Pattern Recognition

William Gibson heeft met zijn roman Neuromancer en het (met Keanu Reeves) verfilmde korte verhaal Johhny Mnemonic de fundering gelegd voor een nieuw subgenre binnen de sci-fi; cyberpunk. Zijn fantasieën over wat er met een computer mogelijk zou moeten/kunnen zijn hebben een hele generatie aan hackers, schrijvers en filmmakers beïnvloed. Een film als The Matrix had zonder Gibson nooit bestaan. Pattern Recognition is echter geen sci-fi! Dit is Gibsons eerste boek in een hedendaagse setting...
Zoals je van Gibson mag verwachten is er ook in dit boek weer een duidelijke rol weergelegd voor de computer. Maar er wordt echter niets vreemds mee gedaan. Waar Gibsons eerste romans baanbrekend waren doordat hij, zonder enige kennis van computers te hebben om dit aan te kunnen staven, beschreef waar hij de mens met een computer toe in staat achtte, beschrijft hij nu het gebruik van de computers zoals vele dat nu dagelijks hebben; Googlen, videotjes kijken en op fora posten. Dit doet verder geen afbreuk aan zijn schrijfstijl, die is nog steeds vlot en gevat. Het maakt de gebeurtenissen zomogenlijk zelfs levendiger en realistischer; het is makkelijker je te verplaatsen in de handelingen van de karakters. Verwijzingen naar bekende locaties als New York /Londen en recente historische gebeurtenissen zoals de aanslagen op het World Trade Centre versterken dit effect. Het mag duidelijk zijn dat Gibson de eerste zaden voor dit werk geplant heeft in de X-Files afleveringen die hij heeft geschreven (er is zelfs een karakter dat terug keert). Maar het is ook dat soort onderhuidse spanning en sfeer van mysteries en complotten die ook door dit boek stroomt. Al met al een must read!

Wanneer vervaagt de scheidslijn tussen videokunstexposities in musea en de overvloed aan content die voortdurend online wordt gepost?
William Gibson geeft de lezer een inkijk in de wereld van marketing en trendspotters, en hoe die probeert om te gaan met de opkomst van onafhankelijke internetfora, het uploaden van beeldmateriaal door amateurs, en de wijze waarop deze ontwikkeling zich weet te onttrekken van de invloed van traditionele reclamebureau's.
Protagonist Cayce gaat op zoek naar de makers van "the footage", een film die in fragmenten wordt geüpload en cultstatus heeft verworven.
Hackers, Russische criminelen en multinationals pogen Cayce continue te manipuleren, en haar zoektocht belandt in een doolhof van technologische paranoia.
Op momenten lijkt Pattern Recognition op La Divina Commedia van Dante Alighieri : de hoofdpersoon onderneemt een reis door 'n onderwereld, met dit verschil dat de bijbelse taferelen zijn vervangen door schrikbeelden uit het huidige digitale tijdperk.
Ook het taalgebruik van Gibson geeft de lezer een onbehaaglijk, duister en beklemmend gevoel.
Tech-jargon en hermetische dialogen zorgen ervoor dat deze roman verre van toegankelijk is.
Maar dat wordt meer dan goed gemaakt door de originele concepten en de alsmaar oplopende spanning van de verhaallijn.
Gibson laat wederom zien waarom hij één van de invloedrijkste auteurs van de laatste decennia is.
Pattern Recognition is een aanrader!

Geschreven bij Pattern Recognition

Lees regelmatig engelse boeken maar dit was vaak niet te begrijpen; de context was soms ver te zoeken. Dit maakte het lastig lezen. Desondanks heb ik toch wel met plezier gelezen. Een aanrader? Nee, dat niet.