Wij Duitsers

Callum, de jonge Schotse kleinzoon van een voormalig Duits oostfrontstrijder, stelde zijn opa Meissner o.a. deze vraag: ‘En wat deed jij tijdens de oorlog, grootvader?’

In eerste instantie wilde de grootvader hier niet op ingaan, maar bij nader inzien, na lang nadenken en mijmeren besloot hij zijn ervaringen op te schrijven, wat resulteerde in een lange brief aan zijn kleinzoon, waarin hij vooral de herfstperiode 1944 in Polen behandelde. Toen was al duidelijk dat Duitsland de oorlog had verloren en het Duitse leger en vooral ‘het voetvolk’ uitgehongerd en moe gestreden het Russische leger en de partizanen probeerden te ontlopen op hun aftocht richting ‘die Heimat’.

Deze brief werd gevonden na de dood van Oberkanonier Meissner en is een openhartige getuigenis over een verschrikkelijke periode in WOII.

Deze roman is deels gebaseerd op de belevenissen van de grootvader van de auteur.

Het boek is een soort bekentenis, een poging om met zichzelf in het reine te komen, om daden te vergoelijken, om aan te geven dat hij toch een beetje schuldgevoel heeft, maar toch ook maar orders opvolgde. Dat daarvoor tegenstanders werden doodgeschoten, was gerechtvaardigd, want het was oorlog en ieder vocht voor zijn eigen lijfsbehoud. Opa Meissner geeft duiding bij zijn daden, is niet uit op vergiffenis, maar wou wel expliciet en heel duidelijk aangeven dat hij geen nazi was of ooit is geweest, omdat hij nooit actief was in de vernietigingskampen.

De gruwel wordt in het boek niet uit de weg gegaan. Zo beschrijft de grootvader verkrachtings- en ophangingsscènes die door soldaten en partizanen werden uitgevoerd, maar laat hij ook plaats om het moreel/moraal van de soldaten te beschrijven: hoe ze – ondanks grote ontberingen zoals dorst, honger en slaaptekort – blindelings op elkaar moeten blijven/kunnen vertrouwen!

Erg interessant vond ik het verhaal over de gevangenneming van grootvader, de daaropvolgende internering in een Russisch kamp en zijn naoorlogse leven in Duitsland.

De auteur heeft een mooie kleurrijke, beschrijvende, levendige en verhalende schrijfstijl.
Het boek leest, ondanks het beklijvende onderwerp, vlot weg. Als lezer moet je bij sommige verhalen slikken, maar het boek is een uniek testament over een donkere periode uit de wereldgeschiedenis en expliciet over oostfrontstrijders tijdens WOII.

Voor het unieke verhaal, voor de vlotte schijfstijl, voor de interacties, waardeer ik dit boek heel erg graag met vijf sterren.

De volledige recensie is te lezen op: https://indeboekenkast.com/2021/02/02/wij-duitsers/

Meer leuke recensies zijn te lezen op www.indeboekenkast.com

Meissner beschrijft de waanzin, de emotionele complexiteit van alles. Beschrijft moorden, verkrachting, het doden. Je leest hoe hij in de begindagen van de oorlog nog optimistisch was om dan volledig gegrepen te worden door de desillusie van diezelfde oorlog en Hitler. (Instagram/blog: Alex’s books and socks)

Geschreven bij Wij Duitsers

Ik was bewust op zoek naar een boek wat de 2e wereldoorlog vanuit de Duitse kant laat zien. Een bijzonder aangrijpend boek dat de verschrikkingen en zinloosheid van de oorlog laat zien. Het maakt voor de soldaat niet uit aan welke kant hij staat. Het boek is vlot geschreven en maakt de zaken niet mooier dan ze waren. Zeer goed boek

De cover is hetgeen ik het eerst zag, in combinatie met de titel was ik onmiddellijk verkocht. Mijn zwakte voor oorlogsromans kwam meteen boven.

Alexander Starritt zorgt ervoor dat het verhaal levensecht lijkt. Je wordt in het verhaal gezogen en het lijkt alsof je mee beleefd wat Meissner (de opa) meemaakt. Het deed mij vaak denken aan de serie 'Band of Brothers'. De vriendschappelijke groep artilleristen die genieten van een gestolen voedselvoorraad, hun als een eenheid verenigen tegen de feldgendarmerie en samen voor hun gestolen pony Ferdinand zorgen. Naar het einde van het boek wordt het echt wel spannender en ontluikt het plot van het verhaal.

Een prachtig vlot verhaal waarin voornamelijk de opa het woord neemt, afgewisseld met herinneringen van Callum, de kleinzoon.

Doordat het niet opgedeeld is in hoofdstukken, heb je soms wel een heel eind te lezen voordat je een goede plaats vindt in het verhaal om te stoppen. Mij stoorde dit absoluut niet.

Zeker een aanrader voor de liefhebbers van oorlogsromans!

Zin in nog meer recensies?
Je vind mij op facebook #justbooks
en
online https://justbooks9.webnode.be/