Als post-grunge bestempelde popgroep uit San Francisco, <br>geformeerd rond de intoverte singer/songwriter Adam Duritz, die samen met gitarist David Bryson <br>ook de meeste muziek componeert. Het tweetal loopt elkaar bij toeval tegen het lijf en meteen <br>blijkt dat ze artistiek op dezelfde lijn zitten. Als akoestisch duo met een repertoire van deels eigen <br>materiaal en deels nummers van o.a. Talking Heads en The Cure beginnen ze op te treden in clubs <br>en koffiehuizen in de Bay Area. Al gauw bestaat de behoefte aan een uitgebreidere bezetting, <br>waarbij ze kunnen putten uit een groot arsenaal amateurmuzikanten uit de regio. Na enige <br>podiumervaring te hebben opgedaan, besluiten de Counting Crows begin '92 een <br>promotieconcert te geven, hetgeen hen diverse aanbiedingen oplevert. Onder productionele <br>leiding van T-Bone Burnett wordt in hun huurhuis te Los Angeles August And Everything After <br>opgenomen, een alleszins volwassen debuut dat complimenteuze vergelijkingen oproept met o.a. <br>The Band, Bob Dylan en Van Morrison. Mede bij gebrek aan een flitsende videoclip dreigt het <br>album een stille dood te sterven, maar dankzij gunstig ontvangen voorprogramma's voor <br>grootheden als Bob Dylan en The Rolling Stones trekt de groep de nodige aandacht en breekt ze <br>met steun van Mtv een half jaar later alsnog door. In de Verenigde Staten gaat August And <br>Everything After meer dan vijf miljoen keer over de toonbank en de hitsingle Mr. Jones is ook in <br>Nederland een bescheiden succes. Duritz moet persoonlijk een hoge tol betalen voor de totaal <br>onverwachte roem, terwijl hij tevens heftig worstelt met zijn liefdesleven, getuige het even <br>getormenteerde als geïnspireerde Recovering The Satellites, waarop drummer Steve Bowman het <br>veld heeft geruimd. T-Bone Burnett is op zijn beurt vervangen door de van o.a. Pere Ubu, Pixies en <br>Del Amitri bekende producer Gil Norton, die er een minder subtiele aanpak op nahoudt. Daar <br>tegenover staan de opmerkelijk sterke composities, waardoor de groep het succes in de <br>Verenigde Staten weet te continueren, zij het dat Recovering The Satellites een lagere verkoop <br>kent dan het debuut. Vanwege een overstelpende hoeveelheid live-bootlegs brengt de groep het <br>dubbelalbum Across The Wire - Live From Ny uit, waarop zowel een regulier als een akoestisch <br>optreden is vastgelegd. Hoewel aangekondigd als luchthartiger van toon blijkt This Desert Life <br>opnieuw topzwaar van emotie, al speelt de groep wel opmerkelijk fris van de lever. Duritz betoont <br>zich een scherpzinnig chroniqueur van het hedendaagse hedonisme in Los Angeles, waarbij zijn <br>participerende observaties verschoond blijven van ieder moralisme. Met Hard Candy weten deze <br>ongekroonde droomkoningen uit Californië definitief vaste voet aan de grond te krijgen in <br>Nederland. Gitarist David Immerglück, vanaf het begin betrokken bij de band, sluit zich full-time <br>aan bij de band. Na als voorprogramma voor Santana het Gelredome aan te doen, vullen de Crows <br>op eigen kracht de Heineken Music Hall en herhalen dat kunstje maar liefst drie keer. Moeiteloos <br>dompelt het zevental met hun harmonieuze feel good-tracks de immense, betonnen kolos onder <br>in een melodramatische sfeer, die menig aanwezige ontroerd achterlaat. Drummer Ben Mize <br>verlaat januari '03 de band om zijn eigen weg in te kunnen slaan, ex-Sheryl Crow drummer Jim <br>Bogios neemt zijn plaats in. De catchy meezinger en remake van een oud Joni Mitchell-nummer, <br>Big Yellow Taxi, verborgen track op Hard Candy in samenwerking met Vanessa Carlton, is goed voor <br>een hitje. In de zomer van '04 bereiken de Crows dankzij Bløf zowaar de eerste plaats van de <br>Nederlandse hitparade met een nieuwe versie van het op Hard Candy voorkomende Holiday In <br>Spain, waarvan de coupletten beurtelings door Duritz en Paskal Jakobsen in het Engels en <br>Nederlands worden gezongen. Voor het nieuwe album van de Zeeuwen nemen beide groepen in <br>de Vs nog diverse andere nummers op. Films About Ghosts bevat de meest geliefde en tevens <br>ook beste nummers van de Counting Crows. <br> <br>Bron: OOR Popencyclopedie