Nosferatu

Dit schijnt al de derde verfilming van Bram Stoker's 'Dracula' te zijn. Maar de eerste twee (een russische en een hongaarse productie) zijn verloren gegaan. Deze films hadden echter toch nooit aan dit meesterwerk kunnen tippen. Deze stomme film heeft mede door het gebrek van dialoog een angstige beklemmende sfeer, die gedurende de volledige film aanhoudt.

Voor een horror film uit 1922 doet hij nog zeer goed waar hij voor was bedoeld; angst aanjagen! Tenminste, als je zelf ook de juiste sfeer creëert. Kortom, 's avonds/'s nachts, geen licht aan en alleen kijken. Dan geeft deze film een gevoel best beschreven met "unheimlich".

Zwijgend meesterwerk, uit het tijdperk van het Duits expressionisme, van regisseur Friedrich Wilhelm Murnau (1888-1931), naar het wereldberoemde boek "Dracula" (uit 1897) van Bram Stoker (1847-1912). Gemaakt zonder toestemming van de erven (zijn weduwe) van Bram Stoker, vandaar de naamsverandering van de graaf, van Dracula in Orlock. Het kwam zelfs tot een rechtszaak, waarbij de rechter uiteindelijk opdracht gaf alle negatieven en kopieën te vernietigen. De film zou dan nooit meer te zien zijn geweest, ware het niet dat een aantal negatieven/kopieën blijkbaar de dans waren ontsprongen en opdoken in Engeland en Amerika. Hierdoor kunnen liefhebbers van zwijgende filmklassiekers, tot op de dag van vandaag, blijven genieten van deze griezelige en sfeervolle productie van Enrico Dieckmann en Albin Grau. De Duitse acteur Max Schreck (1879-1936) is onvergetelijk als de aartslelijke vampier, die uitgroeide tot één van de bekendste iconen uit het horrorgenre. Naast Schreck nog ondermeer Gustav von Wangenheim, Alexander Granach en Greta Schröder. Producent Albin Grau (1884-1971) heeft een belangrijk stempel gedrukt op deze film, omdat hij tevens zorg droeg voor de aparte art-direction en kostuumontwerp. Opzienbarend en doeltreffend zwart/wit camerawerk van Fritz Arno Wagner (1889-1958), waarbij het gebruik van schaduwen uiterst effectief werkt! Het scenario werd geschreven door Henrik Galeen. Absolute horrorklassieker van de meesterlijke F.W. Murnau, die helaas veel te vroeg, als gevolg van een auto-ongeval in Amerika, in 1931 overleed.

Voor de echte liefhebber is dit absoluut een goede film. De sfeer is griezelig en het feit dat gesproken woord ontbreekt versterkt die griezelige sfeer.
Er wordt goed geacteerd en de muziek past perfect bij de beelden.
Deze film is uit 1922, het is de eerste officiele Dracula-verfilming, en een van de meest invloedrijke stomme films.
De laaste verfilming waarvan het verhaal grotendeels gebaseerd is op dit meesterwerk werd in de jaren 90 gemaakt. Het feit dat deze film na al die jaren nog steeds invloed heeft op de moderne horrorfilm zegt heel veel over de kwaliteit en het verhaal van de film.
Wel een groot nadeel is het onbeweeglijke camerawerk, maar de beelden die je te zien krijgt zijn dan wel weer prachtig.
Er wordt goed geacteerd en er wordt optimaal gebruik gemaakt van schaduwen, iets wat in deze film vaak gebruikt wordt om de spanning op te bouwen. Dat is in deze film behoorlijk goed gelukt.
De makeupeffecten van de graaf zijn erg goed gedaan. De effecten (voor zover daar gebruik van wordt gemaakt) zijn goed. Zo vroeg ik me bijvoorbeeld af hoe ze in die tijd een deur konden laten opengaan zonder dat iemand dat met de hand deed.
Het enige nadeel is dat het dankzij het statische camerawerk af en toe een beetje langdradig wordt. Maar we hebben het hier over een zwart-witte stomme film uit 1922, en gaat dus al heel wat jaren mee.
Al met al is dit een heel bijzondere film met een creepy atmosfeer en een goed verhaal, die hoe dan ook een klassieker is.