In Einsteins achtertuin een duizelingwekkende toer langs de mooiste ideeen uit de natuurkunde

Ik heb het boek met ontzettend veel plezier gelezen.
Voor iemand zonder wiskundige en natuurkundige achtergrond zijn sommige delen niet echt goed te bevatten (google biedt wel enige uitkomst), maar zelfs ondanks dat is het een heel boeiend verhaal. De afwisseling van theorieën en beschrijvingen van Amanda's eigen leven, haar gedachten en gevoelens maakt het boek extra leuk.
Kan het iedereen van harte aanraden, met één maar (vandaar ook de vier sterren en niet vijf): ik heb zowel de Nederlandse vertaling als het origineel gelezen, en het origineel leest heel veel prettiger (en de meer theoretische gedeeltes zijn makkelijker te begrijpen).
Ok, en nog een klein minpuntje, jammer dat Amanda de schetsjes die haar vader maakte om haar dingen uit te leggen niet in het boek heeft opgenomen.

Geschreven bij In Einsteins achtertuin

Amanda Gefter (1980) heeft een fascinerend boek geschreven dat antwoorden zoekt op de vraag naar de ultieme werkelijkheid en de oorsprong van het bestaan. Veel van haar vragen ontstaan in samenspraak met haar vader – een radioloog, medicus dus – en vooral ook in gesprekken met toonaangevende theoretisch fysici. Ze komt een heel eind, vooral door haar enorme belezenheid en haar pogingen om theorieën en wetten met elkaar in overeenstemming te krijgen tot een totaal-beeld. Daarmee geeft zij een actueel beeld van de stand van zaken in deze wetenschappelijke wereld. Maar er blijven nog veel vragen open. Dat valt niet te verbazen, we weten al enorm veel over het universum – inclusief de deeltjesfysica – maar hoe ver we daarin zijn is volstrekt onduidelijk. Dat kan nog veel verrassingen opleveren.
Een waarschuwing aan de lezer is hier wel op z’n plaats: hoe goed en soms ook geestig het boek ook is geschreven, het blijft – zeker voor leken – een zeer moeilijk boek. Misschien is het goed om eerst de Verklarende Woordenlijst achterin het boek te lezen. Of ter oriëntatie: een interview met Amanda Gefter in de Volkskrant van 21 juni 2014.

Einsteins Achtertuin is een fascinerend boek over natuurkunde, over de kleinste deeltjes en over het universum. Na het lezen van dit boek laat natuurkunde je nooit meer los.
Er schuilt echter een gevaar bij het lezen van dit boek en dat is dat de lezer het boek spiritueel gaat duiden en na de laatste bladzijde verzucht: alles is nu eenmaal relatief.
Gelukkig maakt Amanda Gefter hier al snel korte metten mee (blz. 75): 'Waarnemers' betekent niet 'mensen', en 'waarnemer-afhankelijk' betekent niet subjectief.
Deze zin moet worden vasthouden want aan het eind van het boek sleept ze er het ZEN-boeddhisme bij. Jammer dat ze dit doet, het doet afbreuk aan haar opzet.
Het citaat uit De Volkskrant op de omslag is onbegrijpelijk. De vergelijking met Zen en de kunst van het motoronderhoud is op z'n zachts gezegd onzinnig.

Iedereen die geen natuurkunde in zijn pakket heeft gehad wordt aangeraden om haar of zijn laptop bij de hand te hebben. De verklarende woordenlijst voldoet niet en een register wordt node gemist.

Het is een dik boek. Ik stel een test voor om te weten of u, geachte lezer, er wel aan kan beginnen.
vraag 1: Je hebt gehoord over een muon, maar je weet niet meer wat het is?
vraag 2: Je weet heel goed hoe het zit met Schrodinger's kat?
vraag 3: Je weet veel te weinig over strings?
3 keer ja? koop dit boek. Je zult het drie keer moeten lezen en je bent er minstens een jaar mee zoet.

Ik heb er als leek in de natuurkunde echt mijn best op gedaan. Heel veel tijd In gestoken. Na misschien te lange leespauzes steeds weer opgepakt. Ik vond de boeken van Hawking gemakkelijker te begrijpen.

Geschreven bij In Einsteins achtertuin

Zo'n meeslepend verhaal over zo'n ingewikkelde vraagstukken!

Geschreven bij In Einsteins achtertuin

Voor mensen die geïnteresseerd zijn in natuurkunde is dit een zeer leesbaar en toch diepgaand genoeg boek.

Verrassend, origineel, verhelderend

Geschreven bij In Einsteins achtertuin

Er wordt door middel van een verhaal een visie gegeven van de wetenschap, de vertel stijl is boeiend en soms komisch, nooit saai. De schrijfster geeft blijk van een scherp inzicht en een logische benadering.

Geschreven bij In Einsteins achtertuin

Redelijk goed geschreven. Soms wat lastig te volgen, ondanks dat ik niet vreemd ben van Natuurkunde.