Het labyrint

Sigge Eklund, de naam zegt het al, wederom een auteur uit Scandinavië.
Men lijkt hier een onuitputtelijke bron te hebben.
Eklund werkte ook in Los Angeles als scenarioschrijver en is nu woonachtig in Stockholm.
Eerder schreef hij al drie romans die zeer goed werden ontvangen. Het Labyrint is het eerste boek dat in Nederland uitkomt.

Wat doe je, als je dochter al een tijd verdwenen is? De moeder, Åsa, zet alles op alles om haar kind terug te vinden.
Maar ze is samen met haar echtgenoot Martin ook verdachte in de zaak. En hoe zit het met Tom en Katja? Weten zij meer?

Tijdens het lezen van het boek kom je stukje bij beetje meer te weten, wat er gebeurt is, voor en na de verdwijning van Magda.
Het Labyrint is een bijzonder intrigerend boek. Een boek waar je volledig ingezogen wordt in een prachtig en ontzettend boeiend verhaal.
We kruipen als het ware in de gedachten van de 4 hoofdpersonen en proberen samen met hen het mysterie te ontrafelen.
Tijdens het lezen van het boek moest ik soms ook denken aan de zaak van het vermiste meisje Madeleine McCann, waar het naar mijn idee ook
enige overeenkomsten mee heeft.

Het boek heeft een prachtige cover die er gelijk uitspringt, is uitgebracht als roman, maar dan wel een héle spannende roman!
Dus wat mij betreft had dit ook psycholigsche thriler mogen zijn.
Het boek heeft erg veel (onderhuidse en psychologische) spanning en een strak geregisseerd plot.
De lange hoofdstukken verteld vanuit één van de hoofdpersonen, eindigen veelal met een cliffhanger.
Ook nadat je het boek uit hebt, is het zeker een boek dat nog lang blijft hangen!

Ik ben benieuwd wat we in de (hopelijk zeer nabije) toekomst nog meer van deze auteur mogen verwachten, want na Het Labyrint smacht ik absoluut naar meer!

★★★★ +

Geschreven bij Het labyrint

Sigge Eklund is auteur, journalist en tv-producent. 'Het labyrint' is zijn vijfde roman, de eerste die niet autobiografisch is. Het boek is geïnspireerd op de zaak-Madeleine McCann.

Uitgangspunt van het boek is een verdwenen meisje. De lezer krijgt de mogelijkheid de zaak vanuit vier perspectieven te bekijken : Åsa, Martin, Katja en Tom. Beetje bij beetje krijg je inzicht in de levens van de hoofdpersonages en probeer je het mysterie op te lossen. Er zijn in totaal negen hoofdstukken die zich allemaal ergens tussen december 2009 en maart 2011 afspelen. Het springen in de tijd zorgt nergens voor verwarring of onduidelijkheid.

Natuurlijk wil je als lezer weten wat er met het meisje gebeurd is, maar het boek is veel meer dan dat. Goed uitgewerkte karakters, met elk hun goede en slechte kanten. Hoe reageren mensen op bepaalde gebeurtenissen ? Hoe goed ken je je kinderen en/of ouders ? 'Het labyrint' kun je wat mij betreft niet alleen een spannende roman, maar eveneens een psychologische thriller noemen.

Het boek leest enorm vlot, geen ingewikkelde zinnen, geen taal- of schrijffouten (tenzij ik erover gelezen heb). Complimenten aan vertaalster Geri De Boer, die ook instond voor de Nederlandse versies van o.a. Hjorth Rosenfeldt, Lotte & Søren Hammer, Birger Baug, ... Hierbij valt op dat zij zowel uit het Zweeds, Deens als Noors vertaalt.

Ik vind 'Het labyrint' echt een aanrader. Het boek heeft een onwaarschijnlijk goed plot. Als tijdens de laatste twintig pagina's alles duidelijk wordt, moet je toch wel even slikken. Vier sterren.

Het heeft uiteindelijk lang geduurd voordat ik het boek uit had. Zo is Het Labyrint allereerst een dikke pil met zijn 335 pagina's en dat lees ik niet zo 1, 2, 3 uit. Het boek is daarnaast echt een boek waar je je aandacht bij moet houden. Even een stukje lezen voor het slapen gaan terwijl ik moe was zat er niet in.

Maar ook moest ik mij echt door het begin heen worstelen. Dit kwam mede door het excessief gebruik van dure woorden en filosofische stukken tekst in het eerste deel van het boek. Ik begreep het allemaal wel, maar ik vond het wel enorm afleiden. Het had mij niks verbaasd als Sigge Eklund van beroep Psycholoog of Psychiater was geweest. Normaal gesproken lees ik altijd luchtige chicklits of YA boeken en dat is misschien ook de reden dat ik zoveel moeite had met in het boek komen.

Ja, door het hij/zij-perspectief voelde ik een grotere afstand tussen mijzelf en de 4 hoofdpersonen en kon ik mij niet helemaal inleven zoals ik wel heb bij een luchtige chicklit vanuit het ik-perspectief. Maar ondanks dat ik misschien niet helemaal het juiste publiek bleek te zijn, zijn er ook veel positieve dingen te zeggen over Het Labyrint. Op een gegeven moment leer je de personages beter kennen, werd de schrijfstijl prettiger, het verhaal interessanter en kwamen er momenten waarop ik nog even een paar extra bladzijden wilde lezen voordat ik het boek opzij zou leggen.

Het verhaal zelf is namelijk geniaal in elkaar gezet. Het Labyrint bestaat uit veel puzzelstukjes die - hoe verder je in het boek komt - beetje bij beetje ontrafelt worden en in elkaar vallen. Elk detail dat in het boek voorkomt krijgt betekenis. Alles is met elkaar verweven en uitmuntend uitgewerkt.

Het Labyrint wordt niet in chronologische volgorde verteld. Zo begint het boek bijvoorbeeld met een lang hoofdstuk van Asa dat zich vele maanden na de verdwijning van haar dochter, Magda, afspeelt. Een ander hoofdstuk speelt zich echter 48 uur na de verdwijning van Magda af, en nog weer een ander hoofdstuk speelt zich weer voor de verdwijning af. En zo ga je zigzaggend door het heden en verleden heen.

Ook in de hoofdstukken zelf ga je van het heden naar het verleden en weer terug. Op die manier leer je niet alleen wat zich afspeelde voor, tijdens en na de verdwijning, maar kom je ook meer te weten over het verleden van de 4 hoofdpersonen.

Hoe dichter ik bij het einde kwam, hoe spannender het boek werd. Als een soort detective ging ik door het boek heen, continu vroeg ik mij af wat er met Magda gebeurt was. Was het misschien waar dat Martin een slechte vader is? Was het misschien een wraakactie van iemand anders?

Het boek draait om de grote afwezige van het in het verhaal - het spoorloos verdwenen meisje Magda - maar erachter komen wat er met haar gebeurd is doen we niet. In dat opzicht gaf het einde mij geen voldoening. Je kunt er natuurlijk vele theorieën op loslaten en zo heb ik ook mijn eigen vermoedens over wat er gebeurd is, maar bevestiging krijg ik niet. Ik weet dat sommige lezers dat ook niet hoeven bij dit soort literaire boeken, zodat zij er eeuwig over kunnen discussiëren, maar ik heb wel die bevestiging nodig.

Het is interessant dat het verhaal vanuit 4 perspectieven verteld wordt en dat zij allemaal direct of indirect met Magda en haar familie en de gebeurtenissen in het boek te maken hebben; ze hebben allemaal een rol die niet zomaar uit het boek geschreven zou kunnen worden.

Keer op keer verbaasde het mij wanneer een puzzelstukje weer naadloos in het verhaal paste. Het Labyrint is geniaal geschreven en ik zie zo een aantal mensen voor mij die dit boek wel 5 sterren zouden geven. Het feit dat ik het boek geen 5 sterren geef is dan ook niet omdat het boek slecht is, maar om het simpele feit dat ik misschien net niet het juiste publiek ben, het trage begin en het feit dat het boek voor mij niet 'af' voelt.

Houd je wel wat van zwaardere verhalen en boeken waar je nog lang nadat je het boek uit hebt kunt discussiëren dan is dit echt een boek voor jou!

Jo Nesbo zou dit een typisch Scandinavische thriller noemen: heel geleidelijk kom je meer te weten over de hoofdpersonen, je ziet de plot niet, het einde is verrassend. Wat mij weer opviel is hoe slecht die noorderlingen met elkaar praten, ze lopen rond met veel geheimen en dan niet die van het soort waarvan jan en alleman in een ouderwets dorp vroeger toch wel op de hoogte was. Een professioneel geschreven literaire thriller, voor fans van bijv. Karin Fossum en Hakan Nesser.

intrigerend, donker en kanjer van een open einde.

Dit boek vind ik een absolute aanrader! Ik ben kritisch als het gaat om boeken, maar dit boek kon ik niet wegleggen. Het is niet alleen spannend en het roept niet alleen voortdurend vraagtekens bij de lezer op, maar het is ook goed en interessant geschreven. Ik vond ook de tijdsprongen niet verwarrend en het einde inderdaad verrassend!