Het eiland

Koos Terpstra ken ik als theaterregisseur met een uitgebreid oeuvre. Zijn Troje Trilogie is een van de hoogtepunten in de hedendaagse toneelliteratuur.
Nu heeft hij een roman geschreven over een man, genaamd Koos Terpstra die los wil komen van zijn geboorte eiland, kunstenaar wordt, het leven uitdaagt, en toch telkens weer geconfronteerd wordt met zijn afkomst.
Het is een rijke zoektocht vol wijsheden en herkenning voor iedereen die vertrokken is uit zijn geboorteplek, om vrij te komen van die geboorteplek en zich toch aan zijn oorsprong niet kan onttrekken.

Een roman vol mooie zinnen en verhalen waar alles waar gebeurd en tegelijkertijd ook helemaal niet waar gebeurd kan zijn.

FANTASTISCH! Dát is het goede woord voor deze roman. Vanaf het begin werd ik in het verhaal gezogen en het liet mij niet meer los. Het eiland is niet écht een doorlopend verhaal, maar het is toch één geheel. Heel knap hoe hij dit zo heeft weten neer te zetten. Het wisselt af met vertellingen, gesprekken, versjes, liedjes en losstaande woorden en zinnen. Dit bleef interessant, boeiend en meeslepend.
Zijn taalgebruik is prachtig. Korte hoofdstukken en de verschillende stijlen horen bij het verhaal. Het was niet storend of verwarrend. Dat kan namelijk weleens het geval zijn, maar nu had dit geen invloed op mijn focus en/of mijn enthousiasme.
Ik vind het heel leuk om kennis gemaakt te hebben met deze auteur en ik verheug me op zijn volgende roman.

Theatermaker/regisseur Koos Terpstra, een eilander met een Franse touch, schrijft in zijn eerste roman Het Eiland beeldend over zijn (of een) jeugd op Texel. Opgroeien op een eiland in de jaren 50/60, een aparte wereld.. Hij verzint zijn eigen jeugd, maakt het mooier dan het was? Toch lees je over een moeilijke tijd. Een moeder die zich niet thuisvoelt..er niet bij hoort. Ik denk dat het wel een heel persoonlijk verhaal is, zo komt het op mij over.. Het is voor mij grootdeels herkenbaar, de verhalen over de verjaardagen met cigaretten in glazen op tafel (bij ons waren het sigaren trouwens), de sfeer, het jezelf maar moeten redden eigenlijk. Mijn jeugd speelde zich in diezelfde tijd af en het voelde ook als een eiland, al was het dat niet.. geen zee ook bv. In die tijd leefde je als kind sowieso op een eiland?  Ook ik (ons gezin) hoorde er niet bij.. Dat zoiets doorwerkt in je latere leven is niet gek. Maar toch is er ook geborgenheid, naast avontuur, soms gevaarlijk...

Bij het zien van de schitterende cover van het eiland van Koos Terpstra krijg je een nostalgisch gevoel naar het verleden. Je wilt een strandwandeling gaan maken. De titel maakt nieuwsgierig. Je wilt weten over welk eiland het boek gaat en wat het verhaal erachter is.
Koos Terpstra gaat in het eiland terug naar zijn jeugd, naar het eiland waar hij geboren is, hoe het eiland hem heeft gevormd en gered. Hij gaat via diverse invalshoeken op zoek naar de jongen die hij eens was en dacht als jonge jongen. Soms probeert hij een gesprek met zijn jongere ik aan te gaan. Hij gaat in gesprek met zijn moeder en hoopt dat ze in haar goede momenten nog wat herinnert van vroeger. Je komt meer te weten over zijn ouders, hoe die elkaar hebben leren kennen en hoe hun huwelijk was. Hij probeert begrip te krijgen voor zijn moeder, waarom ze was zoals ze was. Hij stelt zichzelf soms vragen waar hij nooit antwoorden op zal krijgen zoals bijvoorbeeld of zijn opa wel gelukkig was. Maar is het wel allemaal waar of is het de vraag wat waar is en wat niet waar? Wat de waarheid ook is, je krijgt te doen met de jonge jongen die de auteur eens was. Net als de auteur met zijn jongere ik in gesprek wil, wil je als lezer ook met de jongere ik van de auteur in gesprek om hem te steunen, te laten weten dat hij er mag zijn. Ook de moeder wil je steunen. De auteur heeft alles zo geschreven dat je van begin tot eind gelooft dat alles waar is gebeurd. Soms moet je lachen om een anekdote zoals bijvoorbeeld de eerste keer dat de auteur ging brommerrijden.
Koos Terpstra laat in het eiland zien hoe herinneringen je soms kunnen bedriegen, soms mooier of minder mooi kunnen maken dan het was, maar ook de pijn van bepaalde gebeurtenissen net zo pijn laten doen als indertijd en de vlinders laten fladderen als indertijd bij de eerste verliefdheid. Hij zet je geregeld aan het denken zoals in gesprekken met zijn vriend die nooit hebben plaats gevonden. Je gaat op een andere manier naar de nalatenschap van een overledene kijken.
Je voelt de liefde voor het eiland van de auteur, de manier zoals hij erover schrijft, maakt dat je er (weer) heen wilt om te genieten van het eiland. Je krijgt een goed beeld van het leven op een eiland. De auteur komt met feiten over het eiland zoals bijvoorbeeld over een bezoek van Napoleon. Het is een boek dat je in het tijdsbeeld moet plaatsen, dat wat indertijd normaal was zoals bijvoorbeeld sigaretten in een glaasje als er visite kwam, nu ondenkbaar is. Voor diegenen die ongeveer de leeftijd van de auteur hebben, zullen bepaalde dingen zoals niet met een balpen schrijven omdat dat indertijd nog niet bestond herkenbaar zijn. Ook kan het voor veel mensen herkenbaar zijn hoe kinderen vroeger vrijer, onbezorgder opgevoed leken te worden ondanks dat ze toen ook al veel konden overkomen zoals bijvoorbeeld als een kind onoplettend de straat overstak.
Het boek leest door de vlotte schrijfstijl van de auteur vlot weg. Het is een verhaal dat je soms aan het lachen maakt, laat genieten van de natuur op het eiland waar hij zo beeldend over schrijft, laat je genieten van de zee die nooit hetzelfde is, ontroert je soms, maakt je boos om onrecht dat wordt begaan, maakt je verdrietig om hoe er met de jonge jongen werd omgegaan, maakt je gelukkig bij het lezen van de eerste liefde van de auteur en zet je geregeld aan het denken.
Kortom; het eiland van Koos Terpstra is een verhaal dat je raakt, dat je aan het denken zet, dat je introert en terug doet verlangen naar tijden dat het anders was, minder gecompliceerd leek ondanks dat men toen ook zijn zorgen had en het niet altijd even leuk was.

Het Eiland is een mooi melancholisch boek over een man die z'n jongere zelf probeert terug te vinden. Het leest heerlijk.
Er zit veel fijne waddeneiland-romantiek in, maar ook veel aanstekelijke gedachtes over hoe je het leven zo vol mogelijk kan leven.
Een aanrader!

Vanaf de eerste pagina’s wil je verder lezen maar niet te snel want dit boek is zo mooi. Inhoudelijk speciaal net zoals dit verhaal, gewoon een absolute ‘moet je lezen’. Het laat je zelf even nadenken over het leven.

Neem dus vooral je tijd voor deze, lees gerust een hoofdstuk nog een keertje opnieuw voor je verder gaat, geniet van die lange mooie beeldende zinnen. Een roman, helemaal anders, maar meer dan de moeite waard.

Wat een fascinerend mooi boek! Zelden gehad dat ik tijdens het lezen al zeker weet dat ik dit boek snel nog eens ga lezen. Ontroerend. Grappig ook. In een stijl geschreven die me aan het werk zet om te gaan graven in mijn eigen herinneringen. En heb ik nu heimwee naar een eiland dat ik eigenlijk niet ken. Een absolute aanrader!

Theatermaker en regisseur Koos Terpstra heeft zijn debuutroman uitgegeven. Het boek heeft de titel Het eiland meegekregen. Het eiland is een verzonnen familiegeschiedenis. In korte hoofdstukken vertelt of verzint Terpstra over zijn jeugd op het Het Eiland. We hebben het hier over het eiland Texel.

Het boek is vrij vlot geschreven en ook beeldend. De Auteur beschrijft zijn jeugd zoals hij het zich herinnert. Als lezer is het echter de vraag is het fictie of non fictie. Het kan waar zijn maar ook uit de duim gezogen zijn. Ondanks deze verwarring komen er herkenbare zaken voorbij. Dan lijkt het of je je een spiegel voorgehouden krijgt.

Een boek over loslaten van bepaalde zaken, maar ook met de lering ervan dat dat niet altijd gaat omdat door je jeugd enigszins gevormd bent tot de persoon die je hedendaags bent.
Het Eiland een niet alledaagse roman, maar zeker het lezen waard.

Koos heeft een boek geschreven dat je meeneemt naar zijn jeugd, onze jeugd? hoe herinneren we die wat bepaald het wie je bent? Zat er helemaal in, zag het jongetje de smidse, opa wonder, de verjaardag , christelijk gezang de magie de ontheemde moeder. Ma Terpstra was niet de enigste na oorlogse jonge vrouw die op Tessel terecht kwam( Tessel was in een klap van zijn inteelt af). kortom heerlijk gelezen en Goed door de war
Annita