Tussentijd een spannend reisverhaal

Ik heb het boek “tussentijd” gisteravond uitgelezen, en ik moet zeggen: ik vind het een heftig boek. Een mooi boek, in de zin dat het me gaandeweg steeds meer ging intrigeren, ik wilde weten waar het verhaal toe zou leiden. De ontknoping, de inhoud van de brief, het ‘geheim’ van het verhaal kwam voor mij als een verrassing. Ik was kennelijk wat op het verkeerde been gezet door de voorkennis die ik meende te hebben. Het verhaal ‘stilstaande regen’ had ik gelezen voordat ik aan het boek begon, en dat neem je dan toch in je achterhoofd mee. Ook de wetenschap dat de opbrengst van het boek wordt geschonken aan de KWF kankerbestrijding maakte dat ik met de verkeerde intentie ben gaan lezen. Gaande het verhaal kwam dat natuurlijk wel weer goed.

Wat me ontroerde was de wijze waarop het omgaan met jaloezie en de verwijdering tussen de hoofdpersonen Alex en Ella voelbaar toeneemt, terwijl tegelijkertijd de zorg voor de ander en de (lichamelijke) passie blijft. Die lichamelijke liefde weet ze heel mooi, bescheiden, maar toch tastbaar te beschrijven.
Ook de toenemende wanhoop, toewerkend naar de climax van de waarom-vraag, wist me goed te boeien.
De natuurbeschrijvingen zijn zo beeldend dat het direct uitnodigt de reizen na te willen doen. Ook naar Namibië willen gaan en de Rocky Mountains intrekken.

Al met al een indrukwekkend boek dat je na het te hebben gelezen niet zomaar kunt wegleggen en doorgaan met de orde van dag. Het zet je aan het denken over hoe je zelf zou reageren op de diverse ontwikkelingen in het leven van Alex en Ella. Ik ben blij dat ik het heb mogen lezen.

De schrijfster van Tussentijd weet waar ze het over heeft. Ze laat ons als lezer mee genieten van de natuur en cultuur waar ze van genoten heeft. Toch is dit reisverhaal geen autobiografie. Maar het neemt je mee in een spannend verhaal, waarin ruimte en tijd verweven worden. Warm aanbevolen.

Het verhaal pakt je beet om je niet meer los te laten, zelfs niet als je het uit hebt.

De manier waarop het geschreven is getuigd van een echt schrijvershart- en talent. Verhaallijnen die elkaar afwisselen, vooruit en weer terug in tijd. De levendige beschrijving van elk detail in het boek maakt dat elke enigszins verbeeldend ingestelde geest zich afwisselend in de betoverende wereld van Namibie waant en dan weer in de confronterende realiteit van de VS bevindt, althans voor Alex, de hoofdpersoon.

Het leven en lijden van Alex ontvouwt zich stukje bij beetje, steeds wordt weer een puzzelstukje gelegd van de puzzel die ten grondslag ligt aan zijn verwoestende staat van zijn, waardoor je zijn emoties op het einde zelf voelt en ervaart.

Het is een boek waarbij je steeds de neiging hebt om door te bladeren, omdat je zo nieuwsgierig bent naar alles wat gaat komen.

De climax wordt (bijna tergend) langzaam opgebouwd en kende voor mij een ongekende ontknoping. Chapeaux!

Ik heb het boek met veel plezier gelezen. De verhaallijn pakt en het is nergens langdradig. De wisseling in tijd en plaats maakt het "spannend" en houdt de aandacht vast. Het mooiste in het boek vind ik de reisverslagen, die vind ik zelfs mooier en beter beschreven dan de verhaallijn. Wat ik mooi aan het verhaal vond is dat er bij mij niet meteen sympatie of aversie was voor/tegen de hoofdpersonen. Allebei hebben ze voors en tegens in hun gedrag en dat maakt het erg goed. Je leeft mee met en je ergert je aan beiden, net zoals het in het echte leven gaat.

Dit boek sleept je mee in de emoties van een gekweld man. In zijn zoektocht naar zijn waarheid wordt je meegenomen naar de meest kleurrijke gebieden op onze prachtige planeet. Het boek is een enerverend reisverslag over diverse continenten met hun karakteristieke natuur. Het intermenselijke contact in toevallige ontmoetingen speelt een prominente rol. De kakarters zijn vol overtuiging neergezet. Vriendschap, liefde, haat, verontwaardiging, twijfel, bedrog; bijna elke menselijke eigenschap komt aan de orde en leidt bij de hoofdpersoon tot de climax die zijn omgeving op zijn grondvesten doet sidderen. Het boek nodigt uit om verder te lezen als je er eenmaal aan bent begonnen.

“Tussentijd” door Frieda Schijven

Een spannend verhaal, zonder dat het een detective is. Meeslepend!
De hoofdpersoon Alex roept bij mij reacties op: Hoe kan een intelligente en begaafde man zich zo verliezen in een vrouw?
Het is boeiend om te lezen hoe Alex uit deze periode in zijn leven komt.

Marcella van Gool

Wie heeft ooit een boek gelezen dat begint met 'Ik haat haar' !!!
Dat grijpt je meteen bij de strot en de grote kracht van de schrijfster is dat ze je aandacht tot op de laatste bladzijde weet vast te houden.
Geweldige wendingen, ook onverwacht en soms heb je het idee dat je in het hoofd van de hoofdpersoon zit en het van daaruit beleeft.
Een geestelijk gekweld man , die pas in het laatste hoofdstuk met zichzelf en de wereld in het reine komt.

Tussentijds is een overrompelende roman, die eigentijdse thema's aansnijdt. Het is een diep-menselijk boek.
Snel weet je als lezer dat je in een onthutsende tragedie bent beland. Frieda Schijven heeft een bijzondere stijl van schrijven en omgaan met het begrip tijd: de ene keer bevind je je in het heden, dan weer in het verleden. Dat geeft snelheid aan het boek, waardoor je ook als lezer vooruit wil, zo snel mogeljk, zo snel als een trein...
De hoofdpersoon is in een ware tragedie beland en hij moet zelf uitzoeken hoe hij hier uitkomt. Door de liefdevolle personen in zijn omgeving en door zijn eigen kijk op de wereld, weet hij een keuze te maken.

Dit boek heeft me echt aangenaam verrast! Heerlijk spannend en met prachtige beschrijvingen van landschappen en situaties. Echt een aanrader om deze koude dagen mee in de zetel te kruipen!
Moet je lezen!