Eén van de meest originele en intense heavy rockbands <br>van de post-grunge-periode. Adam Jones, afkomstig uit een voorstadje van Chicago, doet zijn <br>eerste muzikale ervaringen op als violist en contrabassist. De elektrische gitaar oefent echter een <br>onweerstaanbare aantrekkingskracht op hem uit en reeds op (high)school speelt hij in diverse <br>bands, onder meer met Tom Morello, later van Rage Against The Machine. Eind jaren tachtig werkt <br>Jones als special effects-man in Hollywood. Via Morello ontmoet hij de oorspronkelijk uit Kansas <br>afkomstige Carey. Deze tracht als drummer voet aan de grond te krijgen in La en speelt onder <br>meer met Carole King (album: Colour Of Your Dreams, '93), Thelma Houston en Jeff Buckley, voor <br>deze naar New York verkast. Ook is hij lid van twee rockbands die zo uit een cartoon lijken <br>weggelopen: Green Jelly en Pigmy Love Circus. Carey's buurman is Keenan, die een jaar militaire <br>academie en een paar jaar kunstacademie achter zich heeft. Met hem gaat Jones werken aan <br>songmateriaal. Het tweetal auditeert bassisten en drummers, waarbij Carey invalt, elke keer dat er <br>een drummer niet op komt dagen. Als in '90 in Paul D'Amour, in de filmindustrie werkzaam als <br>decorbouwer, een geschikte bassist wordt gevonden, besluit Carey definitief met het stel in zee te <br>gaan. Opiate is een (vrij lang) mini-album, gedeeltelijk live opgenomen. De loodzware, gedragen <br>songs, vol verrassende wendingen, zijn ergens tussen metal, hardcore en alternatieve rock te <br>plaatsen. Opiate wordt goed ontvangen en bereidt de weg voor Undertow, een iets verfijnder <br>klinkend (productie: Sylvia Massy) studioalbum, waarop een gastrolletje van Henry Rollins. De <br>diepgang van het songmateriaal, de klasse van de muzikanten, de aandacht die de groep besteedt <br>aan het artwork en de videoclips (tot stand gekomen onder supervisie van Jones), alsmede de <br>occulte en mysterieuze filosofieën die ten grondslag liggen aan Tool's muziek en teksten, maken <br>dat de groep een geheel eigen plaats inneemt in de rockmuziek van de jaren negentig. Tool wordt <br>gevraagd om in de zomer van '93 een Amerikaanse tournee te ondernemen als onderdeel van <br>Perry Farrell's Lollapalooza-festival. Daar is Tool zo succesvol dat ze van het kleine naar het <br>hoofdpodium wordt gepromoveerd. In Nederland is ze onder meer te zien tijdens de eerste editie <br>van het Lowlands festival. In Amerika onderneemt Tool de ene na de andere tournee, met als <br>uiteindelijk resultaat een semi-sterstatus en een toegewijde fanbasis. Keenan doet enkele <br>gastoptredens op platen van Green Jelly, Love Jones en Rage Against The Machine, en met de <br>gelegenheidsband Shandi's Addiction op de Kiss-tribute-plaat Kiss My Ass. Carey zet een <br>hobbyproject op poten, getiteld Zaum. Het zal tot '95 duren voordat de groep daadwerkelijk aan <br>het schrijven van nieuwe songs toekomt. D'Amour stapt echter op als de opnames goed en wel <br>begonnen zijn. Voordat hij zich wijdt aan zijn nieuwe band Lusk, maakt hij met wat vrienden onder <br>de naam Replicants een new wave-coverplaat. In november '95 wordt zijn plaats ingenomen door <br>Engelsman Chancellor (met het dan opgeheven Peach speelde hij ooit in Tool's voorprogramma). <br>Een groot deel van '96 wordt besteed aan het voltooien van Aenima, dat nog doordachter in elkaar <br>steekt dan Undertow (productie David Bottrill, zie Producers). Wederom zijn Jones' videoclips <br>kunstzinnig en spraakmakend, en zijn de reacties op Aenima unaniem positief. Een Amerikaanse <br>tournee gaat in het najaar van '96 van start. Vroeg in '97 volgen enkele spectaculaire Europese <br>shows (o.a. Paradiso). In de zomer van '97 is Tool hoofdact op Lollapalooza. Het reizende festival is <br>geen onverdeeld succes, maar Tool vallen overwegend positieve recensies ten deel. Na de <br>tournee komt Tool in aanvaring met haar platenlabel, Zoo, dat aan mismanagement ten onder <br>gaat. Na twee jaar juridische touwtrekkerij en gesprekken met diverse geïnteresseerde <br>platenmaatschappijen, tekent Tool bij Volcano, dat in feite niets anders is dan een volledig gestript <br>Zoo, met een nieuwe directie. Als de leden vol goede moed aan nieuw materiaal gaan werken, <br>ontstaan er problemen over de manier waarop hun management de financiën beheert. Wederom <br>worden de muzikale activiteiten stilgelegd, zodat het geduld van het publiek aardig op de proef <br>wordt gesteld. Terwijl Jones een paar keer opduikt bij The Melvins (Tool zal uiteindelijk op een <br>nummer van hun album The Crybaby, '00, meespelen), doet Keenan enkele optredens met zijn <br>hobbyband A Perfect Circle, die prompt aandacht krijgt van diverse platenmaatschappijen. De <br>songs van gitarist Billy Howerdel (ooit Tool's gitaarroadie; de overige leden zijn bassiste Paz <br>Lenchantin, gitarist Troy van Leeuwen, en drummer Josh Freese) worden voorzien van Keenans <br>teksten, met een resultaat dat wel aan Tool doet denken, maar toch ook wat lichtvoetiger is. Dit <br>resulteert in een zeer succesvol album en een wereldtournee in '00. Terwijl Keenan zijn aandacht <br>verdeelt tussen de twee bands, stelt Tool een boxset samen, waarin een Dvd met vijf videoclips <br>(die ondanks - of juist dankzij - hun unieke, verontrustende karakter vrijwel niet te zien zijn <br>geweest op de muziekstations) en een cd met live-opnames (waaronder covers) en enkele studio <br>niemendalletjes. Eind '00 schiet de box, Salival, onmiddellijk naar de top van de Amerikaanse <br>albumlijst - de Europese versie laat wegens productieproblemen op zich wachten en verschijnt <br>uiteindelijk een maand voor het nieuwe studioalbum, Lateralus. Wederom geproduceerd door <br>Bottrill, is het Tool's meest intense en complexe werkstuk tot dusver, wars van alle in rockland <br>heersende trends. Ook Lateralus komt op 1 binnen in de Vs, waarna de groep met een uitgekiende <br>show aan een lange, uitverkochte triomftocht begint langs allereerst Europese podia en festivals <br>(o.a. Pinkpop) en vervolgens middelgrote Amerikaanse zalen. Dan volgen een combi-tour langs de <br>Amerikaanse westkust met King Crimson en tenslotte een lange reeks stadionshows door de <br>gehele Vs. Als bijna de enige artiest op het Volcano-label en met een door de band en naaste <br>medewerkers opgezet management, staat Tool er anno '02 sterker voor dan ooit. Toeren blijft <br>aantrekkelijk voor de groep en dat doet ze dan ook gedurende heel '02. Carey vindt eindelijk tijd <br>om het comebackalbum Power Of Beef van Pigmy Love Circus af te ronden, waarvoor hij al in '99 <br>de drumpartijen inspeelde. Ondertussen pakt Keenan de draad met A Perfect Circle weer op. <br>Begin '03 wordt Thirteenth Step opgenomen, dat pas verschijnt als een Amerikaanse toer (o.a. <br>met het Lollapalooza-festival) er op zit en de groep als voorprogramma van Deftones door Europa <br>trekt in een nieuwe bezetting (naast Keenan, Howerdel en Freese zijn ex-Smashing Pumpkins- <br>gitarist James Iha en Jeordie White, beter bekend als ex-Marilyn Manson-bassist Twiggy Ramirez, <br>toegetreden). Rond die tijd verschijnt de film Underworld, met op de soundtrack een solonummer <br>van Keenan. Tool begint aan een nieuw album te werken. Tijdens dat lange proces werkt Keenan <br>mee aan het door Tom Morello (inmiddels Audioslave) opgezette reeks optredens onder de naam <br>Axis Of Justice en verschijnt er van A Perfect Circle wel al Emotive met daarop vakkundig <br>verbouwde covers van songs van onder meer Devo, Joni Mitchell, Depeche Mode en John Lennon. <br>Bijna gelijktijdig verschijnt de Dvd Amotion met daarop clips van hun eerste twee albums en een <br>remix-cd. <br> <br>Bron: OOR Popencyclopedie