Zoons zonder vader Hoe het geloof in één god het geweld bracht onder de mensen

Noud Bles schrijft een spannend en meeslepend dubbelverhaal. Het krijgt 4 sterren omdat het boek rijk is aan geschiedenis, omdat het gedeelte over het oude Egypte beeldend is geschreven. Het andere verhaal is spannend geschreven, ik heb zelf wat moeite met de persoonsvorm in het begin van het boek en op het einde. En achteraf vraag ik me af of het me nou helemaal duidelijk is waarom een monotheistische godsdienst leidt tot geweld. En zijn er ook wel wat losse eindjes in het verhaal van Daniel die wat uitgebreider hadden mogen uitgekristalliseerd door de schrijver die niet alleen feitelijkheden schrijft maar ook fantasie in het verhaal verweeft.

De verhaallijnen van de dubbelroman lopen parallel aan elkaar en krijgen een extra dimensie wanneer de andere helft van de dubbelroman raakt aan de tegenwoordige tijd. Daniël krijgt (tijdens een van zijn boodschappenrondjes op zoek naar iets eetbaars) een kunstvoorwerp in handen gedrukt. Groot is de euforie van de paters want het kunstwerk blijkt een beeltenis te zijn van farao Echnaton, hij streefde naar het monotheïsme. De vraag was echter of de Egyptenaren hun polytheïsme wilden afzweren. De naam Amarna leidt naar de stad die Echnaton gesticht had om alleen die ene god te eren. Ook Vader K. is inmiddels in bezit gekomen van een historisch interessant object. Om dit te bemachtigen maakte hij gebruik van een oude motorfiets die regelmatig compleet gedemonteerd wordt voor leerdoeleinden. De brieven eindigen met de opdracht naar Europa te gaan met strikte instructies.
Deze roman vergt veel inlevingsvermogen van de lezer. Vreemd genoeg voelde ik me wat dat betreft veel meer thuis in de beschrijvingen van het oude Egypte dan in de brievenroman. Het inleven in de personages uit de Amarnabrieven wilde maar niet lukken, Daniël riep slechts weinig momenten van compassie op, sommige details waren zelfs weerzinwekkend. De oude Egyptenaren maakten veel goed. De prachtige beschrijvingen van het hofleven deden de oude tijd herleven, ook de bijzonderheden over de uitgestrektheid van hun heerschappij en de verdediging ervan zijn zeer interessant.

Bij het zien van de schitterende cover van Zoons zonder vader van Noud Bles krijg je al een idee waar het boek over zal gaan. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt weten wat ermee bedoeld wordt. De subtitel geeft redelijk goed aan wat je kan verwachten van het boek.
Zoons zonder vader van Noud Bles is een dubbelroman waarbij de eerste twee prologen Zich in 2013 afspelen en Daniël de hoofdpersoon is. Na de twee prologen volgt om en om Armanabrieven (speelt zich af in 2013) en De god van de zon (dat zich ongeveer 3500 jaar geleden afspeelt), het verhaal eindigt met drie epilogen. Armanabrieven sluiten steeds mooi aan bij de hoofdstukken van De god van de zon.
In Armanabrieven kom je langzaamaan steeds meer te weten over Daniël. Helaas is het een man die weinig sympathie oproept. Je ergert je voornamelijk aan hem, zeker aan de manier hoe hij geregeld over zijn Vaders praat. Zijn verhaal waarom hij op de vlucht is, is niet geheel duidelijk. Je krijgt al snel een vermoeden, maar dat wordt ook aan het eind niet echt duidelijk. Tevens is het jammer dat de achtergronden van de Vaders niet geheel duidelijk is, je wilt weten wat hun verhaal is voordat ze naar El Minya kwamen. Daarentegen weten ze het verhaal van Echnaton goed te vertellen, net zoals waar de diverse religies vandaan komen en ook het leven in het klooster is over het algemeen goed beschreven, net zoals de onrusten die er indertijd heerste in Egypte, is goed beschreven. Het eind is helaas niet helemaal geloofwaardig. Zonder te veel te verklappen; het is haast onmogelijk om met datgene wat Daniël mee had, door de douane op de vliegvelden te komen.
Het verhaal van de Oude Egyptenaren daarentegen is heel boeiend geschreven. Het is een indrukwekkend verhaal. Als je aan een hoofdstuk erover begint, dan kan je niet meer stoppen met lezen en wil je eigenlijk stiekem Armanabrieven overslaan om verder te lezen over het verhaal van Echnaton. Ondanks dat het waarschijnlijk niet helemaal precies zo is gegaan zoals het verhaal is beschreven, geloof je toch dat het vanaf het eerste hoofdstuk tot en met het laatste hoofdstuk over De god van de zon helemaal zo is gegaan. Je krijgt in ieder geval een goed beeld van hoe het indertijd is gegaan, hoe men leefde, wat men deed, hoe men met elkaar omging, de normen en waarden uit die tijd, hoe ver men indertijd heerste, de geloven die ze hadden en hoe er een eind kwam aan een tijdperk. Je hebt het gevoel dat oude tijden weer even herleven.
Je kan merken dat de auteur veel onderzoek ernaar heeft gedaan, daardoor kon hij het verhaal zo waarheids getrouw mogelijk opschrijven. Het is overigens een verhaal dat je in het tijdsbeeld moet plaatsen. Dat wat toen, in de tijd van het oude Egypte, normaal was, zoals bijvoorbeeld dat de Farao huwde met zijn oudste dochter, is nu gelukkig niet normaal meer.
Kortom; Zoons zonder vader van Noud Bles is een roman waarbij het verhaal van de ene persoon weinig sympathie oplevert, maar daarentegen het verhaal over het Oude Egypte een indrukwekkend verhaal is waarbij je even terug in de tijd gaat. Je hebt het gevoel dat oude tijden herleven.