Een klein beetje geweldig

Het gezin als de hoeksteen van de samenleving. En dat door Dawn French die ik heb leren kennen als de ene helft van het komisch duo French and Saunders, waar ik altijd erg om moest lachen. Verder speelde Dawn French een rol als dominee in een dorpje. Die serie is alleen op BBC te zien geweest, volgens mij. En is ze mede de bedenkster van Absolutely Fabulous, (AbFab) een van mijn zeer favoriete series van de BBC. (Met Jennifer Saunders en Joanna Lumely) Dit laatste wordt op het boek (op de blauwe ronde stikker naast de hond) duidelijk als aanbeveling vermeld.
Dit is haar debuut en het is hilarisch.
Je volgt het verhaal van een gezin en wel via de dagboeken van moeder Mo, bijna 50 jaar oud en haar twee kinderen Dora (wordt in de loop van het verhaal 18 jaar oud en volwassen) en Oscar van 16 (die eigenlijk Peter heet, maar een enorme homo in wording en zeer welbespraakt is). Verder maak je via die drie dagboeken nog kennis met de hond, die men Poep noemt, en komen ook "Echtgenoot" en de moeder van Mo, oma Pamela, voorbij.
De angst voor de ouderdom van Mo, de strijd moeder dochter tussen Mo en Dora (en soms ook tussen Pamela en Mo) en de gevaren van het internet-daten: alles komt zo'n beetje langs. Van de heerlijke taarten die oma bakt, staan achter in het boek de recepten!
Doet me (qua tekst en opzet) erg denken aan het eerste boek van Sue Townsend over de puber Adrian Mole. Je moet wel van dit soort humor houden, maar als dat het geval is, is het een heerlijk boek.
French weet ook goed de drie verschillende "schrijfstijlen" uit elkaar te houden en zo ieder karakter de eigen stem te geven. Knap gedaan.

Verstand op (bijna) nul en de lachspieren in de aanslag en lezen maar!

Geschreven bij Een klein beetje geweldig

Het was een heerlijk boek om tijdens een strandvakantie te lezen. Het einde was een beetje voorspelbaar, maar ik heb toch ook wel veel gelachen om de verschillende personages binnen 1 familie. Als je van AB FAB houdt, vind je dit ook komisch.
Het boek deed me overigens ook heel erg denken aan de dagboeken van Adrian Mole die ik 20 jaar geleden las.. maar net zo leuk. Beetje onvolwassen, maar ook weer heel erg van deze tijd.. Echt een lekker niets-aan-de-hand-leesboek. Gewoon bestellen!

Ik zag dit boek liggen en toen ik de kaft zag wist ik niet direct wat ik kon verwachten. Omdat Dawn French deel is van het duo wat ook Absolutely Fabulous doet, dacht ik dat het wel een komisch boek zou zijn. Al moet ik wel bekennen dat ik Abfab nog nooit heb gezien, maar ik weet wel dat het een komische serie zou moeten zijn.

Het verhaal wordt verteld in dagboekvorm. Het zijn de dagboeken van de leden van hetzelfde gezin. Moeder Mo bereikt bijna de gezegende leeftijd van 50. Zij heeft daar nogal moeite mee en ziet het vooral terug in de spiegel. Ze is getrouwd, maar toch vindt ze een beetje afleiding in de vorm van een jongere collega. Ze heeft twee kinderen. Bijna 18-jarige dochter Dora en 16-jarige zoon Peter. Zij zijn de andere twee die in het dagboek vertellen.

Dora is niet de slimste en heeft best moeilijk met school. Echt veel doet ze er niet voor, aangezien ze meer tijd spendeert aan Facebook en jongens. Dat ze ook in het dagelijks leven niet de slimste is, blijkt ook wel uit het feit dat ze haar eigen dieet heeft ontwikkeld van alleen maar witte dingen. Dat wil zeggen: Witte chocola, witte bonen, marsmellowpasta op een witte boterham enz. Ze vind het dan ook raar dat ze maar niet afvalt. Ook de moeder-dochter band is nou niet bepaald warm.

Dan is daar nog Peter. Peter zit zichzelf meer als een man van klasse en ziet in Oscar Wilde zijn grote voorbeeld en inspiratiebron. In alles wil hij de beste zijn. Hij stort zich op project Noël. Zijn ware liefde. Maar komt toch de nodige tegenslagen tegen.

Hoe groot hun eigen problemen ook zijn, ze kunnen allemaal terecht bij Oma. Zij zit voor hen klaar met hun eigen favoriete taart.

Het was even wennen aan de schrijfstijl. Met name de stukken van Oscar zijn in het begin best moeilijk om doorheen te komen. Ieder personage heeft namelijk zijn eigen taalgebruik. Maar naarmate het boek vordert begin je eraan te wennen. Als wat er gebeurt wordt door verschillende personen bekeken. Je moet het boek ook een beetje met een knipoog lezen. Ik vond het wel vermakelijk om te lezen hoe alle personen een en dezelfde gebeurtenis op hun eigen manier vertellen. Alle personen worden ook allemaal net iets te overdreven neergezet, maar dat vond ik niet storend. Ik vond het wel een leuk boek om te lezen.

Geschreven bij Een klein beetje geweldig

Na het lezen van "Rosy zegt ja" was ik enthousiast. Dit boek is heel anders en niet mijn ding. Het is een kwestie van smaak natuurlijk.

Geschreven bij Een klein beetje geweldig

Een goed en leuk verhaal, verteld door de 'hoofdpersonen' zelf, met verrassende ontwikkelingen.

Geschreven bij Een klein beetje geweldig

Een grappig en makkelijk leesbaar boek. Hedendaagse gebeurtenissen die herkenbaar zijn en die op een humoristische vertelwijze worden weergegeven. Heerlijk voor aan het strand of in de trein.

John Reijnders

Het boek is geschreven door vier leden van één gezin. Vader, moeder, broer en zus.
Allemaal hebben ze een andere kijk op het leven van alledag.
Moeder, in het dagelijks leven psycholoog en raadgever aan haar cliënten, is de verbindende factor, maar is erg onzeker over haar goede invloed op de kinderen.
Haar man vertoont vluchtgedrag als het op opvoeden aankomt.

De dochter is een echte, toch al bijna 18-jarige puber, met dito taalgebruik.
De zoon gedraagt zich als de reïncarnatie van Oscar Wilde.

Het boek is eigentijds, kaart ook problemen van deze tijd aan, maar is erg "populair" geschreven.
Ook het taalgebruik van de dochter des huizes ben je gauw beu en het komt om de zoveel bladzijden toch weer terug.

Aardig geprobeerd, maar haar bijdragen aan Engelse t.v.-series vind ik een stuk geestiger.
Misschien is er een Engels gevoel voor humor nodig om dit boek écht leuk te vinden?