Speelfilm - Office Space

Voor iedereen die een kantoorbaan heeft is dit een feest van herkenning! Cliché roddels, personeel en situaties met de daarbij behorende frustraties. Wel is het een film die je aan moet spreken, hij heeft niet de moderne 'snelheid' van de films van nu. Vergelijkbaar met the big lebowski, een film bedoeld voor het grotere publiek met als resultaat een matige verkoop en op latere leeftijd uitgegroeid tot een cult film. Vooral de printer-scene is de moeite waard.
Ik zou zeggen, heb je genoeg van je (kantoor)baan en zit je er even doorheen? Bekijk deze film en bedenk dat het allemaal net wat erger kan.

Aan deze film heb ik vanaf de eerste keer kijken mijn hart verpand. De hoofdpersoon die niet meer uit een hypnose komt, vervolgens gewoon doet wat hij wil, niet naar zijn werk gaat als hij dat niet wil en toch in de loop van de film hogerop komt in het bedrijf waar hij werkt. En dan die hilarische chef van hem, die de hele tijd alleen maar "Yeaaaaaaaah, what's happening" zegt. Een belangrijke rol is ook weggelegd - ook al lijkt dat niet zo - voor een oudere, wat sullig overkomende collega met een vieze jampotglazenbril, die altijd op zoek is naar zijn eigen nietmachine en die uiteindelijk toch de plot van deze film veroorzaakt. Dat Jennifer Aniston in deze film meespeelt, is leuk, maar ook zonder haar had ik het een uitstekende film gevonden. Ik heb altijd al eens mijn baas straffeloos willen negeren of gewoon "nee" willen zeggen tegen een opdracht. Ik kom daar echter niet mee weg. De hoofdpersoon in deze film wel. Echt een aanrader. En dan vergeet ik nog te vermelden dat er ook nog een spannend verhaal in zit. Niet spannend genoeg om de film "eng" te maken, maar wel om er net wat meer cachet aan te geven.

Peter Gibbons (Ron Livingston) heeft een duffe kantoorbaan bij het grote Amerikaanse bedrijf Initech. Hij is niet tevreden met zijn werk, maar doet toch braaf alles wat er van hem verlangd wordt. Maar dit verandert nadat hij een hypnotherapeut heeft bezocht. De nieuwe Peter heeft overal lak aan en voert niks uit, ook al is er een periode van ontslagen op komst. Tot grote verrassing wordt Peter echter beloond voor zijn gedrag, terwijl zijn hardwerkende collega's het moeten ontgelden. Peter's walging voor het bedrijf groeit, zodat hij samen met zijn vrienden/collega's Samir (Ajay Naidu) en Michael (David Herman) een plan bedenkt om de zaak op te lichten.

Mike Judge is natuurlijk vooral bekend als bedenker van MTV’s Beavis & Butthead, de tekenfilmserie over twee hitsige pubers met het IQ van een baksteen die niets liever doen dan de hele dag voor de TV hangen. Een andere verdienste van Dhr. Judge is de momenteel erg populaire animatieserie King of the Hill. Met Office Space (1999), gebaseerd op Judge’s korte ‘Milton’ animatiefilmpjes, maakte hij zijn tot dusver enige uitstapje in de ‘echte’ filmwereld. En het resultaat mag er zeker zijn, want Office Space is een zeer vermakelijke comedy, waarin op satirische wijze een blik wordt geworpen op het werk als kantoorpik bij een grote Amerikaanse corporatie. Daarbij gaan inefficiëntie en bureaucratie hand in hand, zodat het voor de werknemers niet vreemd is als ze door vijf verschillende meerderen worden gewezen op het feit dat ze de verkeerde voorpagina voor een verslag hebben gebruikt. En denk maar niet dat hard werken iets uithaalt, want uiteindelijk wordt toch degene die het minste werk verzet het meeste beloond. Wat Office Space zo leuk maakt zijn de scherpe dialogen, de goede vertolkingen van de relatief onbekende cast, en de herkenbaarheid van het verhaal. De personages zijn vrijwel allemaal oppervlakkige, aangedikte stereotypen, maar dat past natuurlijk prima binnen de satirische opzet. Office Space is een super comedy die zeker het bekijken waard is, al is het alleen maar om de hilarische bijrol van Stephen Root als de schuchtere Milton. Chapeau!

Onderhoudende film.

Wat ik goed vind aan dit artikel: voordelige koop.

Het kantoorsfeertje wordt namelijk behoorlijk realistisch en overtuigend neergezet. De gruwelen die de hoofdpersonen op hun werk moeten doorstaan doen regelmatig afvragen waarom ze niet gewoon direct naar de fles of het pistool grijpen. Ook de typetjes die worden neergezet komen maar al te bekend voor en gelijkenissen met (ex-)collega's komen meteen bovendrijven. Mijn persoonlijke favorieten zijn Peter's baas Bill, een ongelofelijke kwal met een vreselijk langzame stem, en een of andere gast die echt alles over zich heen laat komen en het stotterend alleen over zijn nietmachine kan hebben. Wat de grappen betreft valt er behoorlijk wat te lachen, maar ontstijgt deze film zeker niet het gemiddelde dat er aan redelijke komedies uitkomt. Ik zou wat dat betreft zeggen, gewoon aardig, maar nothing special. Het romantische subplot met (hoe kan het ook anders) Jennifer Aniston had van mij ook geschrapt mogen worden, daar dit compleet niets toevoegt aan de film, laat staan humor of ander vermaak met zich meebrengt. Samenvattend kan ik dus wel stellen dat men deze film overschat, maar dat het wel een aanradertje is voor een avondje flauwe lol.