Zij zei #MeToo: het journalistieke onderzoek, de onthullingen en de wereldwijde impact

Het journalistieke onderzoek dat de #MeToo-beweging op gang bracht.

Het onderzoek van The New York Times, naar het seksueel grensoverschrijdend gedrag van Harvey Weinstein, start in eerste instantie niet erg veelbelovend. Rose McGowan was veruit de meest veelbelovende bron, maar zij was geenszins van plan om met journalisten te praten. Na haar eerdere berichtgeving, over een bekende producent die haar verkracht zou hebben, werd ze in de media verguisd. Het vermoeden bestond dat ze op Harvey Weinstein doelde.

Uiteindelijk lukt het de onderzoeksjournaliste Jodie Kantor, om met Rose af te spreken. Het verhaal van Rose is ontluisterend. Jodie begreep, dat het groot belang was om onderbouwing van het verhaal te vinden. Daarnaast ontstond direct het vermoeden dat er waarschijnlijk meer slachtoffers zouden zijn. Geruchten in die richting zongen al heel lang rond.

Na overleg met haar redacteur, Rebecca Corbett, werd duidelijk dat er veel onderzoek nodig zou zijn. Corbett stelde voor dat Jodie contact zou zoeken met Megan Twohey, die al ervaring had met dit soort werk en daar ook goed in is.

Samen starten de vrouwen met het uitgebreide onderzoek naar de seksuele misdragingen van Harvey Weinstein. Een zaak die veel groter is en meer slachtoffers kent dan ze ooit hadden kunnen voorzien. Een onderzoek dat uiteindelijk zal leiden tot de reportage, die de #MeToo-beweging heeft aangewakkerd.

“Dus voordat we overgaan op die manier van vertellen, willen we nog met onze eigen stem zeggen: dank je, dat je bereid bent om je voor de duur van deze pagina’s bij ons partnerschap te voegen, je een weg te puzzelen door deze gebeurtenissen en aanwijzingen, net zoals wij dat hebben gedaan, getuige te zijn van waar wij getuige van zijn geweest en te horen wat wij hebben gehoord.” Jordi Kantor en Megan Twohey

In Zij zei beschrijven Jodi Kantor en Meghan Twohey het onderzoek dat de opmars was naar het eerste artikel, over het veelvuldige seksueel misbruik door Harvey Weinstein, dat op 5 oktober 2017 door The New York Times werd gepubliceerd.

Naast de Harvey Weinstein zaak, worden in het boek nog een aantal andere zaken, met een gelijkluidend karakter, aan de orde gesteld. Het toont een wijdverbreid probleem van genderdiscriminatie.

Jodi Kantor en Megan Twohey vertellen minutieus wat er allemaal gedaan moet worden, voordat een dergelijk artikel gepubliceerd kan worden. Niet alleen is het lastig om een manier te vinden om de mogelijke slachtoffers te benaderen, het is nog veel moeilijker om de vrouwen aan het praten te krijgen. De vrouwen gaan vaak gebukt onder schaamte, en ze zijn bang voor de gevolgen die bekendmaking op hun leven en carrière kan hebben.

Je kunt lezen hoe moeilijk het was om het vertrouwen van de vrouwen te winnen. Veel vrouwen wilde wel off the record praten, maar absoluut niet on the record. Jodi Kantor en Megan Twohey tonen het belang van een gedegen onderzoek, betrouwbare slachtoffers en het vinden van getuigen en/of bewijs.

Zij zei is het verhaal van, en over moedige vrouwen die hun verhaal in de openbaarheid durfde te brengen. Over mannen die zich schuldig maken aan seksueel wangedrag, en over mannen en vrouwen die bewust en onbewust de andere kant op kijken. Het is een boek over het artikel, dat ervoor zorgde dat vrouwen zich uit durfde spreken. Maar het boek gaat niet voorbij aan het feit dat er op dat gebied nog veel te doen is.

Zij zei is boeiend, prettig leesbaar, schokkend en verbijsterend. Dit boek krijgt 4 sterren van mij.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com

Leest als een detective, heel spannend. Stap voor stap volg je het proces van een gedegen journalistiek onderzoek.