Twee broers uit Auschwitz Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Dit komt binnen! De persoonlijke verhalen van 3 overlevende familieleden worden rauw en onverbloemd beschreven. Niet alleen de oorlogstijd, waar je hun honger bijna kunt voelen, maar ook hun strijd na die tijd. Hoe bouw je na zulke gruwelijke ervaringen je leven nog weer op? Een aanrader opdat wij niet mogen vergeten en het nooit weer mag gebeuren.

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Ik lees enkel boeken over WO II en bij voorkeur verhalen van overlevenden van de concentratiekampen. Dit is het eerste boek dat niet verbloemd wordt weergegeven. Wij kunnen ons onmogelijk voorstellen hoe het daar moet geweest zijn, maar dit boek geeft een aardig beeld.

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Twee broers uit Auschwitz van Malka Adler is een indrukwekkende, heftige, rauwe, eerlijke en huiveringwekkende roman. Het boek vertelt het waargebeurde verhaal van de broers Dov en Yitzhak. Het vertelt over hun leven in en na de oorlog en hoe de oorlog hun verdere leven heeft bepaald. Absoluut een aanrader!

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Dov, Yitzhak, Sarah en Avrum wonen met hun ouders op een boerderij in de Karpaten als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Het Joodse gezin wordt op de trein gezet naar Auschwitz. Daar raken ze elkaar kwijt. De 15-jarige Yitzhak komt terecht in kamp Zeiss en zijn oudere broer Dov gaat naar Jawarzno. Ze krijgen te maken met luizen en zweren, wrede soldaten en dodenmarsen, maar vooral de honger is vreselijk. Later ontmoeten ze elkaar weer in kamp Buchenwald. Zonder elkaar hadden ze het wellicht niet overleefd. Na de oorlog worden ze zwaar getraumatiseerd opgevangen en moeten ze weer leren leven. “We praatten als gewone mensen, maar ons hart was gebroken.” Omdat ze geen plek meer hebben om te wonen, vertrekken ze naar Israël om met andere Joden te gaan wonen. Ook hier is het moeilijk om te aarden, want deze mensen hebben niet meegemaakt wat zij hebben meegemaakt en zij vragen zich af waarom de Joden zich niet verweerd hebben. “Voor de Duitsers waren wij vuilnis, in Israël schapen.” De oorlog heeft nog elke dag effect op de levens van de twee broers. Bij bepaalde geuren of geluiden komen herinneringen terug. “Perrons zijn geen goede plek voor Joden.” Sowieso blijven ze liever dichtbij huis, want wellicht is je thuis verdwenen als je terugkomt. De schrijfster ontmoette Yitzhak in Israël toen hij bij hen kwam wonen en ze hielden contact. Het duurde zestig jaar voordat hij en zijn broer deze herinneringen konden delen. Het is opgeschreven zoals ze vertelden. Het verhaal geeft niet alleen een goed beeld van de oorlog, maar ook van de gebeurtenissen erna. Twee broers uit Auschwitz is voor lezers die het aandurven de gruwelijkheden van de oorlog onder ogen te zien.

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Dit boek heb ik, met ontzag en diep onder de indruk over de moed, kracht en drang naar overleving, gelezen.
Een heftig verhaal over de gruwelijkheden in de jampen tijdens de 2eWO.
Heel indrukwekkend om te lezen hoe het nu met de 2 broers gaat.
Dit boek is een aanrader en het maakt je bewust vd essentie van het leven!

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

heftig

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Prachtig geschreven, als je begint met lezen zit je meteen in de hoofdpersonen.

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Minpunt van dit artikel: vertaling klopt soms niet

Geschreven bij Twee broers uit Auschwitz

Tussen 15 april en 8 juli 1944 zijn 501.507 Joden uit Hongarije gedeporteerd, de meesten naar Auschwitz. Onder hen het gezin van Dov en Yitzhak, buiten hen zijn daar nog vader en moeder, zus Sarah en broer Avrum. Ze zijn van geboorte Tsjechisch maar het dorpje waar ze geboren zijn, diep in de Karpaten, hoort in 1944 bij Hongarije. Tot april 1944 hebben ze redelijk weten te overleven. Met de Hongaarse soldaten valt niet te spotten en ook de rest van de dorpsbevolking moet niet veel van Joden hebben maar ze leven nog en zijn gelukkig. Wanneer vader van de synagoge thuiskomt met het bericht dat ze hun spullen moeten pakken en binnen een uur klaar moeten staan voor vertrek, zijn ze met stomheid geslagen. De rebbe zegt dat ze moeten gaan en de Joden hebben er vertrouwen in dat de Messias hen zal komen redden. Niets is minder waar! Ze worden op transport gezet naar Auschwitz. Daar aangekomen wordt de familie gescheiden. De vrouwen en de kinderen eerst van de mannen en daarna gaat het scheiden verder. Avrum (18) en Dov (15) komen bij elkaar terecht, Yitzhak (14) komt in een ander blok terecht. Vanaf dat moment moet ieder voor zichzelf zorgen. Ook Avrum en Dov worden redelijk snel van elkaar gescheiden. De auteur, Malka Adler kiest ervoor om het verhaal van Dov en Yitzhak om en om te vertellen. Ze wisselt deze hoofdstukken af met korte reflecties van zichzelf. Ze heeft Dov en Yitzhak een jaar lang tweemaal per week bevraagd en hun getuigenissen hebben diepe indruk op haar gemaakt. Ze reist per trein naar hen toe en beleeft daar, door het verhaal van Dov en Yitzhak, ook angstige momenten.
Dov is de Hebreeuwse naam van Bernard die thuis ook wel Leiber werd genoemd. Hij is een kleine vijftienjarige jongen die zich staande weet te houden tussen de mannen in Auschwitz. Op enig moment wordt hij overgeplaatst naar kamp Jawzorno in Polen. Daar moet hij hard werken en komt hij bijna om van de honger. Wanneer de Russen dichterbij komen worden de gevangenen gedwongen om in een dodenmars die drie maanden duurt te lopen naar Buchenwald. Van de oorspronkelijk tweeduizend gevangenen komen er maar honderdtachtig in Buchenwald aan maar Dov is er eentje van.
Yitzhak is de Hebreeuwse naam van de veertienjarige jongen die thuis Ichto werd genoemd. Ook hij moet zien te overleven. Hij wordt overgeplaatst naar de kinderbarak. Daar komt hij erachter dat de kinderen worden geselecteerd voor gruwelijke experimenten. Gelukkig weet hij overplaatsing te bewerkstelligen naar kamp Zeiss, een werkkamp. Daar weet hij alleen maar te overleven door een Duits meisje dat hem elke dag iets te eten toewerpt. Een toegeeflijke SS’er staat dat oogluikend toe en Yitzhak blijft in leven om uiteindelijk ook overgeplaatst te worden naar Buchenwald. Daar komen de broertjes elkaar tegen, ze zijn niet meer alleen. Het geeft hun de kracht om door te zetten en om ook de volgende dodenmars te lopen. Ze beloven elkaar in leven te blijven ook al kunnen ze eigenlijk geen stap meer verzetten. Meer dood dan levend worden ze bevrijd door de Amerikanen. Yitzhak wordt als eerste in het hospitaal opgenomen, Dov volgt al snel en hij lijkt toch ten dode opgeschreven te zijn. Maar Yitzhak laat hem het niet opgeven!
Na een lange revalidatie besluiten de jongens te emigreren naar Israël. Yitzhak gaat eerst nog terug naar hun geboorteplaats om te kijken wat ervan hun huis en belangrijker nog, hun gezin is overgebleven.
In Israël aangekomen moeten de broertjes enorm wennen. Zij proberen zich aan te passen aan de heersende gewoonten en tradities maar vinden dat moeilijk. Ze spreken alleen Jiddisch en geen Hebreeuws en lijden bovendien nog steeds honger. Het wordt duidelijk dat Auschwitz diepe, heel diepe sporen heeft achtergelaten die zij hun hele verdere leven bij zich zullen dragen. Ze worden opgevangen in collectieve dorpjes en later in gastgezinnen. Ze krijgen er te maken met vooroordelen.