Kom vrouwen, aangepakt! de revolutie van socialiste Trien de Haan

Vanaf de eerste bladzij word je het prachtige verhaal van Trien ingetrokken. Het wordt verteld met een goede mix van persoonlijke geschiedenis, de grote gebeurtenissen daaromheen en de ontwikkeling van het socialisme in Nederland. Trien wordt als het ware "in de tijd gezet".
Daarnaast is het een eerbetoon aan een vrouw, die veel heeft betekend voor veel mensen en voor het socialisme en daar tijdens haar leven weinig erkenning voor gekregen heeft.
Niet alleen heel interessant, maar ook goed en vlot geschreven. Een echte pageturner!

goed geschreven, geeft inzicht in moedige strijd socialistisch feministe Trien de Haan. Was haar tijd ver vooruit. Geeft inzicht in zowel haar persoonlijke als politieke leven . emancipatiestrijd !
goed gedocumenteerd.
Was ontroerd door hoofdstukken over NAS vrouwenbond en krant, haar activiteiten mbt seksuele bevrijding tegen de stroom in, haar moedig overleven in vrouwenkamp Ravensbrück.
Toegankelijk beschreven en kreeg daardoor levendig beeld van
Trien de Haan.

Bart Lankester schrijft vlot en meesleepend het relaas op van Trien de Haan, een gewone arbeidersvrouw die naast haar gezin strijd voor betere arbeidsomstandigheden en - heel bijzonder in haar tijd - streed voor het geven van seksuele voorlichting.
Het boek schetst een goed tijdsbeeld van de jaren '30 van de vorige eeuw, en hoe moeilijk het was om het linkerspectrum van het politieke landschap verenigd te krijgen. Al die splinterpartijtjes en die onderlinge strijd: zo zonde! En dan in 40-45 vanwege politieke denkbeelden in een concentratiekamp terechtkomen en te overleven: wat een kanjer, deze Trien de Haan. En nu is er zo'n prachtig monument voor haar opgericht door Bart Lankester!

Volledig terecht dat Trien vereeuwigd is in de biografie van Bart Lankester. Wat een leven, wat een vrouw. Heel veel historische en maatschappelijke details, en toch leest het als een roman, een familiesage met een moedige mater. De kleine wereldjes van tegenslag, armoe en verzuiling in allerlei politieke afkortingen worden toegankelijk beschreven.
Ik draalde toen de verschrikkingen van de oorlog dreigden. Verbonden met de hoofdpersonen had ik niet zo'n haast meer om door te lezen. Maar onterecht: het wordt menselijk maar terughoudend onder woorden gebracht. Hoe erg het echt was, is niet na te vertellen. Dat blijkt ook uit wat Trien niet zegt in het boek.
Ik denk dat ze trots op haar neef Bart is. Meer nog dan dat ze trots over zichzelf zou tonen.
Mijn enige kritiek: 'Trien!' was prachtige titel geweest (niet van mij).

Mooi leesbaar boek over interresant leven van strijdbare vrouw.