Valse Salie Kroniek van een verscheurde jeugd

Geschreven bij Rainbow Zilver - Valse salie

Door alle ontzettend positieve meningen en recensies had ik er meer van dit boek verwacht. Zeker in dit genre boeken.
Ik vond het boek zeker niet slecht en het las vlot. Maar ik miste diepgang.

Tevens is het verwarrend dat het begin van het boek de auteur over haar moeder schrijft in de "ik-persoon". Ze begint haar autobiografie met gebeurtenissen van voor haar geboorte, en dit in letterlijke dialogen tussen haar moeder en vader, moeder en haar zus, etc...
Hoe komt het hoofdpersonage aan letterlijke dialogen van voor haar geboorte? Waarom schrijft ze in de "ik-persoon" als het over haar moeder ging in de eerste hoofdstukken? Ze kan daar nog geen herinneringen over hebben... Daarom ben wat teleurgesteld in het boek.

Geschreven bij Rainbow Zilver - Valse salie

De coverfoto grijpt me onmiddellijk. Een klein, kwetsbaar onschuldig meisje met ogen die zoveel willen vertellen. De tekst op de achterflap laat duidelijk verstaan dat het een boek is met een ontroerend en schokkend verhaal.
De schrijfstijl van het verhaal zit knap in mekaar. Een gevoelig thema in een heel mooi jasje. De titel van het boek krijgt direct zijn betekenis in het boek. Een voorwoord waar je als lezer een fractie op het verkeerde been wordt gezet maar dan keihard met twee voeten op de grond komt. Een zeer gevoelig en persoonlijk voorwoord.
Het boek is opgebouwd al een plant van onderuit bij de wortels zo naar de bloem toe. Elk hoofdstuk heeft een naam van een plant die aansluit bij het karakter van personages. Hier is zeer goed over nagedacht. Van dit aspect heb ik als plantenliefhebber erg genoten. Elke plant heb ik opgezocht in een plantengids of op internet zodat ik er een goed beeld van had. Deze manier van haar verhaal te brengen geeft het onderwerp een stukje verlichting.

Roos brengt met dit boek het verhaal van haar jeugd en de manier waarop ze dat als kind beleefde.
Voor ik dit boek las, had ik reeds ‘Doodziek en springlevend?’ van haar gelezen en voorgelezen in de klas. Een boek dat het verhaal van Mbp brengt op niveau van kinderen. Ik wist dus al waar Mbp over ging.
Als je nog niets weet over Mbp kan ik me voorstellen dat dit boek erg schokkend is op dat vlak. Wat mij nu meer opviel, omdat ik met andere ogen keek waren niet echt de gebeurtenissen op zich maar de personages. Hun karakterschets, ook waarschijnlijk omdat ik me zo in de planten verdiepte.

Knap hoe Roos zichzelf neerzet in het boek. Het begripsvermogen van een kind dat toch verder reikt dan volwassenen soms denken. De bewustwording die groeit naarmate ze ouder wordt. Daar kreeg ik kippenvel van.
Ook het gedrag van haar moeder dat doorheen de jaren groeit en andere wendingen neemt. Hoe ze zich in het syndroom Mbp wentelt. Het belang van haar vader in het geheel. Het vertrouwen van een kind dat beschadigd wordt.
Ik heb tijdens het lezen toch regelmatig een blik geworpen op mijn eigen jeugd en mijn rol als moeder nu.

Achteraan het boek staat heel wat informatie over Münchhausen by proxy. Heel nuttig om te lezen als je zelf nog met vragen zit.

Een zeer aangrijpend boek met een zwaar onderwerp maar toch niet zwaarwichtig geschreven. De humor waarmee Roos het hier en daar subtiel doorspekt maakt het draaglijk om te lezen.

Geschreven bij Valse Salie

Dit boek over het leven met een moeder die lijdt aan Münchhausen by proxy is een echte aanrader,vooral voor lezers die van waargebeurde verhalen houden!
Hallucinant wat een moeder haar kind kan aandoen. Bij sommige passages kreeg ik echt kippenvel. Roos Boum vertelt haar verhaal dan ook op een heel ontroerende manier, zonder echter dramatisch te zijn of vol zelfmedelijden. Het boek is vlot en leesbaar geschreven en blijft boeien tot het einde.

Geschreven bij Rainbow Zilver - Valse salie

Ik lees normaal thrillers maar dit is een waargebeurde thriller. Wat er staat kun je soms niet geloven. Het syndroom van Münchhausen by proxy bestaat uit drie gradaties. Het vernederen, het aan praten van een ziekte en het werkelijk ziek maken.
De hoofdstukken worden of verteld vanuit het oogpunt van Rosalinde of vanuit het oogpunt van haar moeder Diana. Wat mij heel erg raakte was de val tegen de kachel, en dat de moeder zegt dat het hun geheimpje is wat er is gebeurd. Hierna wordt Rosalinde vaak gewaarschuwd door haar moeder dat het ongelukje zo nog eens kan gebeuren. Ook de inwendige controle bij de huisarts, die door haar moeder wordt voorgesteld, gebeurd in bijzijn van haar moeder die met een lachje om haar mond er naar staat te kijken. Rosalinde is dan pas 14 jaar oud. De moeder komt overal mee weg, omdat ze zo lief en mooi is en iedereen om haar vinger wind. Dat zoiets 40 jaar kan duren en dat Rosalinde niet eerder aan de bel heeft getrokken. Als kind denk je dat het normaal is terwijl je ziet dat het bij andere kinderen anders gaat thuis en toch durf je niets te zeggen.
Er is niet zo heel veel bekend in Nederland over dit syndroom, dus wil Roos dmv dit boek daar verandering in brengen. Zij hoopt dat anderen de signalen oppikken zodat er kinderen gered kunnen worden uit de klauwen van deze mensen. Hoe kunnen mensen dit een kind aan doen. De moeder van Roos,Diana, voelde zich in haar jeugd afgewezen en ze vond dat haar zus op de eerste plaats kwam. Ook wat zij als kind mee maakte in een opvang gezin maakte dat ze dit syndroom kreeg. De zware bevalling was de druppel. De vader had het niet in de gaten, die werkte en vond juist zijn vrouw lief voor het meisje.
Valse salie is een kruid. Valse salie is een bedrieglijke imitatie van echte salie. Dit hoofdstuk gaat over haar moeder, de lieve, mooie, goede vrouw. Roos begint elk hoofdstuk met een kruid en wel omdat zij vind dat de namen en eigenschappen van de planten mooi aansluiten bij de karakters van mensen. Aan het einde van het boek staat informatie over het syndroom van Münchhausen by proxy.

Geschreven bij Valse Salie

Het is een autobiografisch boek. Wat Roos hier neerschrijft, is voor 99% haar zelf overkomen. Af en toe heeft ze dit vermengd met verhalen van andere slachtoffers van Münchhausen by proxy.

Op de voorflap staat er een schattig meisje. Of het Roos zelf is, weet ik niet, maar ik vermoed van wel. Het is in sepia gedrukt waardoor je het oude fotogevoel krijgt. Een foto uit een fotoboek in de jaren '70. Doorheen de foto zit er precies een scheur. Mijn creatieve brein (als ik dat al heb) associeert dit met de rampzalige jeugd van Roos.

In het voorwoord benadrukt Roos dat dit boek niet uit wraak is ontstaan. Daarom is ze steeds anoniem gebleven in de media (geen interviews waar ze volledig herkenbaar is, geen foto's waar haar gezicht op staat, ...).

Het boek heeft korte hoofdstukken. Elk hoofdstuk begint met een plantennaam. In het klein staat er dan de omschrijving. De omschrijving van bijvoorbeeld valse salie, de titel van het boek, is het volgende:

"Valse salie is een bedrieglijke imitatie van echte salie die Salvia heet, van het Latijnse Salvere, wat 'gezond zijn, genezen of redden' betekent."

In het begin had ik totaal geen idee wat de titel betekende, maar na dit te lezen is dit uiteraard een super goed uitgekozen titel. Münchhausen by proxy is allesbehalve genezen.

Het verhaal heeft een wisselend vertelperspectief. Het ene hoofdstuk wordt het verteld vanuit het oogpunt van Roos, het andere hoofdstuk wordt het verteld vanuit het oogpunt van de moeder. De moeder noemt Roos steevast "het kind" als er niemand bij is. Als er volk rondom haar is, is het van lieverdje hier en schatje daar. In de hoofdstukken die vanuit Roos verteld worden, valt ook de vertelstijl op. De vertelstijl van "kleine" Roos is eerder kinderachtig geschreven, de vertelstijl van "tiener" Roos is al wat volwassener geschreven en de vertelstijl van "volwassen" Roos is dan gewoon volwassen neergeschreven.

Pas op late leeftijd ontdekt Roos dat haar moeder Münchhausen by proxy heeft. Dit was een regelrechte schok voor haar. Hoe kan een moeder dit haar kind aandoen? Maar tegelijkertijd beseft Roos dat ze er nog goed vanaf gekomen is. Er zijn voorbeelden waar de ouder de medische apparatuur manipuleert, waar de ouder een handdoek rond een arm of been bindt en er met een hamer op klopt,... . Maar hoe je het ook draait of keert, elke vorm van Mbp is een vorm van (kinder)mishandeling.

Op het einde van het boek wordt er nog een korte uitleg gegeven over dit syndroom. Wat is het syndroom van Mbp? Waarom trapt iedereen er in? Hoe herken je een Mbp-dader? En nog vele andere vragen.

Het boek leest heel vlot. Ook het wisselend vertelperspectief vond ik niet erg. Het wordt al bij de eerste zin duidelijk wie er aan het vertellen is. Als er bijvoorbeeld "het kind" in de zin stond, wist je dat het de moeder was. Al raakte ik af en toe zelf gefrustreerd door hoe de moeder deed. Die bemoeizucht, dat drama queen-gedoe,... Mijn geduld zou rap op geweest zijn.

Geschreven bij Rainbow Zilver - Valse salie

Prachtig geschreven over het leven van een kind met een moeder met MBP

Geschreven bij Rainbow Zilver - Valse salie

Mooi boek en een meeslepend verhaal

Geschreven bij Rainbow Zilver - Valse salie

Een speciaal boek en dus ook een speciale recensie, in de vorm van een aantal bedenkingen die ik me gemaakt heb tijdens/na het lezen van het boek.

In het woord vooraf zegt de auteur dat dit boek de nadruk legt op de minder zichtbare kant van Mbp (en niet op de excessen waarover de meesten van ons wel eens gehoord hebben). Prima zet, vind ik, want net aan die extreme vorm van Mbp had ik me verwacht toen ik dit boek begon te lezen.

Elk hoofdstuk heeft als titel een plantennaam, gevolgd door uitleg over de plant. Weliswaar interessante info, maar bij meer dan honderd planten is de kans klein dat er veel van blijft hangen, dus heb ik die tekst niet gelezen.

Het boek werd pas naar het einde toe echt interessant, vond ik. Waarom trapt iedereen, zelfs artsen, erin ? Waarom komt het kind niet op voor zichzelf ? Wat drijft de (bijna uitsluitend vrouwelijke) daders ?

Het grootste deel van het boek overheerste bij mij vooral de gedachte : Wat een verschrikkelijk vervelende en bemoeizieke moeder ! De lijdensweg die Roos allicht heeft afgelegd, komt niet altijd genoeg uit de verf. En daarnaast steeds die vraag : Waarom komt Roos niet veel vroeger voor zichzelf op ?

Respect voor Roos voor het schrijven van dit boek, het oprichten van een website, forum, stichting, ... Blij dat zij zo veel negativiteit uit haar leven heeft kunnen bannen en nu gelukkig is.

Ik wist niet dat er zo veel andere namen voor Mbp bestaan. De meest geschikte (want meestzeggende) vind ik Medical Child Abuse (MCA).

Geschreven bij Valse Salie

ik heb iemand met de ziekte Münchhausen by proxy jammer genoeg van heel dichtbij meegemaakt.
erg genoeg is het kindje gestorven.
volgens de artsen in het ziekenhuis een onnatuurlijke dood!!!!!
ik had voor die tijd nog nooit van Münchhausen by proxy gehoord maar las het boek een tijdje na de dood van dat kindje omdat zijn vader me dat boek gaf en zei ik ben benieuwd of jij dezelfde conclusies trekt .
toen vielen er inderdaad veel puzzelstukjes op hun plaats.
13 maanden is hij geworden en van al die maanden zat hij meer in het ziekenhuis of bij de dokter dan daarbuiten en is er nooit één of andere ziekte ontdekt.
jammer dat dokters en artsen niet gaan nadenken als een moeder zó vaak met een kindje naar hen toekomt en er niet geconstateerd wordt dat niet het kind maar de moeder ziek is!!!
Ik vind het boek een aanrader om te lezen als is het om te weten dat Münchhausen by proxy bestaat en wat het inhoudt.

Geschreven bij Rainbow Zilver - Valse salie

Was in prima staat