Eigentijds etsen

Elk vak en elke hobby kan op verschillende nan etsen benaderd worden; een traditenele of een eigentijdse, aan moderne ontwikkelmgen aangepaste manier. De trachtionele manier stoelt meestal op \aststaande regels en methodes, waarmee veelal meer tijd, geld en moeite gepaard gaan. De eigentijdse benadering is erop gericht snel, effectief en met minder moeite dezelfde resultaten te bereiken.

Dit boekje benadert een eeuwenoud vak ‘etsen in metaal’ op een nieuwe wijze, met als belangrijkste doel sneller, goedkoper en net zo effectief resultaat te boeken.

Het is hierdoor uitermate geschikt voor scholen, cursussen en praktisch ingestelde amateurs.

Het spreekt vanzelf dat er gebruik gemaakt wordt van eigentijdse materialen en apparatuur en dat daarbij geen enkele concessie gedaan hoeft te worden aan het begrip kwaliteit.

Kortom: dit boek is voor diegeen die wil experimenteren, die openstaat voor moderne werkwijzen en meer zelf wil doen zoals bijv. drukinkt mengen, naar de groothandel gaan voor zinkplaten en naar de smid gaan om daar een eigen pers te laten maken: voor mensen met een bepaalde mentaliteit, mensen die weten dat er in onze tijd steeds meer gebrek is aan grondstoffen en die weten dat we, als het mogelijk is (en dat is gelukkig vaak het geval) veel stoffen (materialen) opnieuw kunnen gebruiken (recycling). Het alternatief is in vele gevallen, de geëigende methodes te laten voor wat ze zijn en ex= perimenteel en goedkoper te werken. In plaats van bijv. dure nieuwe persen of taaie moeilijk te verwerken etsinkten aan te schaffen kunnen we die zelf maken of laten maken. Ook kunnen we in plaats van met stuifkisten, roetkaarsen, leren tampons, neteldoeken resp. duur drukvilt, werken met andere goedkopere materia len. Toch kost elke hobby geld, Natuurlijk hebben we een etspers nodig, eventueel een compressortje (wat men ook wel ge bruikt om banden op te pompen) etspapier, passepartouts, inkt en andere noodzakelijke materialen. De illustraties zullen de gevolgde technieken verduidelijken en zijn uiteraard niet bedoeld als voorbeeld om na te etsen. Wat ís etsen? Kort gezegd: ‘etsen’ is het laten ontstaan van verdiept liggende lijntjes en puntjes in een metalen plaat, d.m.v. de bijtende werking van meestal een zuur. Het woord etsen betekent wegbijten. De metalen plaat wordt eerst voorzien van een relatief zachte maar zuurvaste laag (vloeibare etsgrond) waarin met een etsnaald (eventueel speld of spijkertje in houder) kan worden getekend. Het metaal komt zodoende plaatselijk bloot en wordt dan bereikbaar voor het zuur. Dit resultaat, de uitgekraste tekening, wordt door zuur weggebeten waardoor het verdiept in de metalen plaat komt te staan. De achterkant van de metalen plaat wordt volledig beschermd tegen de inwerkingen van het zuur door het aanbrengen van een laag afdeklak. Na verwijdering van de zuurvaste laag (etsgrond) worden de ontstane groeven en putjes met drukinkt gevuld (met een kartonnen rakel, stevig wit pelkarton). Het plaatoppervlak wordt nu ook weer met een strook pelkarton (6 cm lang, 4 cm breed) schoongemaakt (zie afb. 18). Omdat de inkt er nog niet helemaal af is wrijven we het plaatoppervlak voorzichtig schoon met eerst een stukje telefoonboekpapier en daarna met een stukje diepdrukpapier.