door het verhaal vloog bijna. Prachtige beschrijvingen van luchten, het weer, de ruige kust, gevoelens van de hoofdpersonen...Je wilt weten welke rol Cameron Forbes speelt, wie is de gevonden dode, uit welke tijd stammen de botten? Is James Cameron werkelijk de schurk zoals Giles steeds beweert? Of is hijzelf degene die graag Harriet aanstuurt in verband met haar erfenis, zodat hij kan pronken met haar veren? En dan is het boek uit...en droom je nog even na....Het boek is me nog steeds dierbaar, en waarschijnlijk lees ik het later nog eens. (En dat doe ik niet gauw).