Bob Marley 25 songs, 25 verhalen

Hoewel stevig leunend op Bijbelse teksten zijn Bob Marley en zijn scene erin geslaagd de Rastafaribeweging van duistere religieuze trekjes te ontdoen. Liefde en door rebellie afdwingbare vrijheid kenmerkte de boodschap van de belangrijkste, nota bene hybride stem van een volk dat druk doende was haar Afrikaanse wortels te herontdekken. Dat Robert Nesta Marley met zijn gedeelde roots (hij had een oer-Engelse vader, een al oude passant in het leven van zijn 9-maanden-latere tienermoeder) tot het absolute icoon van de in bepaalde opzichten conservatief en gesloten blijvende beweging kon uitgroeien, zegt veel over zijn enorme geestkracht. Karel Michiels, in het Vlaamse reggaewereldje ook bekend als Jah Shakespear, een van de powering forces achter Reggae.be en schrijver van de enigszins ondergewaardeerd gebleven (omdat die door Uitgeverij Houtekiet om onbegrijpelijke reden als thriller in de markt geplaatst werd?) roman De Rasta Revelatie, is een kenner. De romancier/journalist weet de weg in Trench Town, doorgrondt gemakkelijk het Jamaicaans patois en heeft talloze mensen uit Marley’s inner circle geïnterviewd. Bovendien, zoveel zich authentiek Nederlandstalig uitende Rastafari-ambassadeurs zijn er niet. Met 29 van onze leden begonnen wij welgemoed aan de opmerkelijk genoeg kommaloze titel Bob Marley 25 songs 25 verhalen.

BM25s25v kent zowel een hoog Nyabinghi-, ik- als spliff-gehalte. Mogelijk dat de auteur, in België tevens op sympathieke wijze fungerend als nationale cannabisgoeroe, het in dichte, doch uiteraard verantwoorde ganjawolken tot stand heeft laten komen. Hoe dan ook, het komt de sfeer in het boek zeker ten goede. Het in eerste instantie wat zwaarwegende ik-gehalte mag hem goedbeschouwd ook niet aangerekend worden, de rugtekst van het boek maakt immers melding van een persoonlijke zoektocht naar Marley’s teksten en naar het karakter van diens muziek. Het gemelde Nyabinghi-gehalte in de 25 verhalen kan gezien worden als een groot compliment. Nyabinghi-drums in reggae houden de link met het Afrikaanse erfgoed het meest van al in leven. Karel Michiels weet dit in zijn teksten onhoorbaar hoorbare ambiancegeluid steeds sterker op te roepen. En dat de niet overdreven fraaie-zinnen-schrijver Michiels zich in het opsommen van allerlei relevante (dat zeker) wetenswaardigheden meer dan eens lijkt te vergalopperen? Nou, dat zien wij als overtuigend gepenseelde symboliek; ook Marley zelf was niet bepaald een Leonard Cohen-achtige poëet en, zo weet het gros onzer leesclub, goede cannabis brandt nu eenmaal sneller dan het vloeipapier eromheen.

25 redelijk goede verhalen, nog veel meer dito luistertips, een door functionaliteit voldoende verdedigd auteurs-ego. Het was daarom vooral de in irritante zuinigheid gekozen lettergrootte (veel te klein, waarom werken die uitgevers Karel altijd zo tegen?) die 5 van ons vroegtijdig deed afhaken. De 24 LetterenTribunalisten die BM25s25v uitlazen kwamen, hoewel het uitrangeren van Marley’s mede-Wailers van het eerste uur, Peter Tosh en Bunny Livingston, onverminderd raadselachtig onderbelicht blijft, vrij unaniem tot 4 sterren. Ja, er zal zeker en vast nog weleens een al dan niet reggae-gerelateerde Michiels op onze leeslijst gaan prijken.

In dit boek vertelt Karel Michiels over zijn eigen ervaringen als Bob Marleyfan... welke versies van welke liedjes hij het mooist vindt enz. Het boek leest meer als een biografie over Karel Michiels dan over Bob Marley. Jammer, want de titel “Bob Marley 25 songs 25 verhalen” is veelbelovend. Helaas gaan de verhalen over de auteur, niet over Bob Marley.