De dromenweefster

Het proloog en het begin van het verhaal kon mij niet zo boeien, dacht ik, maar zonder dat ik het in de gaten had weefde het verhaal zich onder mijn huid en moest ik gewoon door gaan met lezen!

Het verhaal en de personages zijn via fijne weefdraadjes met elkaar verweven. Geen van de hoofdpersonen hebben een makkelijk leven, maar maken er wel het beste van.
Langzaam maar zeker komt de waarheid op een onthutsende manier boven water.
Ik vind het een fascinerend, ontroerend boek.

De hoofdstukken beginnen met de beschrijving van een stof, soms ook waar de naam van de stof vandaan komt en waarvoor de stof gebruikt wordt. Steeds weer prachtig om te lezen.

“Alpaca. Zacht, licht, warm. Het is de stof van de herinnering, roept heimwee op naar de jeugd. Afkomstig van een kleine kameelachtige, wordt gebruikt voor jassen, kleden, truien en dekens.”

Caterina groeit op bij Rosa, een weefster. Zij is degene die Caterina verzorgt.
Al in de proloog lees je hoeveel vertrouwen, informatie en liefde gedeeld wordt door deze twee personen. Je kent ze nog niet, maar het is genoeg om je te laten verleiden door de prachtige schrijfstijl van deze auteur: het maakt enorm benieuwd naar de rest van het verhaal.

De personages zijn duidelijk beschreven; je voelt de pijn en het verdriet van de betrokkenen. Heel knap gedaan van Caboni om de twee verhaallijnen, een in het verleden en een in het heden zo neer te zetten dat de lezer gebonden blijft aan de bladzijden en de levens van deze mensen.
Het is een zoektocht zoals je deze niet eerder meegemaakt hebt.

Ook de titel en het onderwerp zijn uniek. Je zult maar een jurk hebben die op deze manier gemaakt is, met jouw dromen door de dromenweefster vastgelegd in de stoffen zakjes.
Het verhaal heeft me tot en met de laatste bladzijde kunnen boeien.

De afgelopen dagen was het 30+ graden. Prima weer om te lezen. En helemaal om dit boek te lezen. Het neemt je mee naar Parijs, Sardinië, Milaan en Como.

Het verhaal gaat over vrouwen met een bijzonder talent die werken in de mode. Vrouwen die worstelen met hun dromen en het waarmaken daarvan. Vrouwen die verlaten zijn door familie, moeder zelfs. Vrouwen die de moederrol overgenomen hebben.

De zoektocht naar de geheime zus van een van die vrouwen, Marianne, staat centraal. Zij vraagt haar aangenomen dochter Camilla voor haar op zoek te gaan. Tijdens die zoektocht leert Camilla zichzelf kennen en te kiezen voor wat haar gelukkig maakt.

Het is een boeiend verhaal over sterke vrouwen in tijden dat het allemaal niet mee ( lijkt ) te zitten.

Het verhaal zou makkelijk een draak van een boek kunnen opleveren, alle sentimenten zijn daarvoor aanwezig. Maar ik werd toch meegezogen in het verhaal en kon steeds moeilijker stoppen met lezen.

Het enige minpunt: de proloog. Daar heb ik weinig van begrepen, ook na het lezen bleef het abracadabra voor mij. Ik heb na het lezen van die proloog mij er echt even toe moeten zetten om verder te lezen. En wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan! Mijn oordeel: GOED

Heerlijk verhaal waarin je wordt meegenomen.

De dromenweefster is het vijfde boek van Cristina Caboni, een Italiaanse schrijfster. De auteur weet steeds pakkende verhalen neer te zetten en gaandeweg leer je nog veel over bepaalde onderwerpen ook. In dit boek leer je meer over diverse stoffen. Elk hoofdstuk begint met een korte beschrijving van een stof, bv angora of denim. De auteur volgt daarbij ook nog eens het alfabet. Van die bepaalde stoffen kunnen jurken gemaakt worden en een jurk is niet zomaar een kledingstuk; het is veel meer dan dat! ‘Een jurk moet niet om een lichaam hangen, maar haar lijnen volgen. Ze moet degene die haar draagt vergezellen en als de vrouw glimlacht, moet de jurk met haar meelachen’. En degene die een dergelijke jurk maakt is geen naaister, nee dat is een dromenweefster. Een dromenweefster maakt een jurk die de dromen uit laat komen van degene die haar draagt. Zo’n jurk heeft op een verborgen plaats een scapulaire, een soort amulet. Er zitten oude woorden in, lavendel en strobloem, gebeden, magische planten. Het is met zijden garen dichtgenaaid en alleen de maker weet wat erin zit. Een van de laatste dromenweefsters was Maribelle, zij woonde en werkte in Parijs en is daar in de Tweede Wereldoorlog omgekomen toen haar atelier uitbrandde. Gelukkig zijn er nog enkele jurken van haar bewaard gebleven.
Kenmerkend voor de boeken van Cristina Caboni zijn de verhaallijnen die in een andere tijd spelen. Het ene verhaal is het verhaal van Caterina Frau in de jaren dertig/veertig van de vorige eeuw. Het andere verhaal speelt in de huidige tijd, het is het verhaal van Camilla die prachtige jurken creëert uit bestaande oude jurken. De auteur wisselt tussen de beide verhaallijnen daardoor zit het tempo er goed in, die wisseling wordt nergens storend, de overgangen zijn soepel en doen ertoe.
Catarina is als baby al naar haar verzorgster Rosa gebracht, de moeder van Catarina wil haar niet zien. Rosa is naast verzorgster ook een dromenweefster, ze weeft haar stoffen zelf en maakt er mooie jurken van voor de mensen uit haar dorp en verdere omgeving. Haar kennis draagt ze spelenderwijs over aan Catarina. Catarina is gelukkig met haar eenvoudige leventje maar dat geluk wordt ruw verstoord als Catarina en Rosa verhuizen naar de familie Frau omdat haar vader ernstig ziek is. Na het overlijden van haar vader wordt Catarina weggestuurd naar haar tante in Como. Ze voelt zich nergens thuis en is ook nergens echt welkom, dat zal haar haar hele leven achtervolgen.
Dat heeft ze gemeen met Camilla, de hoofdpersoon uit de tweede verhaallijn. Camilla is al vroeg wees geworden, haar ouders zijn bij een treinongeluk omgekomen. Ze is verder opgevoed door Marianne, een lieve vrouw maar ook een die van wanten weet, ze heeft de leiding van een beroemd modehuis in Milaan, ooit gestart door haar ouders. Marianne is nooit getrouwd, heeft zelf geen kinderen, Daniela, haar nichtje en Camilla zijn voorbestemd om haar op te volgen. Daniela en Camilla krijgen ruzie, Camilla is daardoor van streek, voelt zich ongewenst en vlucht naar een dorpje om aan haar eigen carrière te beginnen. Wanneer Marianne wordt opgenomen in het ziekenhuis, keert Camilla terug naar Milaan. Dan blijkt dat Marianne een onverwerkt trauma uit haar jeugd heeft. Ze neemt Camilla in vertrouwen en vraagt haar op zoek te gaan naar de zus die ze nooit gekend heeft: Adele. Adele is al meer dan een halve eeuw zoek en veel aanknopingspunten heeft Camilla niet maar ze gaat toch op zoek. Een zoektocht niet alleen naar Adele maar ook naar zichzelf, wie ze werkelijk is.