Dolores Dolly Poppedijn

Ik moest er even inkomen door het rijmen, maar als je daar eenmaal aan gewend raakt is het een enorm spannend en griezelig verhaal! Voor de liefhebbers van Olde Heuvelt is het zeker het lezen waard. Ik heb er van genoten. Dat het zo griezelig is, is ook logisch aangezien het 't geschenk was voor de spannende boekenweek. Ik begrijp de negatieve reacties hier dan ook totaal niet.

Dit verhaal gaat over Charlotte, die de dood van haar baby op een nogal aparte wijze probeert te verwerken. Ze zakt steeds verder weg in haar diepgewortelde verlangen naar Dolores. Ze gaat heel ver en leidt een soort dubbelleven als haar man er niet is. Eigenlijk heeft deze vrouw dringende psychische hulp nodig…
Je krijgt een goed beeld van Charlotte, je weet dat wat ze allemaal doet eigenlijk niet kan ,maar tegelijkertijd begrijp je haar gevoelens en ideeën wel. Het is soms op het gruwelijke af….Way gaat er allemaal in haar hoogd om dat je tot zoiets in staat bent?
Gilman. haar man , is heel anders, veel realistischer maar laat Charlotte ook haar gang gaan. Hij denkt dat het bij het rouwproces hoort. Ik heb wek met hen te doen. Hij weet dat er rare dingen gebeuren maar kan er niks aan doen om zijn vrouw niet te verliezen.
Annabel is een goede vriendin , die wel door heeft dat er iets aan de hand is maar ook zij doet er niet veel mee.
Het verhaal is geïllustreerd met tekeningen over baby Dolores m deze zijn van Iris Kompiet en af er toe staat er een gedicht in van Charlotte. Dit past bij het verhaal . jet is een soort intro van er gaat komen. Je voelt de creepy sfeer meteen. Het verhaal is spannend , ongelofelijk en gruwelijk. Het eind is passend bij het verhaal… Maar ik wil meer !!!
In slechts 100 bladzijdes heb je een compleet thrillerverhaal met horror van de bovenste plank.
5 sterren

Werkelijk genoten van dit boek. Luguber en rauw verhaal over een vrouw in psychose na het verlies van haar baby. Bizarre vindingen door Thomas Olde Heuvelt. Zo bizar dat ik er regelmatig smakelijk om heb moeten lachen. Prachtig geschreven in een mooi cadans/rijm.

De baby van Charlotte, Dolores overlijdt kort na de geboorte. Ze vervalt in een depressie, brengt heel de dag door in de kinderkamer waar ze allerlei poppen uitgestald heeft. Ze ziet de baby in de poppen, ze maakt ze naar haar dode baby. Om het nog wat vreemder te maken, heeft haar man een hond aangeschaft en die genoemd naar de overleden baby. Hoe kan je dat doen?
Charlotte beschouwt de pop als de baby, gaat ermee wandelen en ontmoet een van de buren die ook een baby heeft.
De rest van de waanzin laat zich raden.
Donker boek met tekeningen van een baby die er alsmaar slechter uit gaat zien, met vervelende rijmpjes die de leesflow doorbreken.
Als het de bedoeling was om mensen aan het lezen te zetten met dit boek, lijkt dit me schromelijk mislukt.

Eentonig, raar verhaal.