De lange dagen van Castellamare

Het is een prachtig boek, waarin je je uren lang kunt verliezen. Je ziet het verhaal als een film aan je voorbijgaan en je wilt maar doorlezen. Je beleeft de onschuld en eenvoud en verlangt naar die eenvoud in de complexe, westerse maatschappij.
Als jong persoon is het fascinerend om te zien hoe een klein eiland steeds meer moet moderniseren om te overleven, en dat is wat het treurig maakt. Ze moeten hun eigen tradities en manier van doen laten varen. Ook al weten ze bepaalde tradities heel goed vast te houden.

Goed geschreven boek. Je proeft de sfeer op een Siciliaans eiland en je leeft helemaal mee met de familie Esposito. Heerlijk boek!!!

Een prachtige verhaal over 4 generaties op een Italiaans eiland bij Sicilië. Het verhaal is goed geschreven en neemt je als lezer mee in de sfeer van Italië aan het begin van de 20ste eeuw tot aan het begin van de 21ste eeuw. De hoofdpersonages Amadeo, Pina, Maria-Grazia en Maddalena maken deze familiegeschiedenis een geweldig fijn boek om goed te kunnen ontspannen en om mee te dromen met de boeiende personages.

Een heel leuk boek, ik heb het in een keer uitgelezen. Geweldig italiaans sfeertje en je ziet de personen echt voor je. Een plezierige boek.

Geschreven bij De lange dagen van Castellamare

Met een groot relativerings- en inlevingsvermogen beschrijft Catherine Banner de lange dagen op het schiereiland Castellamare. Lang, omdat veranderingen op dit afgelegen plekje in Italië niet snel plaatsvonden. Er gaan mensen weg, nieuwe worden er geboren en zo kabbelt het leven daar voort. Zo doen we het en zo hebben we het altijd gedaan. Het verbindende element is het jaarlijks wederkerende feest van hun patroonheilige. Saai? Geen moment! Castellamare en de tijdsperiode van het verhaal bestaan echt, maar de personen en gebeurtenissen lijken mij volkomen fictief vormgegeven naar de gebeurtenissen in en om de wereld om Castellamare heen. Ook deze kleine, geïsoleerde gemeenschap ontsnapt niet aan de tanden van de tijdgeest. Banner kruipt onder de huid van vier generaties van de familie Esposito. De grootste impact op de inwoners hadden de twee Wereldoorlogen, opkomst van de bank en het toerisme.
De rode draad in deze roman is het verhalenboek van Amadeo, de eerste Esposito: “Intussen verzamelde hij elk jaar nieuwe verhalen. Door zijn roeping en manier van doen werden hem vaak geheimen toevertrouwd. De boeren vertelden hem over dochters die ze hadden verloren op zee, over broers die van elkaar waren gescheiden en die, als ze na lange tijd herenigd werden, elkaar voor vreemdelingen aanzagen en vermoordden, en over blinde herders die navigeerden op de geluiden van de vogels. Het leek wel alsof de armen het meest van verdrietige verhalen hielden. En verhalen hadden voor hen nog iets magisch.”
Dit is een heel inspirerend boek om weer de magie in je eigen verhaal te ontdekken. Er liggen vele verhalen besloten in het realisme van je eigen leven en het loont de moeite om op zoek te gaan naar wat jou aan je gemeenschap bindt en dat versterken in plaats van in vluchtgedrag te schieten. Je gaat zoveel houden van de familie Esposito en hoe ze met hun problemen en hun gelukjes omgaan! Werkelijk waar een prachtig boek! Een van mijn toppers.

Geschreven bij De lange dagen van Castellamare

Als je met vakantie naar Sicilië gaat is het een fijn boek om te lezen. De sfeer is herkenbaar en het verhaal is onderhoudend.

Geschreven bij De lange dagen van Castellamare

Prachtig verhaal om in een warme zomer te lezen.

Romantisch verhaal

Geschreven bij De lange dagen van Castellamare

leest makkelijk, een italiaanse 'Honderd jaar eenzaamheid"

Geschreven bij De lange dagen van Castellamare

absoluut een zomers boek om van te genieten in de zon, weg te dromen en vooral niet te veel na te denken, gewoon lezen