Monica Maas is geboren op Texel waar ze nog steeds woont en werkt. Ze komt uit een gezin met tekentalent. Toen ze 17 was maakte ze pentekeningen die in een galerie werden verkocht. Behalve tekenen, wilde Monica kleuterleidster worden. Vier jaar heeft ze met plezier voor de klas gestaan, maar is sinds 1978 fulltime illustratrice, ontwerpster en kinderboekenschrijfster. Haar man Henk Brugge met wie ze bijna 40 jaar samen was, overleed eind 2014. Ze kregen drie kinderen en vijf kleinkinderen. In 1975 verscheen haar eerste boek, een wandplatenboek met gedetailleerde pentekeningen: Sauwtje zeeheks. Vervolgens gaf Kosmos daarvan een kleine versie uit, dat veel goede recensies ontving. Daarna stroomden opdrachten binnen van allerlei (kinderboeken)uitgevers. Met Wim Hora Adema maakte Monica de liedjesbundel Onder moeders paraplu waarvan vele herdrukken zijn verschenen. Monica heeft illustraties en omslagen gemaakt voor ruim 180 (kinder)boeken voor verschillende uitgevers en illustreerde schoolboeken en tijdschriften zoals Bobo, Okki, het maandblad Kinderen en Libelle. De ontwerpen van Monica stonden afgebeeld op diverse collecties babyartikelen en behang en stof die wereldwijd werden verkocht. Ook maakt ze ansichtkaarten en wenskaarten. Het door haar ontworpen beertje Bobbi is bijzonder succesvol in de uitgebreide serie voor jonge kinderen die vanaf 2002 door Kluitman wordt uitgegeven. Sinds 2012 schrijft ze daarvoor ook de tekst op rijm zelf. Tot nu toe zijn ruim 2 miljoen Bobbi-boeken verkocht en jaarlijks komen er nieuwe titels bij. Voor Uitgeverij Kluitman schreef en tekende ze ook het peuterboek Voor wie is dit potje? Bij uitgeverij De Vier Windstreken verscheen haar prentenboek Souwtje en in 2021 kwam daar Souwtje en de potvis bij. Bij dezelfde uitgever verschenen Joupy de kleine zeehond, Joupy en Kokmeeuw, Joupy gaat jutten en het prentenboek Tessel viert Sint-Maarten (met haar illustraties). Ook schreef en tekende ze het kartonnen peuterboek: Wat gaan we doen? Over het ziek zijn en overlijden van haar man maakte ze Dag opa Henk, gezien door de ogen van hun kleindochters die toen 4 en 2 jaar oud waren.