Roger Keith Barrett uit Cambridge staat in de rockhistorie <br>bekend als de oprichter van The Pink Floyd. Hij is de gezichtsbepaler, de drijvende kracht van het <br>eerste uur. Songschrijver, gitarist en zanger. Een bezeten jongeman met een voorkeur voor <br>visionaire, surrealistische teksten. Hij staat nog steeds ingeschreven als student aan de <br>kunstacademie te Cambridge als hij in '64 The Pink Floyd (aanvankelijk The Pink Floyd Sound) <br>formeert. Barrett schrijft daarop zowel de beide vroege hitsingles Arnold Layne en See Emily Play <br>als het materiaal voor de debuutelpee The Piper At The Gates Of Dawn. Gebruik van <br>psychedelische drugs leidt tot een toenemende excentriciteit en leidt ten slotte in '68 tot zijn <br>vertrek uit de groep. Hij wordt vervangen door David Gilmour. Gilmour en Floyd-bassist Roger <br>Waters helpen Barrett bij het opnemen van diens soloplaat The Madcap Laughs. Kort daarna komt <br>een tweede plaat tot stand, Barrett, waarbij behalve Gilmour ook Floyd-toetsenist Rick Wright <br>betrokken is. Later worden beide albums gekoppeld en uitgebracht als de dubbelelpee Syd <br>Barrett. De songs van Barrett zijn beslist uniek, ze zijn het product van een volstrekt op zichzelf <br>opererende artiest voor wie de scheidslijn tussen wat psychisch en sociaal 'normaal' en <br>'abnormaal' is, niet lijkt te bestaan. Tussen de opnamen voor The Madcap Laughs en Barrett door <br>verblijft Barrett enige tijd in een psychiatrische inrichting; nadien leidt hij een zeer teruggetrokken <br>leven, om slechts uiterst sporadisch en dan volkomen onverwacht in de openbaarheid te treden. <br>Zo duikt hij voorjaar '72 plotseling op in Stars, de groep van ex Pink Fairies-drummer Twink, <br>waarmee hij drie optredens doet. En in '75, bij het opnemen van een aan hem opgedragen song, <br>Shine On You Crazy Diamond voor het Floyd-album Wish You Were Here, verschijnt hij <br>onaangekondigd tot ieders verrassing in de studio om vervolgens weer in de anonimiteit te <br>verdwijnen. The Peel Sessions is een mini-album en bevat opnamen die Barrett in '70 voor het <br>toenmalige BBC-radioprogramma van John Peel maakte. Opel is een interessante collectie <br>'outtakes' van The Madcap Laughs en Barrett. De Barrett-story is een van de treurigste in het <br>totale popverhaal. Barrett heet weer gewoon Roger met zijn voornaam, woont bij zijn moeder en <br>staat onder voortdurende medische observatie. Hij heeft de muziek definitief de rug toegekeerd, <br>kweekt cactusplanten en kijkt erg veel tv. Beyond The Wildwood draagt als ondertitel 'a tribute to <br>Syd Barrett' en bevat covers door zowel Britse als Amerikaanse bandjes die zich door Barretts <br>psychedelische liedjes beïnvloed weten. <br> <br>Bron: OOR Popencyclopedie